Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-03-21 11:19

Geplaatst: 06-03-21 11:19

tjaakje schreef:
996981 schreef:

Vragen stellen bij de mogelijkheid (meerdere) paarden te kunnen onderhouden met een (bijstands)uitkering, is toch niet direct misgunnen?

De bijstandsuitkering is ervoor bedoelt mensen die het om welke reden dan ook niet redden zichzelf te voorzien in het bestaansminimum, daarbij te helpen. Het sociaal minimum is het minimale bedrag dat je nodig hebt om in je levensonderhoud te kunnen voorzien. Het gaat daarbij om de basisbehoeften: kleding, eten, drinken en onderdak.

In beginsel is de bijstandsuitkering dus niet bedoelt voor het beoefenen van hobby’s. Het houden van eigen paard is echter ook nog eens een dure hobby.

Het resultaat van de uitkering: het kunnen houden en onderhouden van (meerdere) paarden, strookt dus niet met het doel van de uitkering: voorzien in de fysieke basisbehoeften.

In mijn ogen niet meer dan logisch dat men zich afvraagt hoe dit kan?

Bijstand is iets anders dan uitkering.....

Edit: en dan nog! moet jij je druk maken over waar iemand anders zijn geld voor gebruikt? Maar goed, dit is een discussie die nogal off-topic loopt.

Ik zeg nergens dat ik mij er druk om maak toch? Ik zeg dat ik het niet vreemd vind dat anderen er vragen bij kunnen hebben en dat dit niets met misgunnen te maken heeft

Zo off-topic is het volgens mij niet. De vraag was of je rijk moet zijn om een paard te kunnen onderhouden. Dat hoeft dus niet, want er zijn mensen die het lukt met een (bijstands)uitkering een paard te onderhouden.

**Geplaatst**: 06-03-21 11:27

Re: "een eigen paard is alleen voor rijke mensen"

Geplaatst: 06-03-21 11:27

Bijstand is nog iets anders dan een uitkering voor blijvende arbeidsongeschiktheid. Dat laatste komt vaak gewoon in de buurt van een normaal, modaal bedrag ook vaak gebaseerd op het loon dat een persoon voor de arbeidsongeschiktheid verdiende. En daar is helemaal niets mis mee. Het moment dat ik in een auto-ongeval een zodanig letsel krijg dat ik mijn werk niet meer kan doen, wil ik ook nog gewoon mijn leven kunnen leiden. Waarom zouden die mensen in halve armoe moeten leven?

**Geplaatst**: 06-03-21 11:32

Geplaatst: 06-03-21 11:32

Een ww of ziektewetuitkering is in de meeste gevallen qua hoogte niet te vergelijken met een bijstandsuitkering. Plus dat je daarvoor zelf ook eerst hebt gewerkt en nog steeds ook gewoon belasting over betaalt. Bijstand krijg je niet als je partner gewoon verdient, de andere uitkeringen wel.
En ja het voelt soms dubbel dat ik wel naar ons paard ga, maar hem maakt het niet uit als ik hem alleen een aai over z'n bol geef en toch weer ga. Werkgevers willen, zoals Ayasha het al treffend omschreef, toch een hoop meer van je.
Zonder partner met prima inkomen had Paard er hier ook niet geweest. Als je alleen mijn gezondheid en ons paard wilt zien, moet je dat vooral doen. De uren op bed, de uren die mijn man werkt en daarnaast nog ons huishouden draaiend houdt en de keuzes die wij maken voor de invulling van ons leven komen daar nog bij. De één houdt van verre reizen, de ander van sjiek uit eten, wij hebben een paardenleven. Als je dat alles kunt, dan ben je in mijn ogen echt rijk. Maar ik voel me in ons paardenleven ook heel rijk.

Daarbij TO, geld is 1 ding, de tijd die het hebben van een paard kost is een 2e. Geld kun je nog lenen, tijd niet.

**Geplaatst**: 06-03-21 13:49

Geplaatst: 06-03-21 13:49

shirleyp schreef:
Ayasha schreef:
Een eigen paard is prioriteiten stellen. Hier absoluut niet rijk, twee paarden en een derde op komst. Geen drie vakanties per jaar maar daar hebben we ook beide geen behoefte aan, onze thuis is leuk genoeg dat we er geen pauze van nodig hebben. Geen kinderen zal ook al wel een heel verschil maken.

Shirleyp: ik heb een uitkering. Ik zou geen seconde twijfelen om weer 40 uur per week te gaan werken om mijn leven te bekostigen als dat betekende dat ik al maar de helft van mijn gezondheidsklachten kon in leveren. Ik heb zo’n hekel aan ‘daar wat van vinden.’ ‘wat je vindt, mag je houden.’ las ik in mijn begin tijd op bokt en die uitspraak is hier IMO mooi van toepassing.

