Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-07-10 12:35

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 23-07-10 12:35

ik wil je heel veel sterkte wensen..

van iemand houden is ook ene beslissing kunnen maken die hartzeer doet.
als het 100% zeker d ebeste oplossing is voor de ander

**Geplaatst**: 23-07-10 13:35

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 23-07-10 13:35

Roro

Jeetje, is t dan toch echt over met Bart? :(:)

Wil je vanaf hier heeeeeeeeeel erg veel sterkte wensen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-07-10 13:42

Geplaatst door de TopicStarter : 23-07-10 13:42

Het is nog niet over, maar ik weet zeker dat het van de winter heel snel zal gaan en dat wil ik voor zijn.

Vandaag tijdens werk ( :')

) heb ik er nog eens aan gedacht. Ik stelde me Bart voor als een paard dat vol artrose zat en niet meer overeind kon of wilde komen, of Bart met een hangend hoofdje van de pijn.
Ik heb dat namelijk al eens gezien, bij manegepaarden, en bij eigen paarden wiens baasjes stug vol bleven houden dat de medicijnen écht wil werkten.
Hier op bokt ben ik ook eens een filmpje tegengekomen van een paardje die heel erg opgeknapt was dankzij een bepaald medicijn, maar zo ver wil ik niet gaan. Dat ik zelf sta te juichen aan de zijkant omdat ik zie hoeveel moeite Bart dan heeft met opstaan, en hoe trots ik dan zal zijn 'als hij toch weer staat.'
Dus of het te vroeg, ik denk dat ik gewoon blijf bij 'liever te vroeg dan te laat.'

Ik blijf in mijn verdriet maar vergeten dat de winter komen zal, dat de zomer niet voor eeuwig is, en als ik dan voor de geest haal hoe hij vorige winter liep, en de artrose is nu erger. Dan kan deze keuze alleen maar de juiste zijn.

Dus ik begin een beetje vrede te krijgen met komende woensdag.

Maar ik maak nu al zo'n zooitje van werk omdat mijn gedachten continue ergens anders zijn, schaam me een beetje

Het is begrijpelijk, maar ergerlijk, dat ik echt alles door elkaar haal in m'n verwarring.

**Geplaatst**: 23-07-10 14:00

Geplaatst: 23-07-10 14:00

Roane

Ik zou terug kunnen typen wat ik in je vorige topic schreef, het is en blijft een keiharde beslissing en ik wens je veel wijsheid toe.
Vind het ergens toch een opluchting hoe objectief je er toch nog tegen aan weet te kijken als je weer door gevoelens overmand wordt.
Zoals iemand al schreef "been there, done that and it ain' t easy"

**Geplaatst**: 23-07-10 14:14

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 23-07-10 14:14

Oh Ro wat erg!
Ik weet nog dat je ons vertelde van Bart inderdaad... echt heel naar.

Veel sterkte meisje, het is inderdaad de goede beslissing om het zo te doen. Vooral omdat het jouw eigen beslissing is. :(:)

Het is inderdaad niet makkelijk.

**Geplaatst**: 23-07-10 14:25

Geplaatst: 23-07-10 14:25

Een hele moeilijke beslissing. Ik heb 2 paarden moeten laten inslapen w.o. mijn beste maatje dus weet hoe het voelt, nu 3 jaar later ben ik er nog niet helemaal overheen.
Daarna dus een nieuw paardje gekocht en laten keuren. 3 weken daarna spat links achter. We zijn voor foto's en onderzoek naar Bodegraven geweest. Conclusie was spat door trauma, gewricht was op 2 plaatsen aangetast. Tijdens de keuring was het niet zichtbaar.
We hebben spuiten in het gewricht laten zetten, maar het resultaat was maar voor even. Uiteindelijk heb ik op amerikaanse websites een onderzoek gevonden over de toepassing van Gucosamine en Chondoitrine voor mensen. Ik heb de hoeveelheden omgerekend naar onze supplementen en vergeleken. Volgens dat onderzoek zit er in de meeste veel te weinig. Ik heb haar nu sinds 2 jaar dagelijks op 6000 miligram Glucosamine en 9000 miligram Chondoitrine staan. Na 3 maanden liep ze niet meer kreupel en op de laatste foto's was te zien dat de atrose gestopt is en dat de 2e gewrichts opening zelfs iets verbetert is.
Ze loopt nog steeds goed, maar je kunt het nooit zeker weten of het ooit weer verder gaat en of ik voor de derde keer voor zo'n beslissing komt te staan.
Indien het weer verergert en als ze elke dag pijn zou hebben zou ik dezelfde beslissing nemen hoe moeilijk het ook is. Op dit moment gaat het goed, maar ik moet wel even slikken als dit lees.
Ik wens je heel veel sterkte en had je graag gegunt dat het anders was geweest.

