Dank je Avaluna. Sprookje Geerke dat weet ik niet maar het is wel heel gaaf. Ik vind het regelen van alle emigratie formaliteiten minder sprookjes achtig.
Die paarden vind ik eigenlijk wel een sprookjes verhaal. Als kind fantaseerde ik altijd over mijn eigen zwarte paardje. Die fantasie was heel levendig en ging nogal ver en duurde tot en met de middelbare school. Toen ik veertig was wilden we een paard kopen maar was best wel kostbaar. Toen stond er in de krant dat er een keuring was in de buurt waar wij woonden van het paard "de merens" ook wel "de kleine fries" genoemd. Dat sprak tot mijn verbeelding. Toen ik de paarden voor het allereerst zag 16 jaar geleden stond ik met open mond te kijken want ik keek naar de paardjes uit mijn kinderfantasie. Ik zag een vrouw met twee goedgekeurde dekhengsten aan de hand en van een was ik helemaal kapot zo mooi en gaaf vond ik hem. Een half jaar later ongeveer kwam ik die vrouw toevallig tegen in Breda waar we eens naar merens gingen kijken in de endurance sport. Ze was er met die zelfde hengst (ontdekte ik toen pas) waar ik zo kapot van was. Ik heb toen een uur achter haar aangefietst en ze vertelde me veel over het ras. Toen we aankwamen en ons gesprek ten einde was liet ze vallen dat de volle broer van haar hengst te koop stond. Dat is dus onze Hercule geworden. Broer en Hercule zijn de zonen van de andere hengst waarmee ze in de keuring tegelijkertijd aan de hand rende.
Door starten eigen bedrijf en vertrek van dochter vanwege de studie hebben we Hercule 8 jaar geleden naar een vriendin in Frankrijk laten gaan. Hij deed het zo goed in de kudde, maar miste mij heel erg en ik hem. Toen bedrijf goed op de rails stond heb ik besloten om hem weer naar NL te laten komen en heb ik voor hem een vrouw gekocht. Hij was een goede ruin in zijn eigen kleine kudde met de merries bij mijn vriendin. NIet wetende dat ik na een aantal jaren ook heel gek op zijn vrouw zou worden. Zo'n fijn paardje waar ik nu na heel start moeilijkheden mee kan lezen en schrijven. Dus nu heb ik twee merens. Het is puur toeval dat die paardjes Frans zijn. Hercule is NL gefokt met Franse papieren en Polie is frans gefokt met Franse papieren. Voor mij is dat nu een groot voordeel dat beiden franse papieren hebben met officiele stempels van Haras want de papieren van de paarden hoeven niet meer veranderd te worden zo vertelde me de Franse dierenarts en dat scheelt nogal wat geld.