Zonder vinden geen forum. Bijzonder vervelend dat je gezondheidsklachten hebt, ik hoop echt dat je verlichting van je klachten krijgt en wens je het beste toe. Toch vraag ik me vaak (bij situaties dichterbij) af hoe het kan dat iemand volledig is afgekeurd, een uitkering ontvangt, maar wel fysiek zorg kan dragen voor één of meerdere paarden en soms zelfs fanatiek kan trainen. Ik wil niet ruilen, maar voel me dan als links-stemmende volle bak belastingbetaler toch een beetje genaaid.

Dan ben je niet bekend met de werkwijze van het uwv. Waarbij gekeken wordt naar een eventuele restverdiencapaciteit. Ze houden rekening met wat iemand voorheen verdiende. Natuurlijk weet ik niet wat ayasha verdiende en ken ik de situatie niet maar het is niet meer zo (iig bij volledige afkeur niet) dat je maar lopende band werk moet gaan doen. Ze kijken naar welke banen er zijn met de beperkingen die een bedrijfsarts formuleert in de FML. Daar gaat de arbeidsdeskundige mee aan het zoeken naar functies die passen bij het loon dat je voorheen verdiende. Was jij voordat je ziek werd astrofycicus.. Dan gaan ze je niet aan het werk zetten in de toiletpapierfabriek om te checken of de rollen goed oprollen. Tenminste als iemand wordt afgekeurd en een WIA uitkering krijgt (loongerelateerde uitkering). Als iemand de IVA krijgt mag je daar maar heel beperkt iets mee bijverdienen en kom je niet meer aan het werk vanwege je gezondheid.

Word je gedeeltelijk afgekeurd 35-80% en ben je na 2 jaar bv nogsteeds niet aan het werk dan gaan ze eisen dat jij toch die baan in de wcrollenfabriek moet nemen. Want alles wat je kan verdienen is dan meegenomen.

Ik snap dat het als 'belastingbetaler' dubbel is. Want je ziet dat iemand iets kan doen (bv paard trainen) maar kan niet werken. De verplichting tot werken (zoveel uur in de week, op contract) is vaak een veel zwaardere belasting, energetisch en psychisch, dan een paard trainen wanneer jij dat zin in hebt.

**Geplaatst**: 06-03-21 14:22

Geplaatst: 06-03-21 14:22

Hutcherson schreef:
Ayasha schreef:
Een eigen paard is prioriteiten stellen. Hier absoluut niet rijk, twee paarden en een derde op komst. Geen drie vakanties per jaar maar daar hebben we ook beide geen behoefte aan, onze thuis is leuk genoeg dat we er geen pauze van nodig hebben. Geen kinderen zal ook al wel een heel verschil maken.

Shirleyp: ik heb een uitkering. Ik zou geen seconde twijfelen om weer 40 uur per week te gaan werken om mijn leven te bekostigen als dat betekende dat ik al maar de helft van mijn gezondheidsklachten kon in leveren. Ik heb zo’n hekel aan ‘daar wat van vinden.’ ‘wat je vindt, mag je houden.’ las ik in mijn begin tijd op bokt en die uitspraak is hier IMO mooi van toepassing.

shirleyp schreef:
Zonder vinden geen forum. Bijzonder vervelend dat je gezondheidsklachten hebt, ik hoop echt dat je verlichting van je klachten krijgt en wens je het beste toe. Toch vraag ik me vaak (bij situaties dichterbij) af hoe het kan dat iemand volledig is afgekeurd, een uitkering ontvangt, maar wel fysiek zorg kan dragen voor één of meerdere paarden en soms zelfs fanatiek kan trainen. Ik wil niet ruilen, maar voel me dan als links-stemmende volle bak belastingbetaler toch een beetje genaaid.

Dan ben je niet bekend met de werkwijze van het uwv. Waarbij gekeken wordt naar een eventuele restverdiencapaciteit. Ze houden rekening met wat iemand voorheen verdiende. Natuurlijk weet ik niet wat ayasha verdiende en ken ik de situatie niet maar het is niet meer zo (iig bij volledige afkeur niet) dat je maar lopende band werk moet gaan doen. Ze kijken naar welke banen er zijn met de beperkingen die een bedrijfsarts formuleert in de FML. Daar gaat de arbeidsdeskundige mee aan het zoeken naar functies die passen bij het loon dat je voorheen verdiende. Was jij voordat je ziek werd astrofycicus.. Dan gaan ze je niet aan het werk zetten in de toiletpapierfabriek om te checken of de rollen goed oprollen. Tenminste als iemand wordt afgekeurd en een WIA uitkering krijgt (loongerelateerde uitkering). Als iemand de IVA krijgt mag je daar maar heel beperkt iets mee bijverdienen en kom je niet meer aan het werk vanwege je gezondheid.