Ik vind je heel dapper.

**Geplaatst**: 23-07-10 21:54

Geplaatst: 23-07-10 21:54

Roane schreef:
Het is nog niet over, maar ik weet zeker dat het van de winter heel snel zal gaan en dat wil ik voor zijn.

Vandaag tijdens werk ( ) heb ik er nog eens aan gedacht. Ik stelde me Bart voor als een paard dat vol artrose zat en niet meer overeind kon of wilde komen, of Bart met een hangend hoofdje van de pijn.
Ik heb dat namelijk al eens gezien, bij manegepaarden, en bij eigen paarden wiens baasjes stug vol bleven houden dat de medicijnen écht wil werkten.
Hier op bokt ben ik ook eens een filmpje tegengekomen van een paardje die heel erg opgeknapt was dankzij een bepaald medicijn, maar zo ver wil ik niet gaan. Dat ik zelf sta te juichen aan de zijkant omdat ik zie hoeveel moeite Bart dan heeft met opstaan, en hoe trots ik dan zal zijn 'als hij toch weer staat.'
Dus of het te vroeg, ik denk dat ik gewoon blijf bij 'liever te vroeg dan te laat.'

Ik blijf in mijn verdriet maar vergeten dat de winter komen zal, dat de zomer niet voor eeuwig is, en als ik dan voor de geest haal hoe hij vorige winter liep, en de artrose is nu erger. Dan kan deze keuze alleen maar de juiste zijn.
Dus ik begin een beetje vrede te krijgen met komende woensdag.

Maar ik maak nu al zo'n zooitje van werk omdat mijn gedachten continue ergens anders zijn, schaam me een beetje Het is
begrijpelijk, maar ergerlijk, dat ik echt alles door elkaar haal in m'n verwarring.

maar je liet haar toch op de 28ste gaan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-07-10 22:15

Geplaatst door de TopicStarter : 23-07-10 22:15

Nou, dat is toch komende woensdag?? }:0

**Geplaatst**: 23-07-10 22:17

Geplaatst: 23-07-10 22:17

Roane schreef:
Nou, dat is toch komende woensdag??

Komt erg snel dichtbij! Maar het is de beste keuze!
vraagje: waar staat hij gestald?

Laatst bijgewerkt door Rennie89 op 23-07-10 22:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-07-10 22:18

Geplaatst: 23-07-10 22:18

Wat ik mooi vind wat je zei en zeker iets is uit liefde is deze zin;

Dus of het te vroeg, ik denk dat ik gewoon blijf bij 'liever te vroeg dan te laat.'

**Geplaatst**: 23-07-10 22:21

Geplaatst: 23-07-10 22:21

Je hebt gewoon gelijk :(:)

! Het wordt straks alleen maar slechter, die ervaring heb je al. Dus beter volgende week woensdag, dan uitstellen tot... Nee, je weet zelf ook dat eht het beste is, amar dat is je verstand, je gevoel spreekt nog wat anders, maar woensdag zijn gevoel en verstand vast tot elkaar gekomen! Sterkte nog de komende dagen en natuurlijk ook voor daarna, het zal heel leeg en kaal voelen, totdat je weer bedenkt dat het echt beter is zo en je weer aan de fijne tijden kunt denken!

**Geplaatst**: 23-07-10 22:23

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 23-07-10 22:23

Veel sterkte!

**Geplaatst**: 23-07-10 22:26

Geplaatst: 23-07-10 22:26

Afschuwelijk

veel sterktee!

**Geplaatst**: 23-07-10 23:05

Geplaatst: 23-07-10 23:05

Ik heb even moeten nadenken, omdat dit berichtje van mij een andere kijk geeft dan vele andere berichtjes. Terwijl ik het wel ontzettend moedig vind als je deze keuze, om lijdensweg te besparen, kunt maken.

