bericht van 15 maart 2011.
De chirurg wil nog een echografisch onderzoek uitvoeren om er zeker van te zijn dat er geen schade aan de meniscus etc. is. Als de knie schoon is en de fractuur die hij meent te zien het enige euvel is dan zou het mogelijk zijn om te opereren. Yes, lieve mensen...Moosje heeft een gebroken knie.
Uiteraard hangt alles af van de vervolgonderzoeken, het percentage van kans op slagen en de kosten maar er is nog altijd een kansje dat jullie hem over een paar jaar zien schitteren in Zuidbroek of zo...
Tot hij naar Emmeloord gaat blijven we op dezelfde voet doorgaan, in de paddock, pijnstillers en hij mag het niet erger maken dan het al is.
23 maart 2011
Hoi fans van de Mozeman, hier zijn verslag van de dag.
Na een royale brunch en een uitgebreide poetsbeurt moest ik een nieuwe deken om en mocht ik weer eens mee op reis. Na een lange tocht kwamen we op een nieuwe spannende plek met allemaal aparte geurtjes. Misschien dat ik toen al wel wat aanvoelde want ik heb de grote lege ruimte waar ik stond helemaal volgespetterd. De vreemde man die in mijn zere knie stond te knijpen noemde het stressmest en zei dat ik maar even buiten moest gaan lopen. Prima want het was prachtig weer.
Buiten mocht ik draven, JOEPIE!!!! Ik werd er helemaal wakker van en heb iedereen geroepen om te komen kijken...wel vreemd dat de mensjes om mij heen daar niet zo blij van werden.
Dus...ik lekker aan het draven en dansen, stoppen ze mij in een box!!!
Gelukkig mocht ik er even later weer uit en mocht ik weer een nieuwe ruimte gaan onderzoeken op luchtjes. Komt er een vrouw naar mij toe, zegt dat ik een brave, knappe jongen ben(ja duuh) en steekt een prikding in mijn hals!! Hoe dufde ze, ik heb de mensjes aan mijn hoofd maar eens flink rond laten vliegen om duidelijk te maken dat ik niet gediend ben van prikdingen. Voor dat ik verder kon protesteren werd het allemaal wat vaag in mijn hoofd en dus heb ik het er maar bij gelaten.
Ik heb een hoop gekriebel aan mijn benen gevoeld maar ik liet ze maar begaan omdat ik zo lekker stond te dromen. Half slapend werd ik in een raar boxje gezet, geen probleem, had ik al eerder in gestaan.
Totdat er een nieuwe vrouw met een raar apparaat over mijn knie begon te wrijven, daar werd ik al een beetje wakker van maar echt bijkomen deed ik pas toen ze met dat ding tussen mijn knie en mijn ..... in begon te duwen. HALLO...die zijn van MIJ!!!! Zat ze ook nog te zeuren dat ik zo smal was dat ze er bijna niet bij kon. Ik heb gewoon een mooi strak kontje, niets mis mee.
Toen ze klaar was met haar rare geduw moest ik naar een andere kamer voor foto's. he...been there, done that. Ik ben wel een man van de wereld nietwaar.
Daarna ben ik nog over een rare drempel heen gewandeld die ze een weegbrug noemden, ik schijn 495 kilo te wegen.
Nu komt het ergste...Ik moest naar een andere box en daar hebben ze een emmer over mijn hoofd gebonden. Ik, Moos, die alles mag eten heb een muilkorf om gekregen!!! Ik heb mij hevig verweerd maar er hing een mensje aan mijn hoofd dat niet losliet en alhoewel ik mij schaam om het toe te moeten geven...zij heeft gewonnen.
Dit bleek dus helemaal niet zo'n leuk uitstapje te zijn maar ik heb gehoord dat ik waarschijnlijk komend weekend al weer naar huis mag.
Tot dan allemaal en duim maar lekker door want volgens het baasje ben ik er nog niet. Wat dat ook moge betekenen.
