Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-09-14 11:53

Geplaatst: 30-09-14 11:53

Heel veel sterkte Y;(

. En wat zag ze er nog ongelofelijk goed uit voor haar leeftijd ! Een mooie herinnering, die foto's .

**Geplaatst**: 30-09-14 12:56

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 30-09-14 12:56

Heel veel sterkte!
Het zijn wel prachtige foto's geworden.

**Geplaatst**: 30-09-14 13:00

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 30-09-14 13:00

Wat erg! Heel veel sterkte hoor....

**Geplaatst**: 30-09-14 13:01

Geplaatst: 30-09-14 13:01

Sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-09-14 13:07

Geplaatst door de TopicStarter : 30-09-14 13:07

superpony schreef:
Ik had al op fb gereageerd, maar schrok echt van je bericht. Wat mooi en fijn dat je gister nog zo met haar bezig bent geweest en mooie foto's van jullie samen hebt.
Je weet natuurlijk met vooral oudere dieren dat het sowieso gaat komen en je stelt je er deels op in, maar het blijft zo hard en moeilijk. Zeker als je paarden ook je ''uitzicht'' zijn en je zo intensief met ze samen leeft is het vast een groot gemis. Maar het is ook mooi dat ze thuis vredig is gegaan en je haar leed heb kunnen besparen.
Hoe is Roxy eronder? Is zij afscheid gaan nemen? Hopelijk kan ze er goed mee omgaan.

Ik wens je onwijs veel sterkte!

Het is zeker zo dat je er deels rekening mee houd. Vooral omdat ze al zoveel heeft gemankeerd in haar leven, ze had altijd wel iets. 7 jaar geleden raakte ze zwaar hoefbevangen terwijl ze 2 maanden drachtig was. Ze verloor het veulen en haar hoefbeentjes waren ver gekanteld. Gelukkig kwam ze daar weer bovenop. Ze had al jaren last van white line disease, de ene keer was het erger dan de andere keer. 4 maanden terug had ze het weer best erg en moest er een groot stuk hoefwand verwijderd worden zodat ze bijna niet meer kon lopen. Dat was nu net weer grotendeels aangegroeid. Ze heeft 3x een peesblessure gehad, verschillende verwondingen, een keer een slagaderlijke bloeding door een klap van een ander paard. Als veulen heeft ze een vrij heftig ongeluk gehad waardoor haar halve hoef er bijna afgerukt was. Ook heeft jaren terug keelontsteking gehad waarvan ze gevoelig was gebleven voor stof. Ook heeft ze een paar keer koliek gehad. Maar ze knapte overal weer van op. De laatste 2 jaar werkte haar darmen niet optimaal meer en ze had regelmatig diarree. Afgelopen winter viel ze heel erg terug in conditie, ze werd steeds magerder. Ik dacht toen dat ik 'r zou verliezen, maar ze knapte weer op, kwam aan en werd steeds fitter. Af en toe kon ik er ook weer op rijden, en daar genoot ze ontzettend van. Ze had zoveel levenslust. Maar inderdaad, in mijn achterhoofd hield ik er zeker rekening mee dat het zomaar ineens afgelopen kon zijn.

De afgelopen 6 jaar stond ze achter mijn huis. Ik werk vanuit huis dus ik kijk de hele dag naar de paarden. Gisterenmiddag rende Sassy ineens hinnikend in paniek de bak door. Ik dacht dat ze ergens van geschrokken was en liep er naar toe. Toen liet ze zich plotseling vallen en ging zo raar liggen met een paniek in d'r ogen dat ik eerst dacht dat ze een hersenbloeding of hartaanval had. Zo had ik haar nog nooit gezien. Ik wilde snel naar binnen lopen om mijn telefoon te pakken, toen stond ze ineens weer op en liep mij achterna de stal in. Daar liet ze zich weer vallen en ging weer zo raar liggen. Ze keek mij aan met een blik van 'help mij!' Ik pakte snel mijn telefoon en belde de dierenarts. Ondertussen was Sassy weer de bak in gerend en daar neergeploft, nu op haar rug met de benen in de lucht en zo bleef ze liggen. Mijn 2 honden waren totaal in paniek en bleven maar naar haar blaffen, alsof ze mij duidelijk wilde maken dat ik haar moest gaan helpen. Ik wilde ze naar binnen hebben omdat ze zo in paniek waren, en dat viel niet mee. Ze zijn met Sassy opgegroeid en ze hoort bij 'de roedel'. De oudste ging na even aandringen mee naar binnen, de jongste wilde niet bij Sassy vandaan en moest ik een riem aandoen om mee naar binnen te kunnen nemen. Mijn andere Quarter Roxy (die 6 maanden drachtig is) zette ik snel in de wei bij de pony van de buren (daar gaat ze elke dag samen mee op de wei). De dierenarts was er gelukkig al snel. Hij dacht eerst nog dat het om zand- of gaskoliek zou gaan, maar ik wist dat dit veel erger was. Ik ken Sassy, ik zag meteen bij de eerste keer dat ze ging liggen dat dit niet goed zou komen, maar natuurlijk hoop je van wel. Ze had al zoveel overwonnen. Ondanks de medicatie en pijnstillers werd de pijn steeds erger. De dierenarts had haar opgevoeld maar voelde alleen dat haar darmen wat traag werkten. Na de medicatie en pijnstillers ben ik met haar gaan lopen, maar ik had moeite om haar overeind te houden. Ze had zoveel pijn. Ze stortte regelmatig in en op een gegeven moment kon ze echt niet meer overeind komen. Ze was altijd panisch voor spuiten, hoe ziek ze ook was, zelfs met verdoving probeerde ze een spuit te ontwijken, maar nu liet ze alles toe. De dierenarts stelde voor een buikecho te laten maken op de kliniek, maar ze kon echt niet meer overeind. Ik zag in haar ogen dat het genoeg was zo, de pijn was ondraaglijk. Ze werd steeds apathischer en we zagen allebei dat naar de kliniek gaan geen optie meer was. Ik moest haar laten gaan, dat was het enige juiste wat ik voor haar kon doen. Ze vocht nog wel heel even tegen de narcose injectie, want ze gaf niet zomaar op. Ik vertelde haar dat het goed was, dat ze mocht gaan... Ik heb haar op haar favoriete plekje op haar hoofd gekriebeld totdat ze weg was. Nu had ze geen pijn meer...

