Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
kiwiwitje schreef:Volgensmij ook ja! heb je toevallig een foto van zijn hoofd?:P lijkt echt gewoon precies t zelfde als die van mij. alleen bij die van mij zit een heleboel grijs in zijn staart aan de bovenkant en langere manen
. Het ziet er inderdaad heel vriendelijk uit en zo voelt het ook, maar hoe verdeel je de aanleuning over 2 teugels als je het paard bovenin stelt? En dan heb ik het niet over druk zetten, maar uiteindelijk moet een dressuurpaard toch echt naar boven.
Goed teken dat je hem op je buitenteugel kan rijden en als beloning en/of controle je binnenteugel wat los kan laten. Let er wel op dat je de binnenteugel niet constant los laat. Iedere keer je teugel loslaten betekend dat je het contact met je paard aan die kant even kwijt bent. Dus wanneer je weer stelling naar binnen door wil vragen dan moet je eerst weer contact maken en aanleuning verkrijgen, anders zal hij waarschijnlijk zijn neus eruit gooien. Succes! 
Komt vast goed! Mindfields schreef:Het systeem van Edward Gal zelf vind ik helemaal niks, veel te veel druk, heb ooit zelf les van hem gehad met een paard wat ik toen reed en dat vond ik echt drie keer niks want het was alleen maar druk zetten wat de klok sloeg en daar hou ik niet van.
setteke schreef:Mindfields, puur een inhoudelijke vraag, ik snap het systeem van vooral op de buitenteugel rijden, heb het ook jarenlang gedaan. Het ziet er inderdaad heel vriendelijk uit en zo voelt het ook, maar hoe verdeel je de aanleuning over 2 teugels als je het paard bovenin stelt? En dan heb ik het niet over druk zetten, maar uiteindelijk moet een dressuurpaard toch echt naar boven.
Mindfields schreef:Dank je! Langzaam omstellen naar de nieuwe buitenteugel, dmv binnenbeen naar buitenteugel rijden. In de trainingsfase en opbouw van de lossigheid wil ik geen druk op mijn binnenteugel hebben, dit komt voort uit het feit dat heel veel paarden op de binnenteugel gereden worden(ruiters die de binnenhand eigenlijk altijd te vast houden) zo heb ik dit eigenlijk ontwikkeld om ze te leren dat ze daar niet vast kunnen/mogen houden en puur op binnenbeen/buitenteugel gereden worden. Zodra het kan ga ik terug naar gelijke aanleuning op beide teugels, maar wel zo licht mogelijk. De meeste paarden zijn zo gewend dat de ruiter die binnen hand vasthoudt, dat ze daar zelf ook niet meer op nageven en gewoon vast blijven houden. Zo verkrijg je nooit lossigheid natuurlijk, dus wil ik ze eerst weer van dat idee af halen en dan opnieuw beginnen. Dan verkrijg je een eerlijke, correcte aanleuning op beide teugels.