Maar Roana, ben jij er wel aan toe en is je paard wel zover? is de levenslust eruit? Je maakt jezelf helemaal gek met de gedachte en denkt nu al aan de winter, maar bekijk het eens anders.
Zelfs in de winter kun je nog de beslissing maken, als het echt niet gaat. Dan weet je het tenminste zeker dat je het moet doen. Zie nog niet op tegen de toekomst, je weet nooit hoe de toekomst zal zijn.

Atrose stopt niet, maar het heeft ups en downs. Het kan goede jaren en slechte jaren hebben, ook na slechte jaren kunnen weer wat betere jaren komen (stijfheid hoeft niet altijd pijn te betekenen). Ik spreek uit eigen ervaring. Als je je dier laat inslapen dan weet je wanneer moment daar is. Misschien komt dat nog bij jou dat je er ineens vrede mee krijgt. Dan weet je zeker dat het niet meer langer zo kan en dat je het moet doen. Dat mis ik (nog) in jou berichtjes.
luister naar jezelf..

Vergeet niet dat niets moet, zelfs nu je een afspraak hebt gemaakt, ben je niet verplicht je paard te laten inslapen. Het is jouw paard, jij weet hoe hij zich voelt. We hebben respect voor je keuze, wat dat ook zal zijn. Heel veel sterkte !!! Ik vind het echt heel erg voor je, als je je paard moet laten inslapen, sterft een stukje van je hart...

Laatst bijgewerkt door intel_1x op 23-07-10 23:13, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-07-10 23:09

Geplaatst: 23-07-10 23:09

wat goed dat je in het belang van je paard kiest, dat siert je.

Ik wil jou heel veel sterkte wensen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-10 07:11

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-10 07:11

Ik zei al eerder, ik heb paarden gezien waarvan de eigenaar bleef zeggen 'maar hij kon nog zo veel, hij heeft even een dipje, het is winter' en die paarden leven nog steeds onder de kilo's medicijnen.
Ik heb gezien hoe hij van de winter heeft gelopen, hoe hij uit de stal kwam, hoe hij liep aan de longeerlijn; nu is zijn 'levenslust' er er inderdaad niet uit, maar Bart zou op drie benen nog vrolijk rondhuppelen. Hoe lang moet hij dan kreupel lopen? Twee jaar? Zou ik dan mogen zeggen nu is het genoeg?
Hij loopt nu precies een jaar onmiskenbaar kreupel, en een kreupel paard zonder pijn bestaat niet, en er is geen kans op genezing. Waarom zou wie dan ook nog een paard in leven houden omdat 'het baasje er nog niet klaar voor is?'

Want natúúrlijk zal ik er niet klaar voor zijn

iedereen die mij en Bart persoonlijk kennen weet hoe we met elkaar vergroeid zijn. En waar ik geen vrede mee heb is dat ik zometeen zonder hem verder moet; een leven zonder Bart komt gewoon niet in mijn belevingswereld voor. Dáár heeft mijn gevoel moeite mee, en daar worstel ik mee; mijn gevoel zou zo graag willen dat hij spontaan beter is.
Maar ik hoef mezelf het maar wijs te maken, twee dagen te rijden en mijn verstand haalt me in hoor.

Vrede heb ik er niet mee, ik heb gisteren nog een strobaal van kant gemaakt puur uit woede en frustratie, omdat mijn allerliefste beestje artrose heeft, waar hij niet beter van zal worden, wat alleen maar erger zal worden, en snel ook. Mij mag je naar het psychisch ziekenhuis sturen als ik iets de trant zou zeggen 'bwah, het is z'n tijd.' want 1. dat zul je me nooit horen zeggen want natuurlijk wil ik hem niet kwijt, en 2. als ik dat zeg is het waarschijnlijk zo ver dat Bart niet meer overeind kan komen

M'n verstand haal inderdaad m'n hart in, zoals iemand al schreef, maar wat ik wel heel sterk voel is 'the end of an era.' Dat er een fase in mijn leven voorbij gaat. Noem het meer spiritueel, maar op dat vlak voel ik gewoon dat dit het 'einde' is.

