het maakt me alleen bij de gedachte dat ze straks niet meer van mij is en ik ook geen paardje meer heb waar ik naartoe kan zo verdrietig.

deze hele situatie is gewoon rottig, dat ik haar moest verkopen omdat ik gewoon vast liep was al een moeilijke beslissing ( dan weet je ook niet 100% zekerheid water dan gebeurt ) , maar dat is een keuze die je dan in het welzijn van jezelf en je paard nog kunt maken.
Maar dat het hierop uitdraaide maakt het dubbel zo moeilijk

En dat doet gewoon zo zeer, want je wilt uiteindelijk in welke situatie dan ook het beste voor je paardje!
Ze is in mijn geval toch 6 jaar mijn maatje geweest

En in elke beslissing die je nam in je leven hield je rekening met je paardje, en dat valt nu ineens na 6 jaar ook weg

