Lijkt alsof mijn lichaam zich de afgelopen dagen half slapend heeft gehouden en de werkelijke pijnlijkste plekken nu aan het licht komen.
Zoals mijn neusvleugel, oogkas en ribben. De rest er omheen zakt weg, en deze plekken worden war erger.
En ik denk aan mijn manegeles.
Die is op woensdagochtend. Tussen nu en een kwartiertje zullen de dames zich wel afvragen waar deze fanatiekeling uithangt en dan krijgen ze te horen wat er gebeurd is. Snif
oh wat heb ik een zin om in de auto te stappen en een van mijn lievelingspaarden te gaan poetsen. Dat kan voorlopig echt nog niet. 
Fijn dat het meisje van de schimmel zo snel gehandeld heeft.
Zo rot he. Voel er mij soms zo schuldig over, 'wat als' ik het wél gezien had en er wél aandacht aan had besteed dat ze zo zenuwachtig deed.
Dus heb ik de verzorging van dat paard moeten afzeggen want met een been dat op twee plaatsten gebroken was, daarmee kon ik uiteraard niet rijden
, ook niet zo handig als je nog niet veel ziet (gaat dat inmiddels beter?) En ik heb ook begrepen dat gekneusde ribben nog veel pijnlijker zijn dan gebroken, maar gelukkig geen ervaring hiermee..