**Geplaatst**: 24-07-10 09:12

Geplaatst: 24-07-10 09:12

pentium schreef:
Ik heb even moeten nadenken, omdat dit berichtje van mij een andere kijk geeft dan vele andere berichtjes. Terwijl ik het wel ontzettend moedig vind als je deze keuze, om lijdensweg te besparen, kunt maken.

Maar Roana, ben jij er wel aan toe en is je paard wel zover? is de levenslust eruit? Je maakt jezelf helemaal gek met de gedachte en denkt nu al aan de winter, maar bekijk het eens anders.
Zelfs in de winter kun je nog de beslissing maken, als het echt niet gaat. Dan weet je het tenminste zeker dat je het moet doen. Zie nog niet op tegen de toekomst, je weet nooit hoe de toekomst zal zijn.

Atrose stopt niet, maar het heeft ups en downs. Het kan goede jaren en slechte jaren hebben, ook na slechte jaren kunnen weer wat betere jaren komen (stijfheid hoeft niet altijd pijn te betekenen). Ik spreek uit eigen ervaring. Als je je dier laat inslapen dan weet je wanneer moment daar is. Misschien komt dat nog bij jou dat je er ineens vrede mee krijgt. Dan weet je zeker dat het niet meer langer zo kan en dat je het moet doen. Dat mis ik (nog) in jou berichtjes.
luister naar jezelf..

Vergeet niet dat niets moet, zelfs nu je een afspraak hebt gemaakt, ben je niet verplicht je paard te laten inslapen. Het is jouw paard, jij weet hoe hij zich voelt. We hebben respect voor je keuze, wat dat ook zal zijn. Heel veel sterkte !!! Ik vind het echt heel erg voor je, als je je paard moet laten inslapen, sterft een stukje van je hart...

Een wedervraag, wat zou jij dan doen.. als je ziet dat je paardje nog wel goed eruit zien, maar waarvan je weet dat hij gewoon pijn heeft, en dan niet een pijntje die ieder paard wel eens heeft, maar echt pijn, iedere godganse dag. En je ziet dat hij moeilijk loopt, dat zijn slechte dagen heftiger en meer zijn dan zijn "goede" dagen? Zou jij dan, omdat jíj er nog niet klaar voor bent, je diertje gewoon rond laten lopen tot jíj er wél klaar voor bent?
Dat vind ik zo verkeerd. Een paard, hond of welk dier dan ook, kan niet praten, jij moet voor hem denken. En dan vind ik dat Anouk heel goed in het belang van Bart denkt.
Tuurlijk ben je er niet klaar voor, dat ben je nooit, maar doe je het uit respect en liefde voor het dier.
Ik zal woensdag aan je denken Anouk.

**Geplaatst**: 24-07-10 10:17

Geplaatst: 24-07-10 10:17

kijk Roane, als ik je laatste bericht lees heb je de keuze gemaakt. daar kan ik alleen maar respect voor hebben.
heel veel sterkte, we leven allemaal heel erg met je mee.

ik kan helaas geen antwoord geven op Yavanna, omdat ik 1. niet weet hoe slecht Bart daadwerkelijk er aan toe is 2. omdat je pas weet hoe je handelt als je daadwerkelijk in dezelfde positie zit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-10 12:39

