Gister was het weer heel erg mis. De oude eigenaar neemt niet op en zit met me handen in het haar, hij staat in de binnenbak samen met een andere paard elke dag een ander, maar wat moet ik nu met hem...
Ga de kliniek maar bellen om te kijken of ze nu al iets kunnen doen behalve opereren, snap het gewoon niet.
Ik kom met een meid van 15 jaar voor een paardje kijken, oke hij is mager maar als ik je dan vertel dat we hem met de tijd willen gaan beleren en je weet dat dit met zijn slechte achterbenen niet mogelijk is, hoe kan je het dan over je hart verkrijgen je bek dicht te houden en te verkopen??
Kan er met me pet niet bij.
Sta je daar gisteravond om 02.00 uur in je binnenbak samen met je man om maar te stappen ondanks daT het paard niet wil.
Het is gewoon een kwelling voor des, om dan nog maar niet over jasmin te spreken die zich er niet aan wil gaan hechten en naar stal komt en niks kan. Ja evita, knuffelen en borstelen want die moet rust houden.
We mennen dan ook veel met mijn kleine welsh zodat ze niet niks kan doen de komende maanden maar haar hart ligt bij het beleren en rijden.
Pakt ze me kleine pony uit de stal voor een ritje met de kar en dan hoor je der zeggen: Hoop maar dat jou niks gebeurd want anders kunnen we helemaal niks meer... dan breekt me hart. Al 8 jaar train ik jasmin en altijd had ze wat te rijden, een een b pony, toen een hafje, toen een paard die bleek hoefkatrol te hebben in de ergste fase en daarna evita en nu des
Nja ga nog eens bellen met de kliniek, ook voor een operatie horen hoe of wat en verder heel diep nadenken en hem maar wat verwennen.
Bedankt voor het lezen
tis gewoon frustrerend dat iemand je dit flikt en dat ik niks voor hem kan doen op dit moment. Al de bijkomende dingen zijn dan gewoon de druppel die de emmer op het randje brengen.
Laatst bijgewerkt door Nuvel op 23-12-13 11:07, in het totaal 1 keer bewerkt