Een deel van jullie heeft mijn zoektocht gevolgd via het topic wie gaat er op zoek naar een paard, en het was zeker niet makkelijk.
Ik wist niet zo goed wat ik wou, ik ben een heel onzeker persoon en ik ben sowieso slecht in het nemen van beslissingen.
Laat zo'n geval maar eens een paard kopen.

Na veel wikken en wegen en een aantal warmbloeden te testen, toch geluisterd naar dat stemmetje dat ik wel ECHT een Iberische wou

Dan maar wat vooroordelen op wedstrijd. Niet dat ik vind dat deze paarden minderwaardig zijn, maar helaas heb ik toch al regelmatig niet zo'n fijne opmerkingen gehad over mijn dressuurambities die ik zou opgegeven hebben door dit type paard te kopen, beest is nog niet eens zadelmak.

We zullen wel zien of ze gelijk hebben (
), maar voor mij staat plezier sowieso voorop en dan moet je gewoon doen waar je hart ligt!Pardal komt uit Portugal. Ik ben op eigen houtje naar daar gegaan en heb daar, via onder andere tips van bokt, een aantal fokkers bezocht. Ik heb met de meeste (nog steeds) een goed contact en vond het zeker een fijne ervaring. Degene die me meteen het meeste aantrok was Pardal. Ik had wat foto's gemaakt, gewoon klik klik met de telefoon op de poetsplaats, heel blij doorgestuurd naar vriendinnen, kreeg ik een Oei! terug. Haha. Ik had echt hele slechte foto's gemaakt maargoed je gaat dan toch wel twijfelen of je nu echt zo verblind was toen je hem in het echt zag, of dat je gewoon een sh*tfotograaf bent
Maar nu, halfjaar later toch nog altijd heel blij met mijn keuze
Het begin ging zeker niet van een leien dakje, had alles toch wel zwaar onderschat! En groen als gras, en hengst, en een gigantische reis achter de rug en een onzekere eigenaar die plots aan alles en vooral zichzelf gaat twijfelen. Gelukkig is hij intussen 180 graden gedraaid, hij had eigenlijk gewoon tijd nodig, en ben ik er heel wat geruster in dat het allemaal wel goed komt.Wat een uitleg! Hier eindelijk de foto's
Het is een beetje een samenraapsel van het afgelopen halfjaar en ik heb een shoot laten doen door de getalenteerde Eligrafy
Hij kon niet meteen naar huis komen omdat het paspoort nog in orde gemaakt moest worden, dus ik kreeg met Kerstmis onverwacht deze foto

Toen hij hier was natuurlijk meteen wat foto's gemaakt. Wat opviel was dat hij altijd zo ver met zijn benen onder zijn lichaam stond. In mijn hoofd ging het dan van: heb ik nu echt een paard gekocht dat zo ruk in elkaar steekt
Maar denk dat het ook onzekerheid was, hij wou zo min mogelijk plaats innemen denk ik, het sukkeltje. 
Maar een lief hoofdje heeft hij altijd gehad

Een maand of twee later, stond hij intussen op de wei, en dat heeft zoveel gedaan!

Ik wou gewoon wat random graasfoto's maken maar de buurvrouw had de was opgehangen

Eens met zonsondergang de camera meegenomen, zo blij met deze foto, mijn drie knapperds bijeen

Happy pony

Intussen gaan we ook wat aan de hand wandelen. Het zál een braaf wandelpaard worden zei ik, maar stiekem was hij dat eigenlijk al gewoon al!
Ik wil dan wel dressuur rijden maar afwisseling is belangrijk vind ik.

En dan om af te sluiten enkele foto's gemaakt door Eligrafy! Waar ik heel blij mee ben!

Ik ken helemaal niets van grondwerk, dus heb les genomen en we doen nu op het gemakje wat kleine oefeningen zoals voorhand verplaatsen, desensibiliseren, achteruit, respect voor je ruimte etc. Misschien niet handig om aan een jong paard te beginnen als je er niets van kent maargoed, je moet het ooit leren he




Bedankt voor het kijken!

Soms twijfel ik wel wat, bestaat er ook zoiets als te tráag gaan? 
Qua karakter zocht ik zoals je zegt, een vriendelijker, gevoeliger en zachter karakter dan mijn warmbloed. Een getalenteerd paard, maar ik merk wel dat dat toch een heel ander type is en het matcht gewoon minder met me. Ik was verkocht vanaf dat ik op een iberische stapte
) die lopen sowieso niet goed dus dat kan ik niet beoordelen.
Of de opmerking, goh dat paard is toch te mooi om in het bos te lopen, kan je geen wedstrijden doen apart voor zo'n paarden? Dan kan je er toch eens mee buiten komen
Soit, we zullen het zien! Ik heb er momenteel nog wel vertrouwen in dat een jury wel objectief kan beoordelen, maar ben benieuwd.
Maar uiteindelijk, is plezier erin hebben het belangrijkste! Blijken wedstrijden frustrerend te zijn dan knutselen we gewoon lekker thuis en ja, in het bos