Word je gedeeltelijk afgekeurd 35-80% en ben je na 2 jaar bv nogsteeds niet aan het werk dan gaan ze eisen dat jij toch die baan in de wcrollenfabriek moet nemen. Want alles wat je kan verdienen is dan meegenomen.

Ik snap dat het als 'belastingbetaler' dubbel is. Want je ziet dat iemand iets kan doen (bv paard trainen) maar kan niet werken. De verplichting tot werken (zoveel uur in de week, op contract) is vaak een veel zwaardere belasting, energetisch en psychisch, dan een paard trainen wanneer jij dat zin in hebt.

Dat is toch wel een rare regel. Want hoe kun je volledig afgekeurd zijn als je toch (zwaar) werk op een stal kunt doen. En waarom zou een voorheen astrofysicus niet in een wc-rollenfabriek kunnen werken? Het is toch raar dat je de rest van je leven een gegarandeerd inkomen kunt hebben en daar niets voor hoeft te doen, terwijl mensen met een zuurstofgebrekje bij de geboorte aan de lopende band staan? Ik heb niets tegen het genieten van een arbeidsongeschiktheidsuitkering maar waarom niet gewoon nog werk doen wat je nog kunt? Ook al is het niet van jouw niveau?
Een paard trainen en verzorgen staat in mijn boekje toch ook onder het rijtje van verplichtingen. Die vragen dagelijks verzorging en het is nu ook weer niet zo dat je alleen kunt komen wanneer je er zin in hebt.

Ik zie het ook vaker hoor om me heen. Mensen die het lukt om niet te werken (en daar ook rond voor uitkomen) en gewoon paarden kunnen onderhouden, soms zelfs meer dan 1. Vaak gaat het inderdaad om arbeidsongeschiktheid, want de bijstand wordt wel goed op gelet. Ik heb daar soms ook wel een beetje moeite mee, als - zoals ShirleyP dat zo treffend zegt - volle bak belastingbetaler.

**Geplaatst**: 06-03-21 14:30

Re: "een eigen paard is alleen voor rijke mensen"

Geplaatst: 06-03-21 14:30

Baboo het hele systeem van het UWV klopt ook voor geen kanten.
Val je uit met een laag loon, omdat je door ziekte nooit omhoog hebt kunnen klimmen of waarom dan ook, heb je pech is je restverdienkapatiteit te laag. En val je onder de 35%
Krijgt een arts iets hoeft hij niet in de fabriek te gaan staan al zou hij dat kunnen, krijgt die fabrieksarbeider wat heeft hij pech....

Daarnaast is het ook maar net welke arts je treft.
Ik zie ook mensen dingen doen waarvan ik alleen maar kan dromen, en niet alleen op een goede dag, toch vind bij mij de arts dat 24 uur werken prima kan, terwijl die andere 80-100% zijn.
Zelfs als leerlingen vervoer, terwijl ik niet tegen prikkels kan en sowieso op een bekende rustige weg na een half uur echt moet stoppen.
Ik ben maar zo verstandig dit werk niet te gaan doen...betekent wel geen inkomen.

Zo goed geregeld is het hier allemaal niet.

Dat er mensen zijn met bijstand en een paard verbaasd mij ook, knap vind ik het, of ik het verstandig vind is een andere discussie.
Maar vergeet niet dat er een boel mensen zijn die minloon werken en weer minder als bijstandh hebben uiteindelijk.
Dus ja wanneer kan iemand een paard betalen?

**Geplaatst**: 06-03-21 14:32

Re: "een eigen paard is alleen voor rijke mensen"

Geplaatst: 06-03-21 14:32

Dat is inderdaad een andere, politieke discussie. Dat het niet perfect geregeld is en dat er landen zijn waar het op dat vlak beter is, zeker zo. Dat het in België en Nederland niet zo goed geregeld zou zijn, ben ik het dan weer niet mee eens.
Maar dat heeft dan weer niets met de beginstelling te maken.

**Geplaatst**: 06-03-21 14:56

Geplaatst: 06-03-21 14:56

Het is gewoon hoe jij het zelf wil... Ben je iemand die steeds "nieuw" alles moet hebben, of ben je tevreden met een degelijke uitrusting die je éénmalig koopt?
Doe je wedstrijden, of ben je zoals ik tegenwoordig een "recreatieruiter"? Wil je 3x per jaar op reis, of is gewoon bij je paardje zijn je idee van vakantie?
Waar je wél voor moet zorgen is dat je een spaarpotje hebt voor de onvoorspelbare uitgaven, een dierenarts kan plots een hele hap uit je spaarboek halen, dierenkliniek ... nog meer...
Ik ben alleenverdiener, mijn paardjes staan aan huis, ik mag de grond van mijn buren gebruiken in ruil om "alles proper te houden"... en ben daar héél gelukkig mee.
Vroeger reed ik wedstrijden, dat doe ik niet meer... ik begrijp ook niet hoe mij dat vroeger zo gelukkig kon maken... maar met het ouder worden ben ik een andere ruiter geworden.

