Geplaatst Ik zag de oproep van bokt om een liefdevol topic te openen voor Valentijn, dus hierbij dan mijn topic, een heel verhaal.
Dit topic gaat over mijn nieuwe liefde die ik sinds 2019 heb, maar ook over wat oude liefdes. Nu zullen jullie je wel afvragen, wat is er dan zo secret aan? Nou ja, op dit moment niet meer zo heel veel, behalve dan dat jullie nog niet officieel kennis met hem hebben gemaakt en hij toch al een tijdje van mij is.
Barrie (officieel Besselink's Golden Gabbar) is een new forest pony geboren in juni 2019, dat maakt hem nu ruim 1,5 jaar oud. Zijn vader is de NRPS hengst Leunsveld Winston JR, een superknappe palomino hengst. Zijn moeder is een New Forest Nederlands Kampioensmerrie van Kantjes Armando. Hierdoor heeft de fokker ervoor gekozen om Barrie in te schrijven in het New Forest stamboek. Doordat het geen zuivere New Forest is, staat hij ingeschreven bij het X stamboek.
Oorspronkelijk gekocht als gezelschapsmaatje voor een hengstveulen van mijn vriend, en misschien om hem klaar te maken voor de hengstenkeuring. Maar plannen zijn er om gewijzigd te worden heb ik inmiddels wel geleerd....
Dus zoals het er nu naar uitziet, wordt hij mijn nieuwe rijpony.
Eind vorig jaar met heel veel verdriet mijn paard verkocht, mijn hoogtevrees in combinatie met zijn stokmaat, maakte dat we geen hele goede combinatie onder het zadel meer waren. Ik voelde me niet fijn op hem, terwijl hij het braafste paard is wat ik kende. Perfect opgevoed, braaf met laden, braaf bij de smid, braaf aan de hand, gewoon perfect. Maar ik "voelde" het niet, mijn lichaam voelde zich niet veilig, terwijl mijn hoofd wist dat ik het braafste paard van stal had.
Ik ben er dan in de 6 jaar dat ik hem gehad heb, nog nooit vanaf gevallen. Hoe het gevoel dan kan? Geen idee, nachten heb ik er wakker van gelegen, met buikpijn iedere keer weer opgestapt. Als ik dan gereden had voelde het weer goed (hij stond immers super aan de hulpen en deed precies wat ik van hem vroeg), maar de volgende dag stapte ik weer met buikpijn op. Het was overleven in plaats van genieten en ik werd soms zelfs duizelig tijdens het rijden, waarschijnlijk van de spanning.
Dus uiteindelijk de keuze gemaakt om een andere eigenaar voor hem te zoeken, en dat is gelukt! Hij staat nu bij iemand die vertrouwen in hem heeft, en op een super mooie stal met veel vriendjes, misschien nog wel meer dan ik hem heb kunnen bieden. Dus ondanks het verdriet, geen spijt.
Aangezien Barrie waarschijnlijk bovenin de maat gaat eindigen, en qua karakter een echte New Forester lijkt, hoop ik dat hij een fijne opvolger gaat worden die wel helemaal bij mij past, en zo gingen de plannen die ik van te voren bedacht had, weer eens door de war.
Mijn hart heeft altijd bij de New Forest pony's gelegen, en ik heb ook altijd geroepen dat er na mijn paard nooit meer een paard zou komen maar een pony. In 2019 begon het te kriebelen, en ben ik toch eens op marktplaats en sporthorses gaan kijken naar een veulen.
Ik had hem al een paar keer voorbij zien komen, maar toch iedere keer weer weggeklikt. Uiteindelijk toch een keer contact opgenomen voor wat filmpjes en hij was toch wel heel erg leuk. Nu nog aan mijn vriend proberen te vertellen dat hij toch echt een maatje nodig had voor het hengstveulen wat hij gefokt had.
Dat duurde even, maar uiteindelijk was het dan zo ver, hij ging toch maar mee kijken (na wat aandringen).
hier samen op de foto met zijn zus
Het was een doordeweekse dag na het werk, en het was al bijna donker (door fileproblemen onderweg, hij stond namelijk ongeveer 1,5 uur rijden van mijn plaats), dus snel maar even wat los laten bewegen. Dat zag er op zich prima uit. De eigenaresse was niet thuis, dus via de app het verdere contact gedaan. Een bod gedaan wat niet gelijk geaccepteerd werd, dus dat was nog even spannend. Maar uiteindelijk, mede dankzij bemiddeling van de fokker van de moeder van Barrie, zijn we er uit gekomen en zou Barrie van mij zijn.
Nog voordat hij kwam, had ik al een instagram voor hem aangemaakt, en zo is barrie de pony (op instagram barrie_de_pony) begonnen. Ik maak altijd heel veel foto's van de paarden van andere, en helaas van mijn eigen paarden altijd veel te weinig. Dus dat wilde ik nu anders doen. En dat is gelukt! Van Barrie heb ik inmiddels zo veel foto's. Dus een selectie maken is best moeilijk, maar ik ga toch mijn best doen!
Ik probeer vooral weer te genieten en plezier in paarden terug te krijgen. Door mijn angst merkte ik dat dat het plezier ook weg gegaan was. Ik rij nu regelmatig op het paard van een vriendin, en hoe gek ook, ondanks dat die zeker niet braver is dan mijn eigen paard, krijg ik nu wel weer het vertrouwen terug ( zij is dan ook zo'n 14 cm kleiner). Daarbij ben ik sinds kort mezelf gaan verdiepen in wat andere manieren van omgaan en trainen met de paarden. Ben nu veel van Warwick Schiller aan het kijken, en dat bevalt me wel, en die kennis geeft me ook nog meer vertrouwen in het rijden.
Dat was zo'n beetje het hele verhaal, respect als je alles gelezen hebt. Heb je niet alles gelezen ook goed, dan veel plezier met het kijken van de plaatjes
samen met zijn vriend Gammel
Op naar nog meer mooie herinneringen
Verder horen mijn oudjes ook thuis in dit topic. Zij staan al enkele jaren met pensioen, maar betekenen echt zo veel voor me. Asley (de kleinere bruine ruin) is inmiddels 28 jaar, en Skydance (grotere bruine merrie) 22 jaar.
Asley
Skydance
Heel veel plezier met Barrie! 
En alhoewel ik het prachtig vindt die grote dressuur kanonnen, heb ik inmiddels dan ook alleen nog maar pony's hier staan. En stiekem vindt ik een mooie dressuurhaflinger, welsh NWR of uiteraard een NF nog leuker staan als ze shinen in de ring dan het grote dressuur kanon. 
, nog nooit in de buurt van een paard geweest, maar verkopen kan ik ook nog niet 
)
Wat is zijn stokmaat? 