De dierenarts zei dat ik Roxy er even bij moest laten zodat ze kon zien dat Sassy overleden was. Roxy was ontzettend gehecht aan Sassy. Als Sassy maar even uit het zicht was raakte ze al in de stress. Als ze alleen in de stal moest en Sassy stond niet naast haar in de stal dan brak ze de stal echt af. Ik was dan ook bang dat ze in de stress zou raken als ze zou zien dat Sassy niet meer leefde. We gingen samen bij Sassy staan en ik vertelde haar dat Sassy er niet meer was en dat ze afscheid moest nemen. Klinkt misschien heel vreemd, maar dat is meer een gevoel dat ik dat moest doen. Roxy bleef heel rustig, en blies zachtjes in mijn gezicht alsof ze wilde zeggen dat ze het begreep. Daarna liet ze haar hoofd zakken en snuffelde aan Sassy's hoofd. Dit deed ze een aantal keer. Vervolgens liep ik een paar meter weg om haar even alleen te laten met Sassy. Ze bleef 10 minuten lang roerloos naast Sassy staan. Daarna liep ze van Sassy weg alsof ze wilde zeggen 'ik heb afscheid genomen'.

Ik wilde deze foto's toch even laten zien. Ik heb ze in een link gezet voor degene die ze niet willen zien. Het zijn twee foto's waar Roxy afscheid neemt van Sassy.

http://www.mijnalbum.nl/Foto-R4DSGMZT-D.jpg

Roxy staat 10 minuten stil bij Sassy
http://www.mijnalbum.nl/Foto-BYMLCISH-D.jpg

Twee uur geleden is Sassy opgehaald. Roxy was erbij en heeft rustig toe staan kijken. Ze heeft er vrede mee... ik zou willen dat ik er net zo snel vrede mee had als Roxy. Ik moet het allemaal nog een plekje geven...

**Geplaatst**: 30-09-14 13:19

Geplaatst: 30-09-14 13:19

Heel veel sterkte gewenst, wat vreselijk om mee te maken..als ze zo in paniek raken en je zelf
machteloos bent.
Raar om te zeggen mooi om te zien hoe paarden ook afscheid nemen....hoe ging het met je honden?
Gelukkig heb je nog hele mooie foto's.
Zal nog wel een poos moeilijk zijn om het allemaal te verwerken....sterkte....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-09-14 13:29

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst door de TopicStarter : 30-09-14 13:29

Mijn honden hebben we ook afscheid laten nemen van Sassy. Ze waren er net als Roxy heel rustig onder. Dan zie je dat dieren daar heel anders in staan dan wij, het is afscheid nemen en gewoon weer verder gaan met het leven.

**Geplaatst**: 30-09-14 13:50

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 30-09-14 13:50

Ja gelukkig is het voor de meeste dieren inderdaad afscheid nemen en weer verder,
heel anders dan bij ons mensen.
Wij kennen nog een rouw periode ( voor de ene langer als voor de andere).

Veel sterkte!

Was een zeer mooie merrie.

**Geplaatst**: 30-09-14 14:56

Geplaatst: 30-09-14 14:56

Wat enorm verdrietig dat je mooie merrie zo plotseling is gestorven

Ik heb eergisteren nog hardop zitten lachen om die gekke bekken-foto's op Facebook... wat een portret!
Heel veel sterkte met je verlies :(:)

**Geplaatst**: 30-09-14 16:20

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 30-09-14 16:20

Heel veel sterkte met dit gemis! Dieren gaan inderdaad anders om als een vriendje weg valt maar voor jou zal het nog lang pijn doen.. 'Gelukkig' heb je gister nog mooie foto's gemaakt, nogmaals veel sterkte!

