Ja erg he! daarom was ik zo over de zeik! Elke keer was er weer wat en dan op het moment dat ik eindelijk blij kon zijn kwam dat er nog even achter aan! Weg was blijdschap.....
En ik baalde gewoon dat ze zo slecht voor dat paard gezorgd heeft de afgelopen 5 weken. Dat ze in zo'n korte tijd zo vermagerd is.
Dus toen we met haar in de trailer naar huis rijden had ik helemaal niet het gevoel yes ik heb een paard gekocht. Alleen het gevoel van wat een ellende allemaal. En zelfs toen ze de bak in ging toen ze de trailer uit kwam, mensen kwamen kijken en vroegen of het mijn paard was. Ik zei ja net gekocht eerste reactie wat een mager dier. En op het moment dat ik zei ja net gekocht had ik niet eens het gevoel van trots of dat ze ook echt van mij is. Bevatte het gewoon niet.
En nog ben ik over de zeik van dat mens maar moet het gewoon vergeten zodat ik kan gaan genieten van mijn mooie paardje