Zo is Fuego del Sol op mijn pad gekomen.
Na een paar andere paardjes te hebben bekeken kwam ik de advertentie van Fuego tegen op een duitse website, hij stond hier echt letterlijk nét over de grens dus snel een afspraak gemaakt om te gaan kijken.
In het echt was hij ook erg mooi en zijn rustige karakter sprak mij aan. Verzorgster reed hem even voor en daarna mocht ik er even op. Ze hadden geen zadel voor handen dus moest op een barebackpad, met bekkeninstabiliteit en een dik half jaar niet meer te hebben gereden geen strak plan zoals bleek


Maargoed, verder was hij wel prima dus na het rijden met m'n vriend even besproken en de verzorgster gezegd dat we hem graag wilde. Die keek ons even heel gek aan want dat had ze na die actie geloof ik niet verwacht

Na wat onderhandelen mochten we hem een paar dagen later al ophalen en was mijn voskleurige spaanse droom in vervulling gegaan

1.

Foto van het ophalen
Het enige 'probleem' van Fuego was dat hij niet zo'n leuk leven heeft gehad en dus panisch bleek voor letterlijk ALLES


De eerste dag dacht ik, mijn god wat heb ik in hemelsnaam gekocht

Echt werkelijk alles vond hij doodeng en was echt heel bang op veel momenten.
Samen in de wei met ons andere paard bleek ook niet zo'n goed plan, hij heeft hem namelijk letterlijk door de wei gejaagd. Dus sindsdien maar samen met de mini gezet en ons andere paard samen met de shet. Hij vloog steeds naar de draad zodra ons andere paard in de buurt kwam, echt een ramp dat dier dus

Maar, na veel geduld, rust en liefde is Fuego na 3 maanden eindelijk tot rust gekomen. Er zijn heus nog dingen die hij eng vind, maar je merkt echt aan hem dat de rust bij ons hem goed doet. Hij kan nu met ons paard én de 2 pony's samen staan zonder zich asociaal te gedragen en in de dagelijkse omgang is hij heel braaf.
2.

3.

Mijn knappe hengst

4.

5.

6.

Deze 2 onderstaande foto's zijn echt mijn favoriet

7.

8.

Het rijden was in het begin ook echt drama, heel snel gaan, steigeren, snel omdraaien echt extreme reacties op kleine hulpen. Maar ook dit is nu gelukkig helemaal bijgedraaid en nu durf ik ook helemaal alleen te gaan rijden met hem zonder bang te hoeven zijn dat hij gekke dingen doet

9.

En zo gaat het nu. Nog veel verbeterpunten, maar langzaam maar zeker gaan wij er wel komen

Al met al, komen we van ver en hebben we nog een lange weg te gaan. Maar ik geloof er in dat wij elkaar op het juiste moment zijn tegengekomen. Fuego had mij nodig en ik had Fuego nodig! Ik hoop dat we dan ook nog een hele tijd van elkaar mogen genieten en samen mogen groeien. Mijn streven is om volgend jaar een buitenritje met hem te kunnen maken en droom er stiekem van om nog eens een (oefen)wedstrijdje mee te pikken met hem

10.