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-10 12:39

April 2009: Bart loopt zwaar onregelmatig, dit duurt langer dan drie weken dus ik laat de dierenarts komen omdat ik denk dat hij weer spierbevangen is, hoewel ik het vreemd vind dat het alleen linksachter slecht loopt.
Mei 2009: De dierenarts maakt foto's van beide achterbenen en hier komt naar voren dat hij lichte artrose heeft. Hij krijgt een maandje acetylzuur (paracetemol) en ik mag alleen stappen met een beetje draven zodat het 'bijtrekt.' Springen is uit den boze, lange rechte stukken en buitenritjes zijn juist goed.
Juni 2009: ik verander van stal, Bart komt dichter bij huis te staan. Ik besluit Bart een soort van 'voor'-pensioen te geven en niet meer actief dressuur te gaan rijden. Ik vind dat we dat lang genoeg geprobeerd hebben en dat het nu tijd is voor leuke dingen. We rijden alleen nog maar buiten.
Juli 2009: ik vraag mijn buitenrijmaatje rustig aan te rijden als we samen met onze paarden naar buiten gaan want ik voel dat er iets niet goed loopt bij Bart, maar ik kan nog niet echt plaatsen wat. Maar met 'er is iets niet helemaal goed maar ik weet niet precies wat' kan je niet bij een dierenarts aankloppen. Ik besluit het nog even aan te zien.
Augustus 2009: we komen terug van een heerlijk buitenritje van twee uur over de dijk. Ik rij nog even de bak in met hem omdat ik hem wat vreemd vond lopen. We draven aan, en hij strompelt zo erg met linksachter dat hij nog draaft als ik van zijn rug af spring met het hart in m'n keel. Hij loopt verschrikkelijk kreupel.
Weken erna: het trekt weer weg, we maken een rustig stapritje om weer op te bouwen, het komt weer terug. We stoppen even met rijden. Het blijft even erg.
Oktober 2009: ik laat de dierenarts komen. Ik ken deze dierenarts niet omdat mijn vertrouwde DA nu een eindje verder woont, maar deze staat als goed aangeschreven. Hij zet Bart een weekje op de buut om te zien of hij verbeterd. Bart veranderd helemaal niks, buut heeft totaal geen effect. De dierenarts zegt dat hij het dan ook niet weet en wenst mij veel succes, want hij weet wel zeker dat het nooit meer goed zal komen. Ik vind dit een rare reactie en laat het er niet bij zitten.
November is een natte maand waardoor ik Bart weinig echt zie lopen, ik besluit het even een paar weken later opnieuw aan te kijken.
December 2009: ik bel mijn vertrouwde dierenarts die Bart ook al jaren kent en legt hem het verhaal voor over Bart's vreemde kreupelheid en de andere DA. Hij vind het nogal typisch en is er ook nog niet klaar mee. Hij wil Bart eerst een maand op de acetylzuur zetten, in de hoop dat door de langere periode aan de pijnstillers er een beter resultaat te zien is dan met een weekje buut.
In december vriest het heel erg waardoor de weides mooi bevroren zijn. Bart gaat veel de wei op en loopt veel, samen met de pijnstillers hoop ik dat de kreupelheid wegtrekt.
Januari 2010: De vorst is verdwenen, en ik pak de longeerlijn om te zien of Bart na die weken rust op de wei met pijnstillers beter loopt. Hij is geen spat veranderd.
Nog een periode van vorst waardoor de bak even niet gebruikt kan worden en Bart op de wei staat. Ik blijf hopen op herstel door rust.
Februari 2010: de dierenarts komt met een mobiel röntgenapparaat en maakt foto's van zijn sprong en knie. De artrose is zichtbaar slechter geworden, maar de DA denkt dat het met 2 maanden glucosamine weer aardig te doen zal zijn. Dus we gaan 2 maanden aan de glucosamine.
April 2010: De glucosaminekuur zit erop, en er is wel wat verbetering, maar het is een ja wel-ja niet verhaal. Ene week loopt hij ietsje beter en durf ik iets te doen met hem, andere week is er geen verandering. Aan het einde van de twee maanden lijkt hij opgeknapt, en ik zet hem heel voorzichtig aan het werk om te zien hoe hij het houd. Na een ritje in de bak, twee dagen later beetje longeerwerk van een kwartier, en een stapritje buiten loopt Bart wederom zwaar kreupel.
Ik ga naar huis en zeg tegen mijn ouders dat ik heb besloten dat als Bart in augustus nog steeds niet goed of redelijk loopt, hij ingeslapen word. Mijn ouders denken dat het wel mee valt. Ik bel de dierenarts nog eens.
Juni 2010: de dierenarts is verbaasd dat hij geen echte vooruitgang toont, en ziet graag dat hij nog 2 weken aan de glucosamine van dr horse gaat. Ik doe er een schep gelatinaat van primeval bij in de hoop dat hij een kickstart maakt. Na twee weken blijft Bart hetzelfde, een tikkeltje wanhopig besluit ik de hele fles te geven en 4 weken door te gaan.

