Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-11-11 13:30

Re: En dát was de grens! Ik open een topic!

Geplaatst: 20-11-11 13:30

TS, hoe is t nu met je paard?

**Geplaatst**: 24-11-11 22:54

Re: En dát was de grens! Ik open een topic!

Geplaatst: 24-11-11 22:54

Misschien heel slecht advies en voor velen "not done" maar misschien is dit dan gewoon geen paard om mee naar buiten te gaan? ik geloof er ook echt wel in dat je met ieder paard overal kan komen met de juiste aanpak maar als ik jouw verhaal lees vind ik het gewoon compleet onverantwoord en levens gevaarlijk voor jullie beiden om naar buiten te gaan. Ik herken het wel heel erg, maar bij mij werd het nooit zo extreem. Bij mij moest ze ook altijd net op rot stukjes in zn achteruit gaan, hierdoor won ze altijd want ze ging gewoon echt de sloot in als ik het gevecht niet op gaf. Het was erg vermoeiend, iedere x op die rot stukken moest ze zo beginnen te doen (achteruit lopen, steigeren, bokken, piepen, weg rennen, boos met haar voorbeen slaan etc) en op die stukken was het te gevaarlijk om haar eens even flink aan te pakken. Waar ik achter ben gekomen is dat het het beste werkt om erg kalm en rustig te blijven, en het paard het gevoel te geven dat je samen een team bent. Erg veel praten, overdreven belonen bij ieder stapje. Iedere keer wanner ze begint met achteruit lopen, geef ik vrije teugels en doe ik niet met mijn benen (mijn geluk is dat wanneer ik niks doe, zij ook gewoon blijft staan) ik zoek dan weer even de rust op, dus even stil staan even praten (echt gewoon zeggen kom op, voorwaards, gooooooedzo) het lijkt dan wanneer ik rustig blijf en met respect van haar vraag om verder te gaan ze hier eerder aan toegeeft. Het belangrijkste vind ik dat in zo een moment dat het helemaal fout gaat, echt weer de rust op te zoeken en als het ware iedere x weer opnieuw de situatie in te stappen, zonder boosheid, angst etc.

Maar zoals ik al zei, bij jouw paard klinkt het allemaal veel extremer, en het verschil is dat mijn paard het wel alleen bij angst momenten doet, ze word bang en wilt dan niet meer verder, ze vraagt echt aan mij om haar dan te leiden.

ik moet trouwens wel zeggen dat er laatst een stuk kwam waar grote containers stonden langs een leeg mais veld waar ze absoluut niet langs af wilde, dit was dus mijn kans om haar goed aan te pakken want er stond verder geen enkel opstabel, alleen een groot veld. Ik probeerde de rustige manier maar er was geen houden aan, ze was ook extremer als normaal en begon ook gekke sprongen te maken. Toen ben ik voor de harde manier gegaan en iedere sprong die ze maakte was er een mep boven op, veel mensen vinden dit absoluut niet de manier maar het hielp wel. Ze merkte dat ik geen angst had voor wat ze deed, ze kon geen sloot in, geen weg op etc. Ze gaf uiteindelijk het gevecht op en ik heb haar recht op de container afgestuurd, met heel veel belonen en praten heb ik haar laten ruiken en daarna ook meteen omgedraaid brokjes gegeven en weg gereden. Nu loopt ze er niet meteen langs af, maar een lang en groot gevecht is het niet meer omdat ze weet dat het geen zin heeft.

**Geplaatst**: 25-11-11 20:05

Geplaatst: 25-11-11 20:05

ik herken je verhaal (buiten het feit dat die van mij niet bokt of steigerd)

Ik wou ook graag met haar naar buiten, is een hele lieve.

Mevrouw doet ook liever der eigen zin, zo zijn we samen in de sloot beland, de keren hierna ben ik tijdig kunnen springen.
maar als ze in haar hoofd heeft om rechts te gaan als ik links wil kan ik het vergeten, ze is me helaas veel te sterk.

Maar ik wil het absoluut niet opgeven om buiten te gaan rijden, daarom zorg ik ervoor dat we nu enkel naar buiten gaan nadat ik ermee gereden heb in de piste, zo is ze al wat moe

En als we dan nu naar buiten gaan achter het rijden en ze wil omdraaien kan ik haar wel houden.

Misschien werkt dit ook voor jullie?
En wat dacht je van eerst gewoon aan de hand naar buiten?