**Geplaatst**: 06-03-21 15:26

Re: "een eigen paard is alleen voor rijke mensen"

Geplaatst: 06-03-21 15:26

Naar mijn mening ben je al rijk als je een paard (op een eerlijke manier) kunt onderhouden ongeacht het inkomen. Als je in je eigen basisbehoeftes kunt voldoen (dak boven je hoofd, voeding, zorg etc) en als luxeproduct een paard kunt houden ben je al rijker dan meer dan 3 kwart van de wereldbevolking.

**Geplaatst**: 06-03-21 15:55

Geplaatst: 06-03-21 15:55

Babootje schreef:
Dat is toch wel een rare regel. Want hoe kun je volledig afgekeurd zijn als je toch (zwaar) werk op een stal kunt doen. En waarom zou een voorheen astrofysicus niet in een wc-rollenfabriek kunnen werken? Het is toch raar dat je de rest van je leven een gegarandeerd inkomen kunt hebben en daar niets voor hoeft te doen, terwijl mensen met een zuurstofgebrekje bij de geboorte aan de lopende band staan? Ik heb niets tegen het genieten van een arbeidsongeschiktheidsuitkering maar waarom niet gewoon nog werk doen wat je nog kunt? Ook al is het niet van jouw niveau?
Een paard trainen en verzorgen staat in mijn boekje toch ook onder het rijtje van verplichtingen. Die vragen dagelijks verzorging en het is nu ook weer niet zo dat je alleen kunt komen wanneer je er zin in hebt.

Ik zie het ook vaker hoor om me heen. Mensen die het lukt om niet te werken (en daar ook rond voor uitkomen) en gewoon paarden kunnen onderhouden, soms zelfs meer dan 1. Vaak gaat het inderdaad om arbeidsongeschiktheid, want de bijstand wordt wel goed op gelet. Ik heb daar soms ook wel een beetje moeite mee, als - zoals ShirleyP dat zo treffend zegt - volle bak belastingbetaler.

Ik woon in België dus de uitleg van het uwv is niet van toepassing op mij.

Dat gezegd zijnde:

Ik herhaal mezelf nog maar eens:
De verzorgende taken van mijn paarden kan ik:
1. Doen wanneer mij dat uit komt. Ik kan tussendoor rusten zo lang ik wil.
2. Mijn man kan een deel van die taken overnemen indien het mij niet lukt en doet dat ook. Stallen mesten is de voornaamste taak die hij me regelmatig uit handen neemt. Water gaat hier via automatische drinkbakken en waar die niet zijn, vult hij het water bij.
3. Ik weet niet wat voor paarden jij hebt. Maar de mijne zijn tot nu toe nog niet stuk gegaan van niet gereden worden.

Ze hebben ongeveer van oktober tot ergens half februari grotendeels stil gestaan omdat het me simpelweg niet lukte om te trainen. En dergelijke perioden komen vaker voor.
Dat moet je maar eens bij een werkgever proberen.

Ik heb drie pogingen gedaan om opnieuw te werken.

Toen ik voor de 3e keer aan het overnachten was in het ziekenhuis vanuit mijn werk heeft mijn neuroloog me zo ongeveer gesmeekt om er mee op te houden.

En ik betaal evenzeer belastingen overigens.

Ik vind het ook oneerlijk dat er mensen zijn die niet elke dag constant pijn hebben, darmen hebben die gewoon doen wat ze moeten doen, nieren hebben die niet een verzameling aan stenen hebben opgeslagen waarmee we de oprit zouden kunnen bestraten als het klinkers waren en waarvan maar af te wachten is of en wanneer ze af komen en of ik dan al dan niet naar het ziekenhuis moet daarvoor. Iets wat geheel gelinkt is aan de medicatie die ik krijg om die darmen te laten functioneren. En hersenen die enigszins betrouwbaar zijn. Die niet bijna wekelijks naar het ziekenhuis moeten, die niet twee keer per week bij de fysio zitten om basis functies te kunnen behouden voor zover die er nog zijn. Terwijl ik dat wel moet. Ik vind het ook oneerlijk, dat er zoveel mensen zijn, die niet afhankelijk zijn van medicatie waarvan ze niet weten waarom het doet wat het en voor hoe lang het dat gaat doen. En waarvan de gevolgen als het besluit er mee te kappen op zijn minst verontrustend zijn, en ik wel met die onzekerheid zit, elke dag opnieuw maar dat ik daar niet te veel over mag zeiken want misery may love company, it doesn't get it too often. Mensen worden slecht nieuws heel snel zat, dat kan ik je vertellen. Dus met het merendeel van die dingen zit je gewoon alleen. Ik vind het nog minder eerlijk dat mensen dan ook nog vinden dat ik naast al die activiteiten die ik moet doen om enigszins te functioneren. Ik ook nog een job zou moeten uitoefenen of ik mag kennelijk niks leuk hebben in het leven. Sterker nog ik mag dat hele kleine beetje van mijn oude leven dat ik met veel moeite en pijn heb kunnen behouden, eigenlijk niet hebben van die mensen. Omdat zij belastingen moeten betalen net als ik.