29 maart 2011
Moosje staat er weer en blijft voorlopig staan...over 4 weken mag ik bellen voor overleg om te horen of hij heeeel misschien een beetje aan de aan de hand mag stappen.
Aangezien hij doodsbang wordt als de hooinetten opgehangen worden zal ik dat de komende weken zelf doen als hij even in een andere box staat voor het mesten. Voor zolang de voerdiensten nog gelden, Moos geen hooi of kuil geven. Mocht hij helemaal niets meer hebben mag hij een handje hooi of kuil bij de deur op de grond hebben. Er staat een emmer met lucerne voor zijn stal die hij mag hebben als er gevoerd wordt. Geef deze emmer niet per ongeluk aan een van zijn buren, er zit medicatie in.
Verder mag hij door het luik natuurlijk heel veel geaaid en geknuffeld worden, hij zal zich waarschijnlijk stierlijk gaan vervelen.
Mochten er problemen ontstaan met het alleen staan dan komt er een speciaal vriendje van thuis die hem dan bij kan staan op zijn lange eenzame dagen, vriendje kan dan in de nacht lekker met de Pinda en eventueel Youri(als dat goedgaat) naar buiten om toch wat frisse lucht te happen.
Over 2 maanden moet hij terug naar Emmeloord voor nieuwe foto's en controle en dan weten we weer meer.
Ik kan nog wel melden dat de artsen daar diverse rampscenario's in gedachten hadden voor hem en met name voor het opstaan na de operatie en dat hij hen allemaal positief verbaasd heeft door het, zoals de chirurg letterlijk zei, fantastisch te doen!!!
Ondanks dat hij volgepompt moest worden met pijnstillers hebben ze zich best vermaakt met de grote clown en heeft hij sociaal contact met verzorgers(met name tijdens het uitmesten) tot een hoger plan geheven. Daarom mocht hij de box ook uit als er gemest moest worden...Het werd iets te gezellig.
26 april, eerste keer buiten om even te stappen.

4 mei
Moos is ontzettend braaf voor een bijna 2 jarige reus die zoveel opgesloten staat, ik moet zelf gewoon wat minder gespannen zijn en mijzelf voor ogen houden dat hij niet van suiker is. Hij probeerd af en toe een jolig sprongetje te maken en ik weet wel dat zijn breukje echt niet direct af zal knappen bij een sprongetje of bokje maar gevoelsmatig...
Gelukkig is Lieke meestal wel in de buurt om hem even over te nemen als de spanning bij mij te hoog wordt en zij is een stuk rustiger waardoor hij dan toch nog een rondje lekker door kan stappen. Je ziet hem gewoon elk rondje beter en losser worden. Ook zijn humeur op stal verbeterd al weer nu hij elke dag even naar buiten mag.
Vandaag gaat hij een ander soort wormkuur krijgen die gericht is op spoelworm, de dierenarts verwacht dat al die dure kuren die er de afgelopen maanden ingedrukt zijn weinig effect hebben gehad op spoelwormen en dat ik na deze kuur kan gaan spaghettierapen. Arm dier, weer een reden om niet al te veel aan te komen. Hij moet straks wel een paar kilo per dag aan kunnen komen... Ben benieuwd wat hij 25 mei op de weegbrug van Emmeloord doet.
Hij gaat dan op de foto voor controle en ook direct naar de hoefsmid daar want zijn achtervoeten zijn hard aan correctie toe. Alle expertise is daar aanwezig dus heb er een prettiger gevoel bij dat het daar gebeurd de 1e keer na zijn operatie. Bovendien wil hij zijn achtervoeten niet graag meer geven dus zal het bekappen geen pretje worden voor degene die het moet doen en ik ben zuinig op mijn smid...
05 mei 2011 16:45
Nou Moos is een deel van zijn overtollige energie kwijt... Omdat hij vandaag nogal jolig was heeft Lieke hem overgenomen en is voor alle zekerheid maar in de bak gaan stappen, gelukkig maar want uitgerekend vandaag knapte het touw en was Moosje eindelijk VRIJ. Na een aantal flinke bok en steigersessies en een konijnengalopje heeft hij zich gelukkig wel weer braaf laten vangen en zijn been leek er geen last van te hebben maar ik geloof dat ik weer 10 jaar van mijn leven ingeleverd heb. Ik ben persoonlijk van mening dat hij ons nu minstens een week rustig stappen schuldig is...Zal morgen wel zien of hij er ook zo over denkt.