Juli 2010: ik bel de dierenarts om te vertellen dat de twee weken aan glucosamine niet echt wonderbaarlijk resultaat hebben gehad. De dierenarts zegt dat hij dan ook niets meer weet te verzinnen. Ik vertel hem van de augustus grens, en van het inslapen. Ik noem mezelf hard, hij noemt me reëel. Hij zegt me er even rustig over na te denken, en te bellen wanneer ik denk dat het tijd is.

Ik heb geen beslag geprobeerd, omdat hij zodra hij ijzers onderkreeg vorig jaar september, nog veel slechter begon te lopen. Inspuiten in dit geval werkt eventjes wonderbaarlijk, totdat het tien keer zo hard terug komt.
Inspuiten met goud vind ik wat voor paarden die Z lopen of een geweldige afstamming hebben

voor een paard als Bart noem ik het enkel rekken.

Dit is het afgelopen jaar in een nutshell, langer dan een jaar zelfs eigenlijk al.

Laatst bijgewerkt door Roane op 24-07-10 12:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-07-10 12:45

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 24-07-10 12:45

Heel veel stertke!
Ik vind het een goede beslissing, hoe moeilijk deze ook voor je zal zijn!
Geniet nog van jullie tijd samen!

**Geplaatst**: 24-07-10 12:51

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 24-07-10 12:51

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 24-07-10 13:20

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 24-07-10 13:20

Ik wil je heel veel sterkte wensen en wil je laten weten dat ik vind dat je een hele moedige beslissing hebt genomen.

Ik weet uit eigen ervaring hoeveel pijn het jezelf doet als je je maatje pijn ziet hebben. Heb zelf heel wat up en dows met mijn merrie meegemaakt en sinds 4 maanden geleden bleef ze kreupelen. Eerst dachten we aan een hoefzweer en toen het dat niet bleek te zijn aan artrose vanwege haar leeftijd ( 17 ). Toch maar foto's laten maken en daaruit bleek dat ze verkalking op de buigpezen heeft, waarschijnlijk vroeger ingespoten met cortisonen en dit is nu het resultaat. En daar sta je dan met een diagnose van de dierenarts van iets wat nooit meer over kan gaan, net als bij jouw verhaal. Wat is dan wijsheid? Ik heb een hele tijd met de dierenarts erover gesproken. Ze liep behoorlijk kreupel tijdens kreupelonderzoek maar vervolgens als ze even moest halthouden stond ze te springen/steigeren van ongeduld. Ze is overal in geintresseerd en deed ook gewoon mee met de gekke uurtjes in de wei. Dierenarts vond op dat moment dat hij een kreupel paard zag staan, maar geen paard die onder de kreupelheid leed. Besloten om haar lichte dosis bute te geven als ondersteuning en kijken wat ze daarmee deed. Op de bute loopt ze op dit moment goed, zodra ze dat niet meer doet zal ik ook een hele moeilijke beslissing moeten maken. Misschien is het ook wel egoistisch van mij om haar om bute te zetten, het is altijd de vraag of je het wel goed doet..

Nogmaals ik vind je beslissing heel erg moedig, denk dat ik de beslissing pas kan maken als ik zie dat het paard eronder lijd, misschien is het dan ook wel te laat..
Sterkte ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-10 14:06

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-10 14:06

Nogmaals: ik vraag wederom of mensen alsjeblieft GEEN PB'tjes willen sturen over een manier van trainen waar hun paard wel baat bij had of of ik dit middeltje al heb geprobeerd.
Ik heb het op het moment al moeilijk genoeg, en dit soort PB'tjes maken mij ofwel kwaad ofwel heel verdrietig. Ik kan ook niet zeggen hoeveel PB'tjes van deze aard ik nog aan kan voordat ik finaal uit mijn slof schiet.

**Geplaatst**: 24-07-10 14:25

Re: Dit is dan het einde voor mijn paard

Geplaatst: 24-07-10 14:25

Vind het ook best wel flauw om nog PBtjes te sturen terwijl jij je beslissing al gemaakt hebt, eigenlijk...

Tuurlijk, goedbedoeld, maar had dat dan eventjes eerder gedaan ofzo. Vorig jaar.

**Geplaatst**: 24-07-10 14:30

Geplaatst: 24-07-10 14:30

Vind het ook erg respectloos die pbtje naar jou toe....
Mensen denken het altijd beter te weten!

Ik wil je alle sterkte wensen voor nu en de komende tijd!