Zal ik eens heel eerlijk zijn met jullie? Als ik terug kon gaan naar het moment dat mijn leven omsloeg zoals het deed, dan zou ik mijn chirurg op dragen om me gewoon te laten gaan. Dat was voor mij een veel makkelijkere uitkomst geweest en kennelijk voor de gehele maatschappij. Maar dat kan ik niet dus we zullen het moeten doen met de situatie die we hebben. Het leven is kennelijk gewoon niet eerlijk.

Laatst bijgewerkt door Ayasha op 06-03-21 16:22, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-03-21 16:08

Re: "een eigen paard is alleen voor rijke mensen"

Geplaatst: 06-03-21 16:08

Ik denk dat de mensen die hier commentaar op hebben jou niet hiervoor gekend hebben Ayasha.

Niet dat ik je persoonlijk ken

maar ik heb destijds je topics gevolgd.

**Geplaatst**: 06-03-21 16:11

Geplaatst: 06-03-21 16:11

Dat denk ik ook niet dat Ayasha bedoeld word..
Maar herken wel wat ze zegt.
Als ik op mijn paard zit zullen mensen ook wel denken, ooh dat kan ze wel

Vorige week 2 keer er op gezeten, dat de laatste keer ergens december was word niet onthouden.
Vandaag wil ik ook rijden, maar gaat niet, ben echt te moe.
Maar dat zien mensen niet.

Maar begrijp ook wel wat mensen bedoelen, ik kende ook iemand die fietste elke dag een half uur heen, half uur terug met gewone fiets. Reed een keer of 5 in de week.
En dan denk ik ook, hoe dan?

**Geplaatst**: 06-03-21 16:14

Geplaatst: 06-03-21 16:14

Onali schreef:
Ik denk dat de mensen die hier commentaar op hebben jou niet hiervoor gekend hebben Ayasha.

Niet dat ik je persoonlijk ken maar ik heb destijds je topics gevolgd.

maar dat maakt eigenlijk gewoon geen f*ck uit.

Denk je dat ik de enige ben die zo is/was?
Gebaseerd op de mensen die ik ontmoet, zijn het uitzonderingen die het "wel zo makkelijk" vinden. De meeste zijn gewoon mensen die verdorie keihard aan het vechten zijn om het leven dat ze ongewild gekregen hebben het nog enigszins waard te maken om te leven. Het zijn veelal juist die mensen, waarvan niemand ziet dat het dikke **** is want je ziet ze alleen op hun best.

**Geplaatst**: 06-03-21 16:22

Re: "een eigen paard is alleen voor rijke mensen"

Geplaatst: 06-03-21 16:22

Wat is rijk?
Van mijn eerste loon voelde ik me rijk, ik kon er een paard houden. Dat het minimumloon was, ach.

Een paar jaar later kreeg ik een relatie, we hadden ineens dubbel inkomen en konden een (oude) auto kopen terwijl ik ook mijn paard had, man wat voelde ik me rijk, echter waren we nog niet eens in de buurt van modaal

Met meer geld gaat doorgaans ook je levensstandaard omhoog en daarmee je maandelijke lasten. Dus inmiddels zijn we welliswaar in een financiele goede situatie maar omdat we nu een huis huren ipv een flatje in een achterstandswijk maakt het onder de streep niet enorm uit.

Ofwel, het is allemaal afhankelijk van je keuzes en prioriteiteb.

**Geplaatst**: 06-03-21 16:39

Geplaatst: 06-03-21 16:39

Hutcherson schreef:
De verplichting tot werken (zoveel uur in de week, op contract) is vaak een veel zwaardere belasting, energetisch en psychisch, dan een paard trainen wanneer jij dat zin in hebt.

Ik denk dat voor menig gezond mens hetzelfde geldt hoor. Hobbies uitvoeren is altijd fijner en gaat je veel gemakkelijker af dan de verplichte baan immers?

**Geplaatst**: 06-03-21 17:22

Geplaatst: 06-03-21 17:22

Rijk is echt een relatief begrip. Een aanzienlijk deel van de bevolking kan ook met de beste wil geen paard onderhouden. Om "met concessies" een paard te kunnen onderhouden, moet je echt al een bepaald inkomen hebben.