Zware bodem of niet, we stappen alleen nog maar in de bak.
27 mei
Morgen gaan we paddock 1 verbouwen en mag (als de grond weer droog is) Moosje naar buiten!!! Weliswaar de komende 2 maanden in een 7x7 paddockje maar toch...
Hierbij dan ook een dringend verzoek aan buiten en binnenzetters; Als Moos buiten staat, willen jullie dan AUB door de bak lopen, oftewel RUIM om hem heen. Hij mag zich namelijk nog steeds niet druk maken of gekke dingen doen. Alles kan nog fout gaan voor hem.
Ook graag even voorzichtig met het longeren in paddock 2, ik weet dat ik lastig ben maar voorlopig zal ik nog wel even een overbezorgde eigenaar blijven.
13 juni, in zijn revalidatiepaddockje.

3e week oktober, 1e keer los en hij moest zich een beetje kalm houden...

28 januari.
Moosje maakt het gelukkig prima. Hij wordt steeds meer kerel en het wordt dan ook hoog tijd dat zijn kroonjuwelen de kluis(ook wel kliko genoemd) in gaan. Ik ga proberen om dat te plannen voor maart. Heeft hij ook nog even de tijd om af te koelen voor hij van het voorjaar de 3 poowns thuis mag gaan jennen. Ik hoop dat mijn oude Cpony tegen die tijd nog weet dat ze hem al eerder opgevoed heeft en die taak nogmaals op zich zal willen nemen. Moos mag dan groot zijn, Des denkt dat ze groter is...
Hij heeft een tijdje heel netjes aan de longe gelopen tot hij een paar dagen geleden ontdekte dat het ontzettend leuk is om baasje aan de lijn alle hoeken van de bak te laten zien dus tot hij gewend is aan een bitje doen we nu los grondwerk, minder leuk voor Moos maar veel leuker voor baasjes schoudergewrichten.
Hij begint nu behoorlijk mooi vlees en wat spieren aan te zetten en lijkt al bijna op een echt paard...
Leukste van de afgelopen dagen; meneer Hulsebosch (van de gelijknamige zadels) was op stal voor enig onderhoud en zag hem naar buiten gaan. Hij vond het een prachtig dier, mooi in het dressuurmodel en absoluut een paard met toekomst... Eh ja, dat hoop ik inderdaad ook, een toekomst... Maar ondertussen groeide ik natuurlijk wel enige centimeters en was apetrots op mijn "kleine" man.
Verder gaat zijn eetlust met sprongen vooruit, hij lust nu nagenoeg alles waar hij zijn 7 snijtandjes in kan zetten, baasjes, klusjesmannen en eigenlijk iedereen die langs zijn luik loopt en in zijn superlieve, kijk mij nu eens schattig zijn, oogjes gelooft. Gelukkig heb ik op Bokt al gelezen dat de meeste jonge Viv-jes alleseters zijn die graag dingen testen door ze te proeven, in dat opzicht is hij gelukkig normaal. Wat je dan weer niet kan zeggen van zijn 7 snijtanden die hij nu al maanden koesterd, ach, ze zijn in Emmeloord vast wel bereid om die ook even uit zijn bekje te meppen als hij op de operatietafel ligt. We gaan gewoon voor een totale APK met grote beurt en hopen een compleet goedgekeurd paard terug te krijgen.
15 februari.
Namens Moos;
Woensdagochtend werd ik helemaal opgepoetst en toen ik mijn voeten niet wilde geven mocht ik de box uit en heb ik heerlijk staan zoenen met Blonde Dolly van de overkant. Net toen ik onze relatie naar een hoger level wilde brengen kreeg mens aan het touw in de gaten wat er gaande was en trok mij weg, spelbederver...
