Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-08-11 20:08

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 30-08-11 20:08

Wat een respect, je klinkt ook opgelucht.
Je zal ook wel opgelucht zijn, dat je de goede keus hebt gemaakt, dat is nu bevestigd, je hebt het met je eigen ogen gezien.

Nog heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 31-08-11 15:16

Geplaatst: 31-08-11 15:16

jeetje, ik heb er tranen in mijn ogen van.

mooi verhaal en fijn dat ze eindelijk van die pijn verlost is, heel moedig
van je, ik zou het zelf nooit doen.

vind je het geen raar idee de afgehakte benen van je eigen paard te bekijken?
en dat andere mensen een biefstukje eten van jouw paard?
ben benieuwd hoe jij daarover denkt, lijkt me zo raar als ik er zelf over nadenk..

**Geplaatst**: 31-08-11 15:32

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 31-08-11 15:32

zo de mieter.. alleen het verhaal van de TS doorgelezen, maar wat een respect voor jou!!!
wat ben jij een eerlijk en onzelfzuchtig mens.
en wat goed dat je bent gaan kijken naar de benen. nu weet je echt 100% zeker dat je het juiste gedaan hebt. ze heeft het nu goed. op die mooie, groene eeuwige weides zonder pijn.

echt.. amen, wat onbaatzuchtig van je.

**Geplaatst**: 31-08-11 15:37

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 31-08-11 15:37

Er is eigenlijk maar 1 woord wat ik kan verzinnen.

Respect.

Jeetje wat een moed heb je hier voor nodig.

Ik was vorige week in Nijkerk, met een stalgenootje haar paardje weg brengen. En ik weet niet of ik het zou kunnen zien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-11 15:42

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-11 15:42

gabiiy schreef:
jeetje, ik heb er tranen in mijn ogen van.
mooi verhaal en fijn dat ze eindelijk van die pijn verlost is, heel moedig
van je, ik zou het zelf nooit doen.

vind je het geen raar idee de afgehakte benen van je eigen paard te bekijken?
en dat andere mensen een biefstukje eten van jouw paard?
ben benieuwd hoe jij daarover denkt, lijkt me zo raar als ik er zelf over nadenk..

Het moment dat ik haar benen vast had deed het me niks. Het was vooral heel raar om iets wat je altijd hebt verzorgd voor de helft in je handen te houden. Het voelde ook gelijk niet meer als haar benen, meer zoals een opgezet dier wat je aanraakt, dat voelt ook heel anders aan dan de real deal.

Het volgende stukje klinkt misschien heel erg vreemd, maar ik eet zelf ook graag paardenvlees. Het is smakelijk, zacht en onverpest. Ik hoop dat de gene die haar op z'n bord of brood kreeg ervan genoten heeft. Op deze manier is de cirkel naar mijn idee ook rond. Ze heeft ons altijd gediend en ik heb altijd van haar gehouden, met alles wat in mij zat heb ik van haar gehouden en hou ik voor de rest van mijn leven van haar. Maar het moment dat ik haar dode roerloze lichaam aanraakte was het m'n paard niet meer. Zijzelf zat niet meer in haar lichaam, het omhulsel werd toen en daar in minder dan een halve seconde een product.

Nogmaals dit is mijn ervaring en mijn gevoel. Mijn mening en ik wil ook niet over dit stukje aangevallen worden of lelijke opmerkingen krijgen.

**Geplaatst**: 31-08-11 15:44

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 31-08-11 15:44

Meid, ik blijf respect voor je hebben...... ongelooflijk....

**Geplaatst**: 31-08-11 15:46

Geplaatst: 31-08-11 15:46

Wow, ik heb echt met verbazing het verhaal van jou gelezen!
ik wist helemaal niet dat het zo allemaal ging bij de slachter,
Eerst dacht ik, dit had ik mijn paard nooit aan kunnen doen!

Maar na het hele verhaal te hebben gelezen heb ik alleen maar respect,
en het is inderdaad de beste keus geweest!
Je paard is verlost, en jij kunt trots zijn op de keus die je hebt gemaakt.

**Geplaatst**: 31-08-11 17:37

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 31-08-11 17:37

Mooi dat je je paard uit haar lijden hebt verlost. De manier waarop, ik zou het nooit kunnen.. Haar zelf nog vasthouden, neen, niets voor mij. Maar het is jouw keuze en als jij je daar goed bij voelt, is het goed.

**Geplaatst**: 31-08-11 17:47

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 31-08-11 17:47

Meid echt dikke tranen in mijn ogen!!
Dat omdat ik zelf ook bij Jan gestaan heb om mijn maatje weg te brengen..
En de volgende die moet gaan, breng ik zeker weer naar Jan..