**Geplaatst**: 25-11-11 20:06

Geplaatst: 25-11-11 20:06

Ik heb alleen de beginpost gelezen dus geen idee of er al een oplossing is.
Zou het kunnen dat je paard heel gevoelig is voor 'straling'?
Ik ken namelijk een paard die hetzelfde doet en sinds dat hij een soort van 'beschermzout' in een buisje bij zich draagt (Laarakker verkoopt dat) gaat het goed.

**Geplaatst**: 23-12-11 14:08

Geplaatst: 23-12-11 14:08

Hallo,
Ik heb een stuk meegelezen op het topic.
Zelf heb ik ook een pony die buiten een behoorlijke draak kan zijn. Bij ons thuis in het bosje is hij echt niet te rijden! Hij doet alsof hij van alles schrikt en vliegt dan met een enorme snelheid terug naar huis. Het maakt hem dan ook niet uit hoe, met of zonder ruiter! Nu heb ik dit probleem redelijk weten op te lossen door hem met zijn hoofd tegen een boom te parkeren als hij het weer eens probeerd.

Het maffe is dat als we samen op Enduancewedstrijd gaan het een lammetje is. De eerste 5 km is hij heel heet en bija niet te rijden maar daarna kun je met lange teugel de rest van de wedstrijd uitrijden.

Misschien dat het helpt als je hem meeneemt naar bijv. de veluwe en daar een buitenritje maakt. Hier kent hij de weg naar huis niet.

**Geplaatst**: 25-12-11 02:33

Geplaatst: 25-12-11 02:33

Mijn pony haalt zowat nooit fratsen uit bij mij, ben ik te streng voor, als die wat doet blijf ik m zoooo lang tikken prikken enzo tot hij helemaal bezweet en moe is, enof die dan luisterd. Ontzettend cru, maar een echte echte straf als t GEVAARLIJKword

**Geplaatst**: 25-12-11 13:45

Geplaatst: 25-12-11 13:45

Wel herkenbaar, wat je hier omschrijft. Ik heb dit zelf ook gehad met mijn ruin, meestal prima te doen buiten, maar had van die momenten dat ie gewoon de bokkenpruik opzette: omhoog komen, omdraaien, achteruit gaat.. alles wat je dan doet is een aanleiding om te exploderen. Iemand zei het al eerder je bent je paard waarschijnlijk nog niet helemaal de baas en hij probeert ws te domineren.
Ik heb wel wat tips die bij mij geholpen hebben, je moet zelf maar inschatten wat jij en je paard hier mee kunnen.

Allereerst, zo'n situatie kan echt heel eng worden, dus ga bij jezelf eerst na: ben ik bang en verlies ik mijn kalmte op zo'n moment? Ik weet niet hoe het bij jouw paard zit (waarom hij dit doet) maar toen ik daar bij mijn eigen paard eenmaal anders in ging zitten maakte dat al heel wat uit (zo van: je doet je best maar, mij krijg je niet kwaad). Ik heb hem dus inderdaad een keer achteruit een kuiltje in laten lopen (maar dat was dan wel een klein kuiltje waar het bij kon

Daarnaast heb ik een paar keer zelf de confrontatie opgezocht (dat kan bij mij op stal vrij makkelijk want die staat vlak aan het bos). Ik ben een paar keer naar een paar hoge houtstapels gereden toen ie weer in zo'n bui was, vlak bij stal dus. Daar ben ik een keer of twintig (ja echt) langs die stapels gereden en ik heb ook twintig keer dezelfde kermis meegemaakt, totdat hij het opgaf. Sinds die tijd heb ik niet meer van die rare uitspattingen (hij luistert nu).
Nog een tip die mij erg geholpen heeft, misschien ligt het voor de hand, maar toch: NIET BELONEN als hij stopt met zijn eigenaardige gedrag daarmee bevestig je het alleen maar.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, veel succes in ieder geval.

**Geplaatst**: 25-12-11 20:38

Re: En dát was de grens! Ik open een topic!

Geplaatst: 25-12-11 20:38

Zijn veel nuttige tips gegeven, heb niet het hele topic gelezen

Maar, al zullen veel mensen hier op tegen zijn... ik zou hem buiten gewoon een keer met slofteugel en zweep rijden! Dit lijkt mij echt pubergedrag, net als die van mij. Gaat 20x goed, en dan ineens doet ze dat ook. Als ik het bos in ga doe ik even een slof om, je kan hem gewoon los laten hangen, niks aan de hand.. maar áls ze gek gaat doen kan je haar even flink aanpakken.
Wel altijd vóóruit blijven rijden en niet stilzetten of gaan stappen, stappen is beloning.