Ik kom uit een ver-beneden-modaal gezin. We hadden een sociale huurwoning, goed te eten en ook goede kleding etc (het kan echt vele malen erger). Maar mijn ouders konden bijv niet eens een auto betalen, laat staan duurdere hobby's. Mijn opa betaalde de manege, toen hij overleed was het afgelopen. Ik kon toen ik wat ouder was weer terug naar de manege van geld dat ik zelf verdiende. God wat voelden de mensen met eigen paarden toen rijk. Nog eens bevestigd door de leuke dynamiek op de manege: hielp ik urenlang in lessen en dergelijke, mocht ik wel eens een pony uitstappen als beloning

ik voelde me net een soort assepoester. Ik heb mijn ouders zo vaak gesmeekt om een pony maar het zat er echt niet in, het was een pony of te eten hebben.

**Geplaatst**: 06-03-21 18:00

Geplaatst: 06-03-21 18:00

VogeltjeM schreef:
Rijk is echt een relatief begrip. Een aanzienlijk deel van de bevolking kan ook met de beste wil geen paard onderhouden. Om "met concessies" een paard te kunnen onderhouden, moet je echt al een bepaald inkomen hebben.

Ik kom uit een ver-beneden-modaal gezin. We hadden een sociale huurwoning, goed te eten en ook goede kleding etc (het kan echt vele malen erger). Maar mijn ouders konden bijv niet eens een auto betalen, laat staan duurdere hobby's. Mijn opa betaalde de manege, toen hij overleed was het afgelopen. Ik kon toen ik wat ouder was weer terug naar de manege van geld dat ik zelf verdiende. God wat voelden de mensen met eigen paarden toen rijk. Nog eens bevestigd door de leuke dynamiek op de manege: hielp ik urenlang in lessen en dergelijke, mocht ik wel eens een pony uitstappen als beloning ik voelde me net een soort assepoester. Ik heb mijn ouders zo vaak gesmeekt om een pony maar het zat er echt niet in, het was een pony of te eten hebben.

Eens hoor. Wij hebben ook een paar jaar les gehad op de manege, maar na wat persoonlijke omstandigheden en de bijbehorende verhuizing was dat gewoon afgelopen. Mijn zusje en ik hebben toen wat verzorgpony's gevonden en daaruit hebben we Jolly overgehouden. Na verloop van tijd wilden we hem dichter bij huis hebben en hebben we Punette (die drachtig was) erbij gekocht.
Met Punette hebben we jarenlang les gegeven, dat betaalde voor het grootste deel de kosten. Anders was dat voor ons als tieners/studenten echt niet te doen geweest. Ik zou ook echt niemand aanraden om tijdens je studententijd een paard of pony te hebben, dat is echt kei- en keihard werken. Op een gegeven moment kreeg ik ook nog Pfeiffer wat anderhalf jaar duurde, nou tel uit je winst.

Inmiddels hebben zowel mijn zusje als ik een grotemensenbaan en dus een soort van inkomen. Eindelijk tijd om eens adem te kunnen halen.
Maar alsnog gaat er hier voorlopig nog geen groot paard komen. Dat ga ik echt pas doen als ik voldoende grond aan huis heb om hem thuis te kunnen houden. Pensiongeld is voor mij gewoon te veel.
Voor het rijden heb ik af en toe een bijrijdpaardje gehad, en ook nu weer het geluk dat ik paarden heb die ik mag rijden. Maar ik besef heel goed dat ik daar enorm geluk mee heb gehad.

**Geplaatst**: 06-03-21 18:08

Geplaatst: 06-03-21 18:08

Mindim schreef:
Hutcherson schreef:
De verplichting tot werken (zoveel uur in de week, op contract) is vaak een veel zwaardere belasting, energetisch en psychisch, dan een paard trainen wanneer jij dat zin in hebt.

Ik denk dat voor menig gezond mens hetzelfde geldt hoor. Hobbies uitvoeren is altijd fijner en gaat je veel gemakkelijker af dan de verplichte baan immers?

Zo makkelijk is het niet je ‘oude’ leven achter je te laten. Vaak is er een heel gevecht aan vooraf gegaan om toch maar enigszins weer op je oude niveau terug te komen, ook qua werk en lukt dat niet goed. Als eerste wordt dan de sport af gezegd, later de sociale contacten, blijkt nog niet voldoende te zijn om weer goed op het werk te kunnen functioneren en zo gaat er steeds meer af tot je toe moet geven dat het aantal uren te veel is. En soms heb je gewoon niet op kunnen bouwen, zelfs niet als je alle andere ‘leuke’ dingen stop hebt gezet en maar op de koop toe neemt dat je van vermoeidheid en overprikkeld zijn thuis ook niet meer te genieten bent.

Je ziet alles wat je hebt opgebouwd als zand tussen je vingers weg glippen, hoe hard je ook je best doet. En dat doet veel verdriet.

Daarna moet je je leven opnieuw inrichten wat ook niet zonder slag of stoot gaat. En ga je zoeken naar een beetje balans. En dan scheelt het enorm of je zelf het tijdstip kan kiezen en hoe lang en wat je gaat doen. Ik ben blij voor je dat je je dat blijkbaar niet in kunt beelden en dat bedoel ik niet l#llig.

