Bokt.nl

Citaat:

Verslag Monty Roberts NL in Baneheide

Op woensdag 6 oktober 2010, zijn Karel en Esther van het team van Monty Roberts NL bij Akribat en mij thuis in Zuid Limburg geweest. De stallen had ik natuurlijk extra goed opgestrooid en opgeruimd, want ik krijg niet iedere dag zulk belangrijk bezoek op stal! Alle vier de paarden stonden lekker in de wei toen Karel en Esther aankwamen. Akribat stond in zijn eigen wei apart van de anderen, want hij is nou eenmaal niet zo lief tegen onze andere edele viervoeters.
Het probleem met Akribat is eigenlijk dat je niet bij hem in de wei kan komen, zonder gevaar voor je leven. Ook naast Akribat lopen (naar de wei en ’s avonds weer terug) kan gevaarlijk zijn als hij in de killer mood is. Dan bijt hij en haakt pootje tot je op de grond ligt en hij over je heen loopt of op je steigert). Geen lekkertje om naast te lopen… en in de wei durf ik echt niet meer naar hem toe te gaan. Karel en Esther wilden weten hoe ik normaal gesproken Akribat uit de wei krijg. Nou, heel eenvoudig. Ik heb hem geleerd dat er altijd eten in de voerbak ligt wanneer hij opstal komt. Als ik dan eerst de andere paarden binnen haal, staat hij al bij het hek op mij te wachten, want hij wil dan ook dolgraag naar binnen. De problemen ontstaan alleen op momenten wanneer je iets tegen zijn zin in doet of op een moment dat het meneer niet uitkomt.

Na een gezellige lunch (ik had Lisanne Thomas en nog een paar vriendinnen uitgenodigd), is Karel – gewapend met een stokje met linten eraan) bij Akribat in de wei gegaan, terwijl wij allemaal achter het hek stonden te kijken hoe dat zou aflopen. Maar voor dat Karel de wei in ging, legde hij mij eerst het een en ander uit over de benadering van zo’n paard als Akribat. Karel legde uit dat ik heel consequent moet zijn. Ja is ja en nee is nee. Daar zit geen grijs gebied tussen! Dus geen compromissen meer. Verder mag ik niet twijfelen, want daar is Akribat heel erg gevoelig voor. Als ik twijfel, neemt hij direct de regie weer over en dat moet voorkomen worden. Dus: zeker zijn!

Hoe krijg je leiding over het paard? Door hem te laten bewegen. “Degene die beweegt bepaalt”, heeft Karel mij een paar keer uitgelegd. En hij liep vastberaden en zonder angst de wei in.
Karel liep met omtrekkende bewegingen naar Akribat toe. Akkie had hem natuurlijk allang gezien (nieuwsgierig Aagje) en galoppeerde naar Karel toe, maar Karel had de stok met wapperlintjes en oef, daar was Akkie toch wel van onder de indruk. Akribat snapte niet wat Karel nou eigenlijk kwam doen in zijn wei. Je zag hem denken: “Wat wil die man nou van me?”
Elke keer als Akribat naar Karel toe ging, stapte Karel op Akribat af en liep hij weer weg. Karel bouwde spanning op en liet het weer wegvloeien. Akribat snapte er niets meer van. Karel eiste steeds meer ruimte op en op het laatst had Karel de confort zone van Akribat overgenomen. Dat vond Akribat toch iets minder leuk en probeerde één keer naar Karel te slaan, maar Karel was snel en verjoeg Akribat meteen.
Het was net een soort Join Up, maar dan in de wei. Na een half uurtje kon Karel een volkomen tevreden en rustige Akribat aanlijnen. Hij kon hem zelfs knuffelen en omarmen en Akribat liet het allemaal gedwee over zich heen komen.
Het was mooi om te zien hoe de dominante en nieuwsgierige felle rakker veranderde in een gedwee en mak schaap en dat hij het ook nog prettig vond! Karel en Esther legden mij uit dat Akribat het fijn vind om het leiderschap over te dragen. Want als leider moet hij altijd op de uitkijk staan – hij mag niets missen – en hij kan zich nooit ontspannen. Wanneer iemand anders de leiding over neemt, kan hij wél ontspannen. En het was waar, Akribat stond er super relaxed bij met zijn oortjes naar voren. Wat fijn om hem in die state of mind te zien! Niks geen killer mood meer, maar een heerlijk ontspannen paardje met een hanglipje! Ahhhhh







Karel bracht Akribat naar stal en daarna mocht ik met Akribat terug naar de wei wandelen, maar dan wel met het duallyhalster.
Overtuigd van mezelf heb ik Akribat een paar keer gecorrigeerd. Hij moest schouder aan schouder met mij meelopen en geen centimeter meer, want anders: sjak, ruk aan de lijn en terugzetten. En warempel, een gedweeë Akribat liep met zijn oortjes naar voren met me naar de wei en ik riep opgewekt tegen Karel: “zie je dat, ik bewoog hem!” En ik dacht bij mezelf: “Dit kan ik volhouden, de rest van mijn leven met Akribat samen, dit wil ik en dit kan ik volhouden, ik sta er 100% achter – Yes!”
En zo is het : dit ga ik volhouden en ons leven met Akribat zal veilig zijn.
Jongens, super bedankt voor de les!!!!!

Ik wil iedereen bedanken die gereageerd heeft op het verslagje dat ik maakte na Horse Event.
Het was fijn om al jullie reacties te lezen – het heeft me heel erg goed gedaan en ik ben oprecht blij met jullie respons en het meedenken en meebeleven. Na een hele periode van ups en downs met Akribat, is het fijn om alles met jullie te kunnen delen. Heel veel dank!!!!! Ik heb nu eindelijk het gevoel dat Akribat en ik zowel in de omgang als in de sport helemaal op de goede weg zijn nu.
Dan wil ik tot slot nog één ding tegen jullie zeggen:
Als jullie ooit een keer problemen hebben met je paard: Volg je hart en je intuïtie, dat bespaart je veel gedoe met mensen die het denken te kunnen oplossen – hoe goed bedoeld ook, of ga meteen naar het team van Monty Roberts NL. Dus: Volg je hart en je gevoel, dan komt het goed!