Al vechtend om mijn voet wist ik wel steeds dichter bij Mama Nonja te komen en die rook ook al zoooo lekker dat ik wederom maar even heb laten zien ik natuurlijk wel DE man van de stal ben.
Toen werd ik weer op stal gezet en kreeg een nieuwe deken om, raar luchtje eraan dus moest even onderzocht worden. Slap ding, even de tandjes er in en er zat al een scheur in, moet baasje maar geen rommel om mijn lijf hangen. Baasje boos, ach die draait wel weer bij...
Ze foeterde wel wat over dat het hoog tijd werd, vraag mij af waarvoor?
Baasje nam mij mee naar buiten waar een prachtige combinatie van dikke BMW en mooie ruime trailer klaarstond, eindelijk snappen ze dat een klassebok als ikzelf in stijl hoort te reizen, heb baasje beloond door zonder aarzelen in te stappen en zelfs niet te protesteren tot ze het schot en de stang goed hadden.
Na een lange reis bleek ik weer op die grote gezondheidsfabriek te zijn waar de mensjes mij zo leuk vinden. Om mijn fans te plezieren heb ik mij van mijn beste kant kant laten zien, braaf en kalm heb ik gewacht op die meneer die ze zo belangrijk lijken te vinden. Uiteindelijk duurde dat veel te lang en heb ik de belangrijke man zelf maar geroepen, toen was hij er direct, kun je toch zien wie er nu eigenlijk het belangrijkst is nietwaar.
De rest van de dag ging volgens het boekje, ik mocht mijn gangen showen op de monsterbaan en heb iedereen op het complex laten horen dat ik ging dansen en dat ze moesten komen kijken, wat een hoop mensen ook deden. Gek genoeg was baasje weer niet blij met hoe mooi en hoe hard ik liep...
Direct na het dansen zei de belangrijke man dat ik wel een cocktail mocht, ik vind mijzelf nog wat jong maar ach, een borrel kan geen kwaad dacht ik. Kreeg ik verdorie een naald in mijn nek... Ahhh roze wolkje.
Mijn knie werd geschoren, gewassen en in de gel gezet en daarna begon het lange wachten op het mensje met het echoapparaat. Baasje vond dat ik al weer een borrel moest hebben toen ze kwam maar de kliniekmensjes dachten daar anders over, zij vonden mij "geen verkeerde".
Ik vond dat ik mij dan maar van mijn beste kant moest laten zien en was superbraaf, drukt dat mens ineens met koude handen mijn kroonjuwelen aan de kant en perst er een apparaat tegenaan!!! Heb dat apparaat en de kast waarop het ding staat bijna in 2 stukken gemept. Ik ben geen verkeerde maar dan moet je mij niet kwaad maken he. En kreeg weer een naald in mijn nek...
Na de echo zijn er foto's gemaakt, ik moest mijn achterbeen heel stil houden maar ik moest zooo nodig en kon niet anders als wiebelen met mijn benen. Toen ik echt niet meer kon heb ik alles maar laten lopen op de betonnen vloer, spetterde wel maar man wat een opluchting.
Toen de smid nog even, beetje mee geknokt maar van die roze wolk was nog een neveltje over dus sta ik nu weer op een maatje 36.
Normaal mocht ik daarna de trailer weer in maar nu werd ik naar een mooie hoekbox gebracht met uitkijk op een leuk pleintje en een aantal andere paarden.
Baasje klopte mij nog even op de hals liet weten dat ik nog even mocht blijven logeren, prima hoor, het is best leuk hier.
Maar waarom ik nu weer zo'n emmer over mijn neus heen heb?
16 februari. Gecastreerd.
Als de wonden goed genezen zijn mag hij over een paar weken met een ander paard los om te spelen. Het is een risico maardat zal het voorlopig ook wel blijven en zoals de chirurg zelf al zei, je kunt hem niet zijn hele leven in een doosje blijven stoppen.
De knie hersteld naar verwachting maar het is gewoon een langdurige zaak.