**Geplaatst**: 06-03-21 18:17

Re: "een eigen paard is alleen voor rijke mensen"

Geplaatst: 06-03-21 18:17

Ik heb het niet over jouw specifieke situatie Ayasha. De mensen die ik ken heb ik meer zicht op en daar zie ik dat soort situaties zich wel voordoen.

**Geplaatst**: 06-03-21 18:19

Geplaatst: 06-03-21 18:19

Bokker31 schreef:
Mindim schreef:

Ik denk dat voor menig gezond mens hetzelfde geldt hoor. Hobbies uitvoeren is altijd fijner en gaat je veel gemakkelijker af dan de verplichte baan immers?

Zo makkelijk is het niet je ‘oude’ leven achter je te laten. Vaak is er een heel gevecht aan vooraf gegaan om toch maar enigszins weer op je oude niveau terug te komen, ook qua werk en lukt dat niet goed. Als eerste wordt dan de sport af gezegd, later de sociale contacten, blijkt nog niet voldoende te zijn om weer goed op het werk te kunnen functioneren en zo gaat er steeds meer af tot je toe moet geven dat het aantal uren te veel is. En soms heb je gewoon niet op kunnen bouwen, zelfs niet als je alle andere ‘leuke’ dingen stop hebt gezet en maar op de koop toe neemt dat je van vermoeidheid en overprikkeld zijn thuis ook niet meer te genieten bent.

Je ziet alles wat je hebt opgebouwd als zand tussen je vingers weg glippen, hoe hard je ook je best doet. En dat doet veel verdriet.

Daarna moet je je leven opnieuw inrichten wat ook niet zonder slag of stoot gaat. En ga je zoeken naar een beetje balans. En dan scheelt het enorm of je zelf het tijdstip kan kiezen en hoe lang en wat je gaat doen. Ik ben blij voor je dat je je dat blijkbaar niet in kunt beelden en dat bedoel ik niet l#llig.

Mooie post. Je gaat idd niet van de ene dag op de andere in deze situatie. En mensen lijken erg te onderschatten hoe belangrijk werken is voor je mentale welzijn. Dus ook instanties en zeker dokters gaan echt niet over 1 nacht ijs alvorens ze besluiten dat het niet meer kan.

Mijn traject tot dit heeft zo’n 8 a 9 jaar geduurd en nog steeds zoek ik naar mogelijkheden.
Daarop terug kijkende snap ik niet dat mensen het klaar krijgen om zonder problemen afgekeurd te worden. Ik vraag me oprecht af hoe ze dat doen. Ze komen toch bij dezelfde dokters als ik voor dat traject?

**Geplaatst**: 06-03-21 18:24

Geplaatst: 06-03-21 18:24

Mindim schreef:
Hutcherson schreef:
De verplichting tot werken (zoveel uur in de week, op contract) is vaak een veel zwaardere belasting, energetisch en psychisch, dan een paard trainen wanneer jij dat zin in hebt.

Ik denk dat voor menig gezond mens hetzelfde geldt hoor. Hobbies uitvoeren is altijd fijner en gaat je veel gemakkelijker af dan de verplichte baan immers?

Bokker31 schreef:
Zo makkelijk is het niet je ‘oude’ leven achter je te laten. Vaak is er een heel gevecht aan vooraf gegaan om toch maar enigszins weer op je oude niveau terug te komen, ook qua werk en lukt dat niet goed. Als eerste wordt dan de sport af gezegd, later de sociale contacten, blijkt nog niet voldoende te zijn om weer goed op het werk te kunnen functioneren en zo gaat er steeds meer af tot je toe moet geven dat het aantal uren te veel is. En soms heb je gewoon niet op kunnen bouwen, zelfs niet als je alle andere ‘leuke’ dingen stop hebt gezet en maar op de koop toe neemt dat je van vermoeidheid en overprikkeld zijn thuis ook niet meer te genieten bent.

Je ziet alles wat je hebt opgebouwd als zand tussen je vingers weg glippen, hoe hard je ook je best doet. En dat doet veel verdriet.

Daarna moet je je leven opnieuw inrichten wat ook niet zonder slag of stoot gaat. En ga je zoeken naar een beetje balans. En dan scheelt het enorm of je zelf het tijdstip kan kiezen en hoe lang en wat je gaat doen. Ik ben blij voor je dat je je dat blijkbaar niet in kunt beelden en dat bedoel ik niet l#llig.