Voor jou RESPECT!!
Je hebt de juiste keuze gemaakt.

**Geplaatst**: 31-08-11 17:59

Geplaatst: 31-08-11 17:59

hier ook tranen van je verhaal! echt respect!! :(:)

**Geplaatst**: 01-09-11 13:47

Geplaatst: 01-09-11 13:47

Stanzie schreef:
Ik was vorige week in Nijkerk, met een stalgenootje haar paardje weg brengen. En ik weet niet of ik het zou kunnen zien.

Het is ook een groot verschil of je meebent met iemand of dat het je eigen paard is.
Het blijft k.l.o.t.e... maar er zit weldegelijk verschil in hoor ik van verschillende mensen die ik in de slachterij spreek.

Woog, hoe gaat het nu met jouzelf?
En je vriend?(die had je bij je toch?) hoe is hij eronder?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-11 18:57

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-11 18:57

met ons gaat het goed, we wennen aan het idee dat ze er niet is en de leegte vult zich voorlopig nog niet maar dat zou ook niet goed zijn. Een vriendin van mij heeft een geweldige tekening gemaakt van de foto die ook op de site staat en die hangt boven de tv, elke avond geniet ik van haar geweldige vrije koppie voor ik ga slapen. Het verdriet heeft intussen al wel plaats gemaakt voor leuke herinneringen die we aan haar hebben. Ze was ons eigen black beauty verhaal. Van agressief en onhandelbaar dier tot een enorme knuffelkont. Ze was geweldig en er zal nooit een vervanger voor haar zijn, niemand kan haar plaats in nemen.

Ik denk als je meegaat met iemand dat het gevoel inderdaad veel minder is, of misschien heel anders. Je deelt dan het verdriet. Wij waren de hele ochtend in tranen van intens verdriet maar na haar sterven in tranen van opluchting hoe snel en fijn alles gegaan is. Als bijstander ervaar je dat denk ik heel anders en lijkt het me moeilijker om het te plaatsen.

**Geplaatst**: 01-09-11 18:58

Geplaatst: 01-09-11 18:58

sterke! ik weet hoe het voelt

**Geplaatst**: 01-09-11 19:15

Geplaatst: 01-09-11 19:15

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van je paard! Ik vind het super knap van je dat je dit voor je paardje hebt gedaan. En toch erg fijn dat Jan de benen open wilde maken, nu weet je wat er wel al die tijd met haar aan de hand was en je hebt de juiste keuze gemaakt.
Ik vind het intressant dat je dit met ons wilt delen.

**Geplaatst**: 01-09-11 19:21

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 01-09-11 19:21

Ik vind het super knap van je, respect!

Heel veel sterkte met je verlies, maar je mag je eigenlijk alleen maar trots voelen :(:)

**Geplaatst**: 02-09-11 11:08

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 02-09-11 11:08

@ Jolliegirl en Woogy, Ja ik geloof inderdaad dat het gevoel totaal anders is als het om je eigen paardje gaat. Ik kan ook niet weten hoe je je moet voelen als je je eigen dier daar heen brengt. ( ik heb dat gelukkig nog nooit moeten doen)

Doordat ik mee ben geweest weet ik nu wel zeker dat als ik de keuze moet maken mijn paardje daar ook heen gaat. Maar of ik dan bij het schieten wil zijn dat weet ik niet. Maar ik denk ook wel dat je dan je eigen gevoel moet volgen.

Daarom Woogy vind ik jou heel dapper en heb ik diepe respect voor je.

**Geplaatst**: 02-09-11 11:18

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 02-09-11 11:18

wauw ik vind het echt ontzettend dapper van je. Je kan jezelf alleen maar op je eigen rug kloppen als blijkt dat je het zo goed aangevoeld hebt!

**Geplaatst**: 02-09-11 23:25

Geplaatst: 02-09-11 23:25

HEb je verhaal gelezen en wat moet jouw paard blij zijn met een baas als jou.
Onze kleine Simba heb ik vorige jaar naar Nijkerk gebracht.... dat was ook omdat hij altijd zo'n hekel had aan DA's en ook nog gewoon zoveel pit in zijn lijf had, ik wilde beslist geen gevecht.
Dus hij is daar geschoten en ik had er vrede mee. Dier heeft geen moment geleden.
Daar zijn kniegewricht bekeken, dat was een drama, dat gewricht, het was dus ook helemaal duidelijk dat dit zijn enige echte optie was.
Wat goed dat jij Taggerty's leed met eigen ogen hebt kunnen aanschouwen, zo zul je er nooit last van hebben dat je haar hebt laten gaan.
Ik wens je hoe dan ook heel veel sterkte met je verlies, je zult haar wel gaan missen, uit je verhalen te horen denk ik dat jullie een heel bijzondere band hadden (en eigenlijk nog hebben).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-11 19:08

