Er zijn zoveel kleine dingen waar ik nog steeds nachten wakker van kan liggen. Kleine dingen die me soms pas na maanden te binnen schoten. Zo weet ik nog dat toen ik net Amsterdam binnen liep op Koniginnedag mijn moeder dus belde. Ze vertelde dus dat Winnie zo verschrikkelijk klappen had gehad en dat de dierenarts aan de telefoon vroeg of ze Winnie niet naar de kliniek kon komen brengen. Ik had die ene dag de auto echter mee dus mijn moeder kon geen kant op met de trailer. Wat als ze de auto wel had gehad? Hadden ze dan foto's gemaakt in de kliniek? Had dat ene detail het verschil gemaakt?
Ik kan me ook nog herinneren dat toen we in Vorden aankwamen dat er nog heel even over gediscussieerd is of dat het wel verantwoord was om Winnie bij de twee andere merries te zetten. Was het het risico waard voor die paar dagen? Achteraf dus niet. Hadden we een andere keuze moeten maken? Achteraf dus wel... En dat blijft me achtervolgen.,
Het ironische is trouwens ook dat ze door nota bene haar eigen moeder de vernieling in geslagen is...