Maar dat geldt toch voor iedereen die in zo'n situatie verzeild raakt? Als ik mn inkomstenbron kwijt raak (om wat voor reden dan ook) dan kan ik ook geen paard meer betalen. Ben ik al blij dat ik mn huis kan betalen.
Ik vind het echt prima dat er een vangnet is voor mensen die zichzelf niet meer kunnen bedruipen, qua huisvesting, eten, kleding etc. Maar luxe hobby's zoals een of meer paarden. Dat soort kosten moeten niet op de samenleving terecht komen (is mijn mening).

**Geplaatst**: 06-03-21 18:38

Geplaatst: 06-03-21 18:38

Mensen krijgen geen extra geld als ze een paard hebbeb hoor. En laten we mensen met een "beperking" ook even vertellen waar ze ons geld aan uit mogen geven :')

**Geplaatst**: 06-03-21 20:19

Geplaatst: 06-03-21 20:19

VogeltjesM,, kinderen zijn dan ook gewoon een enorm dure hobby. Zonder kinderen heb je ook een minder grote woning nodig en ook veel vaste lasten minder, daar kun je dan weer prima een paard van bekostigen

Je kan van een laag salaris inderdaad niet alles, maar hoe iemand dat inricht is verschillend. Daar kan zonder kinderen en zonder auto een paard zeker wel haalbaar zijn.

**Geplaatst**: 06-03-21 20:26

Geplaatst: 06-03-21 20:26

Babootje schreef:
Mindim schreef:

Ik denk dat voor menig gezond mens hetzelfde geldt hoor. Hobbies uitvoeren is altijd fijner en gaat je veel gemakkelijker af dan de verplichte baan immers?

Bokker31 schreef:
Zo makkelijk is het niet je ‘oude’ leven achter je te laten. Vaak is er een heel gevecht aan vooraf gegaan om toch maar enigszins weer op je oude niveau terug te komen, ook qua werk en lukt dat niet goed. Als eerste wordt dan de sport af gezegd, later de sociale contacten, blijkt nog niet voldoende te zijn om weer goed op het werk te kunnen functioneren en zo gaat er steeds meer af tot je toe moet geven dat het aantal uren te veel is. En soms heb je gewoon niet op kunnen bouwen, zelfs niet als je alle andere ‘leuke’ dingen stop hebt gezet en maar op de koop toe neemt dat je van vermoeidheid en overprikkeld zijn thuis ook niet meer te genieten bent.

Je ziet alles wat je hebt opgebouwd als zand tussen je vingers weg glippen, hoe hard je ook je best doet. En dat doet veel verdriet.

Daarna moet je je leven opnieuw inrichten wat ook niet zonder slag of stoot gaat. En ga je zoeken naar een beetje balans. En dan scheelt het enorm of je zelf het tijdstip kan kiezen en hoe lang en wat je gaat doen. Ik ben blij voor je dat je je dat blijkbaar niet in kunt beelden en dat bedoel ik niet l#llig.

Maar dat geldt toch voor iedereen die in zo'n situatie verzeild raakt? Als ik mn inkomstenbron kwijt raak (om wat voor reden dan ook) dan kan ik ook geen paard meer betalen. Ben ik al blij dat ik mn huis kan betalen.
Ik vind het echt prima dat er een vangnet is voor mensen die zichzelf niet meer kunnen bedruipen, qua huisvesting, eten, kleding etc. Maar luxe hobby's zoals een of meer paarden. Dat soort kosten moeten niet op de samenleving terecht komen (is mijn mening).

Je snapt wel dat je aan ziekte zelf weinig kan doen als de medische oplossingen er niet zijn?

Dus dat het geen tijdelijke situatie is die je kan oplossen maar een levenslange die op zijn best stabiel blijft?
Iedereen die de pech heeft ziek te worden mag dus niks meer hebben in het leven? Voor mij prima maar dan eerst euthanasie simpeler maken. Als ik alleen mag creperen en vechten zie ik echt het nut er niet van in.

**Geplaatst**: 06-03-21 21:06

Geplaatst: 06-03-21 21:06

Babootje schreef:
Maar dat geldt toch voor iedereen die in zo'n situatie verzeild raakt? Als ik mn inkomstenbron kwijt raak (om wat voor reden dan ook) dan kan ik ook geen paard meer betalen. Ben ik al blij dat ik mn huis kan betalen.
Ik vind het echt prima dat er een vangnet is voor mensen die zichzelf niet meer kunnen bedruipen, qua huisvesting, eten, kleding etc. Maar luxe hobby's zoals een of meer paarden. Dat soort kosten moeten niet op de samenleving terecht komen (is mijn mening).

Dus een persoon die door een auto-ongeluk een NAH krijgt en daardoor nooit meer kan gaan werken, moet vanaf dat moment tot zijn laatste adem puur in basisbehoeften voorzien worden? Ongeacht wat die was, wat die deed en wat die bijdroeg aan de maatschappij voor dat auto-ongeluk? Van iedere luxe gestript, alleen maar blij zijn met het dak boven zijn hoofd en het eten in zijn maag.