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-11 19:08

Tag was zo veel meer voor mij dan zomaar een paard of vriendin. We hielden echt van haar zoals je van een relatie houdt. Je ziet een paard veranderen, sterker worden en groeien. Tot ze uiteindelijk niet meer kon en eigenlijk steeds slechter en kleiner werd.
Intussen is het drie weken geleden, het is nog steeds heel erg onwerkelijk. We missen haar enorm en ook al staan er wel weer twee in de paddock blijft haar plek altijd leeg staan

**Geplaatst**: 05-09-11 13:25

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst: 05-09-11 13:25

Misschien een rare vraag. Ik lees in je verslag dat je paard op de pijnstillers stond (de laatste twee maanden). Mag het vlees dan wel voor consumptie worden gebruikt?

**Geplaatst**: 05-09-11 21:10

Geplaatst: 05-09-11 21:10

Diaantjev schreef:
Misschien een rare vraag. Ik lees in je verslag dat je paard op de pijnstillers stond (de laatste twee maanden). Mag het vlees dan wel voor consumptie worden gebruikt?

Als ik even zo vrij mag zijn.
Dit paard mag de consumptie idd niet meer in.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-11 19:53

Re: Mijn meisje haar laatste dag

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-11 19:53

ik geloof ook niet dat het is gebeurd gezien de regels. Ging mij meer om het principe als het wel was gebeurd dan hoop ik dat het goed heeft gesmaakt. Zo niet houdt het op. Het maakt me eigenlijk niets uit wat er met haar restanten is gebeurd.

**Geplaatst**: 09-09-11 21:46

Geplaatst: 09-09-11 21:46

Alle vlees wordt altijd gekeurd voordat het richting consumptie gaat en als je laat slachten wordt de vraag gesteld of ze medicatie hebben gehad, tenminste zo ging het bij ons.
Onze Sim is waarschijnlijk wel ergens op een bord beland, ik had daar geen moeite mee. Vond het moeilijker te 'verteren' als hij in de lijm was beland, of in zo'n kadaverput...kon daar echt nachtmerries van krijgen... die laatste dagen dat je gaat beslissen wat gaan we doen.

Onze merrie Rizanta is 'zomaar' doodgegaan, we konden er niets aan beslissen, ze is doodgebloed ten gevolge van een shock en was er binnen twee uur niet meer, ze is overleden op de parkeerplaats van de kliniek van Utrecht. Van kerngezond in hartstikke dood. Ik heb daar echt ontzettende moeite mee gehad en nog steeds. Het is nog steeds onbegrijpelijk dat dat is gebeurd.

Onze Simba hebben we weggebracht, we hebben alles gezien, het was een goed afscheid en een goed einde. Hij heeft geen moment geleden, Rizanta wel, die heeft gevochten voor haar leven. Ik zou willen dat elk paard op de manier van Sim aan zijn einde kwam.

Dus ik begrijp de beweegredenen van Woogy heel goed. En ook dat je erbij bent en dat je wilt weten hoe het zit. Maar dat zal voor ieder persoonlijk anders zijn.

**Geplaatst**: 09-09-11 22:23

Geplaatst: 09-09-11 22:23

Lees je topic nu pas. Zoals al velen voor mij gezegd hebben; respect!
Ik heb 3 jaar geleden mijn meisje naar Jan gebracht. Ik kon niet bij het schieten zijn, maar was heel blij met een goede kennis die haar mee naar binnen heeft genomen. Hij omschreef het net zoals jij ervaren hebt; ze zijn zo snel weg, alles wat overblijft is een omhulsel.

Fijn dat je er toch rust in gevonden hebt. Tuurlijk weten we allemaal dat het einde een keer komt, maar het missen blijft een heel ander verhaal. Sterkte!

**Geplaatst**: 09-09-11 23:16

Geplaatst: 09-09-11 23:16

Ik reageer niet vaak in topics, maar WAUW! Wat een liefde moet je voor dit dier gevoeld hebben om z'n keuze te maken en alles te willen zien en overal bij te willen zijn! Echt prachtig! Je hebt een super keuze gemaakt, dit paard had een geweldige eigenaresse! Wel enorm veel sterkte met dit verlies :(:)