JoyCiej007 schreef:Van mij dan heel even snel berichtje. Zie vlak hierboven een foto van ons staan. We hebben een super week gehad, en heel eerlijk had ik na al die jaren nu ineens pas het gevoel dat Ot mij begreep en ik haar, ze werkte zo super mee en ze gaf echt alles. Ik had Mirjam al aangegeven dat ik nog even niet in de stemming ben om foto's van ons te bekijken van de vierdaagse, dat zal vanzelf wel een keer komen. Het zien van deze foto ontroerd me zeer, maar natuurlijk kunnen jullie dat ook niet weten.
We hadden een super week met een super fitte, goed getrainde pony die er gigantisch plezier in had en alles voor ons heeft gegeven, letterlijk helaas. Vrijdagavond na de laatste route is het helaas helemaal compleet misgelopen, ik heb geen zin om alles in detail hier op bokt neer te kwakken, mensen die ik goed ken weten het verhaal. Laat ik voorop stellen, ik heb afgelopen week meerdere malen tegen mensen geroepen dat deze pony zó werklustig is en er zóveel plezier in beleefd, dat ze zichzelf kapot zou lopen voor je en dat je haar daarom goed moet kennen en regelmatig even terug moet nemen en moet zeggen: 'Ot nou doen we het even rustig aan dame, even aan jezelf denken'. Dat hebben we uiteraard gedaan, ik ken mijn pony langer dan vandaag.
Door een combinatie van diverse omstandigheden (bleek achteraf) was ze vrijdagmiddag na de laatste dagroute niet helemaal lekker, maar ze leek al weer ietsje op te knappen nadat we haar op stal hadden gezet. Tijdens de rit was er nog niets te zien; die arme poown heeft niets laten zien verdorie.
Ze was dus niet helemaal lekker en stond op stal. Ik ben na een tijd even 10 min. weggeweest om zelf ook even bij te komen, en toen ik 10 min. later terugkwam ging het écht helemaal niet goed. Mijn arme beestje was in zéer kritieke toestand en de DA werd meteen gebeld.
Uiteindelijk is ze in allerijl met de grootste spoed naar de kliniek in Heerde vervoerd, waar ze de nacht en de zaterdag heeft doorgebracht. Gelukkig knapte ze vrij snel weer wat op, en volgens de DA kwam dat vooral door haar zeer goede conditie.
Het was een kwestie van leven op dood, en het was gruwelijk om mijn allerliefste poown die zich zo voor mij had gegeven met al haar plezier, zo te zien en te weten dat je niets meer kan doen, behalve hopen. Ik ben er nog helemaal ondersteboven van, zit nog te trillen als ik dit typ. Zo hadden we nooit gedacht de vierdaagse af te sluiten.
Ik kan wel melden dat ze inderdaad zaterdagavond gelukkig opgehaald kon worden van de kliniek, en ze staat hier nu lekker thuis gelukkig weer op de wei, welliswaar onder strenge controle. Het gaat naar omstandigheden goed met haar, ze is weer erg vrolijk en alert en dat is wel een goed teken. Enige wat mij rest te zeggen is dat ik ongelofelijk dankbaar ben dat ze hier nog is, en als je haar zo op de wei zou zien staan zou je het niet eens geloven hoe ze er vrijdagavond bij lag.
Tot zover even een berichtje van mij; jullie snappen wel dat afgelopen dagen erg hectisch voor mij zijn geweest; dit is tevens de eerste keer dat ik uberhaupt achter m'n laptop heb gezeten. Ik heb de rest v/d berichten in dit topic even vluchtig doorgelezen, maar zal verder nog wel wat lezen en evt. reageren.
Jeetje meis!
Dat had ik echt niet verwacht!
Heb je nog eigenlijk elke dag wel voorbij zien komen!
Heel veel sterkte!