**Geplaatst**: 30-09-14 20:42

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 30-09-14 20:42

Heel veel sterkte, dat ze maar een mooie herinnering mag worden

**Geplaatst**: 30-09-14 20:51

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 30-09-14 20:51

Heel veel sterkte, wat een vreselijk nieuws...

**Geplaatst**: 30-09-14 23:04

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 30-09-14 23:04

Jeetje, Astrid, wat verschrikkelijk dat Sassy is overleden. Heel veel sterkte, wat naar na zo'n lange tijd samen. Ik hoop dat je het een plekje kan geven.

Ik ben blij dat ik haar afgelopen jaar nog heb mogen kennen, wat een ontzettend lief paard was het

**Geplaatst**: 01-10-14 10:45

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 01-10-14 10:45

Heel veel sterkte, wat een enorm verlies.
Wat een prachtige foto's van een prachtig paard.
En wat een bijzondere 'ingeving' van je om die dag nog foto's te maken van haar.

**Geplaatst**: 01-10-14 12:21

Geplaatst: 01-10-14 12:21

Ik weet hoe je je voelt... Mijn eerste paardje kocht mijn pa toen ik 1 jaar oud was, op mijn 23ste moesten we haar laten gaan (ze was toen 32)...

Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen.
Dit verdriet zal je altijd ergens met je blijven meedragen.
Ik denk nog regelmatig aan mijn eerste merrie, nu 10 jaar geleden.
Koester die prachtige tijd die jullie samen hadden.

Oprecht veel sterkte.

**Geplaatst**: 01-10-14 12:47

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 01-10-14 12:47

Getverderrie.... dat is dus de reden dat ik 2 weken geleden Essie foto's heb laten makenn van mijn 26 jaar oude kanjer. Nu is hij nog goed, nu is hij nog in orde maar dat kan zó veranderen... dat zie je maar weer.
Heel veel sterkte met het verlies van Sassy en met het verwerken. !! xx

**Geplaatst**: 01-10-14 12:52

Geplaatst: 01-10-14 12:52

Gelukkig heb je op tijd mooie foto's kunnen maken Y;(

Hele mooie foto's, ze was prachtig.

**Geplaatst**: 01-10-14 13:46

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 01-10-14 13:46

Mooi geschreven Astrid. En toch wel fijn om te horen dat Roxy rustig reageerde en nog een maatje heeft, zeker omdat zij drachtig is.
NOg een keer heel veel sterkte. Hoe goed je je er ook op instelt, het blijft toch heel moeilijk.

**Geplaatst**: 01-10-14 20:01

Geplaatst: 01-10-14 20:01

Oh wat verdrietig.....
Heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-14 21:50

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-14 21:50

Bedankt voor de lieve reacties. Het lijkt nog steeds onwerkelijk wat er gebeurt is. Voor mijn gevoel is ze er nog gewoon.

**Geplaatst**: 01-10-14 21:54

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 01-10-14 21:54

Kan ik me zo goed voorstellen. Bij ons dan nu net de kat, maar in mn hele ritme is hij er nog. Vd week dacht ik dat ik hem hoorde. Waar hij normaal naar je toe kwam schrik ik weer even dat hij niet komt. Wil nog steeds zn voer klaar maken en bewaarde altijd een half volle vuilniszak voor zn bak. Sta je dan stom met je ziel onder je arm.
Het moment zelf wil je echt het beste voor ze, maar daarna is het zo moeilijk. Het kost echt veel tijd dat je went dat ze er niet meer zijn en je weer terug kan denken op een leuke manier en vrede maakt met de beslissing.
Ik leef echt met je mee. Weet wat me nog te wachten staat en het is altijd moeilijk!
Onwijs veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-14 22:21

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-14 22:21

Dat is inderdaad zo superpony, dat heb ik ook precies en ik denk dat iedereen dat wel heeft als zoiets je overkomt. Dat heeft tijd nodig. Sassy was ook echt een mensenpaard, ze was altijd best aanwezig, had graag je aandacht.

Sterkte nog met het verlies van je kat....

**Geplaatst**: 01-10-14 22:57

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 01-10-14 22:57

Dank je wel!

**Geplaatst**: 01-10-14 23:05

Geplaatst: 01-10-14 23:05

Jeetje wat een gemis moet dat zijn! En alsof je het onbewust hebt aangevoeld dat je nog foto's moest hebben, ze zijn prachtig geworden.

Heel veel sterkte. :(:)

**Geplaatst**: 01-10-14 23:20

Re: Laatste fotoshoot met mijn lieve Quarter, 19 jaar samen

Geplaatst: 01-10-14 23:20

Jeetje wat naar :'(
Heel erg veel sterkte!

Gelukkig heb je nog een paar prachtige foto's van haar gemaakt.