Vaak besef je in het leven niet hoe veel moois je bezit, maar bij het vernieuwen van mijn profiel en het maken van dit topic, kwamen er wel wat gelukstraantjes naar boven.
En het lezen van jullie leuke reacties draagt daar aan bij.
Veel te vaak zien we dingen in ons leven als vanzelfsprekend. Dais was vanzelfsprekend, TiSento werd dat ook. Maar inderdaad: mijn paardengeschiedenis is een droom voor het pennymeisje dat in ieder van ons schuilt. En voor mij is het de werkelijkheid.
Ik hoop dat ik me dit blijf beseffen en dat ik het geluk dat ik voel als ik mijn paardjes in de wei zie staan, of als Ti naar me hinnikt als ik hem roep, of als Daisje zo op haar 'balkonnetje' staat, nog heel lang mag vasthouden.
Diane, hoe lang heb jij Basje? En thanks voor je woordjes over TiValkZusje

takkie_muis, zo kom je nog eens iets te weten hè?

Saars, "Dat paard heet toch Kees?" Is dan ook een zin die we nog lang geroepen hebben
