Geplaatst: 21-07-20 00:20 
) en werd het tijd om eens na te gaan denken over mijn toekomst: wilde ik een flitsende carrière op kantoor, of wilde ik de paarden in, de rensport welteverstaan? Ik besloot tot het laatste en kwam terecht bij een kleine trainer in Lambourn die het wel aandurfde om deze dressuurkneus de basisbeginselen te leren van het uitrijden van renpaarden. 
Overigens hoef ik zelf niet per se heel herkenbaar in beeld, dus vandaar de mooie zwarte scribbles over mijn gezicht, maar ik vind het wel leuk om jullie een inkijkje te geven in racing, en de paarden waarop ik zoal heb mogen rijden de laatste twee jaar.
1. Gelukkig is er geen beeldmateriaal van mijn eerste maanden op een renpaard, wel wat oortjes.
Na acht maanden vlakte mijn leercurve wel een beetje af en reed ik nagenoeg niet meer, dus het werd tijd voor mij om naar een grotere stal te gaan om meer te leren en meer te rijden. Zo kwam terecht bij een van de grotere trainers in de UK. Hier reed ik “yard legend” War Glory (aka Patch), een halfblinde, inmiddels 7-jarige ruin die nog steeds goed presteert.
2.
3. Mahbob, inmiddels 4, inmiddels verkocht, nooit gestart en zo dik dat mijn zadel naar achteren schoof, maar ook te dik voor een borsttuig… tja.
(Nee, ik ben geen bijzonder stijlvolle ruiter. 
)
4. In The Cove was mijn derde vaste paard, waarmee ik hard heb moeten werken aan ontspanning. Het trainen voor de breeze-ups heeft hem mentaal geen goed gedaan, en het heeft een hoop moeite gekost, en een hoop stressmomenten opgeleverd (zoals de dag waarop hij op volle snelheid langs de chute van de gallop wilde gaan, zijn vriendjes rechtsaf zag gaan en toen besloot om maar even 180 graden om te draaien vanuit een canter. Gelukkig lig ik er niet snel naast.
), maar uiteindelijk kreeg ik hem zo ontspannen dat we regelmatig in een rustige hack canter de 2-jarige merries mochten begeleiden op de baan.Ik had het hier echter totaal niet naar mijn zin, en in april van 2019 kwam ik terecht in het warme bad dat Kingsclere heet, bij trainer Andrew Balding. Hier heb ik een fantastische tijd gehad, en ik heb er, m.u.v. een paar maanden in Frankrijk waarbij ik een vriendin hielp om haar stal daar op te zetten, tot februari van dit jaar gewerkt.
Mijn grote paardenliefde hier was Young Bernie (aka 'the bestest boii'), die ik gedurende de zomermaanden dagelijks heb mogen rijden. Slow as a boat, maar wel echt het type paard waar ik goed mee overweg kan: een beetje onzeker, maar wel heel werkwillig. Eén van de grootste complimenten die ik over hem kreeg, was toen de head lad in de betreffende barn zei dat hij er nog niet eerder zo fit had uitgezien.
Helaas heeft hij in races nooit goed genoeg gepresteerd en hij is aan het einde van het seizoen aan een Spaanse trainer verkocht. Momenteel ben ik bezig met het achterhalen van de contactgegevens van de betreffende trainer, zodat ik hem hopelijk over kan nemen als hij met pensioen gaat.5.
6. Hier aan het snelwerken.
7. En aan het snelwerken op Luck Of Clover op Watership Down (je weet wel, die van het boek
).
8. Tussendoor nog een paar keer op King’s Lynn gereden, een van de paarden van Her Majesty.
9. Kalsara was een ander paard waar ik regelmatig op reed.
10. Cleonte, een van de winnaars op Royal Ascot vorig jaar.
11. Zo zien de oortjes van een Royal Ascot winnaar eruit, onderweg terug naar stal.
12. Slagschip Fiesta de Vega, het levende bewijs dat volbloeden niet allemaal ranke poppetjes zijn.
13. Het uitzicht op de Downs aan het einde van de gallop vanaf Constraint (aka Uniiiiit
).
14. Purdey’s Gift - verreweg het meest chille ritje. Ik grapte van de week nog tegen een vriendin dat ik hem wel op een neckrope zou canteren, zo rustig en beheerst als hij is. Overigens ook een ‘royal horse’, maar dan van de koninklijke familie van Dubai. (Zoals je ziet ben ik nog steeds niet heel stylish.
)
15. Ook op Kerstochtend mocht ik hem rijden, helemaal in stijl.
Men was verbaasd dat mijn gewei was blijven zitten op de gallops. 
16. Kalsara had zo haar eigen ideeën over mijn outfit.
17. Isomer, the legend.
Isomer is in eigendom van ‘the Guvnor,’ oftewel Andrews vader, Ian Balding, de trainer van de beroemde Mill Reef. Ondanks zijn tachtig jaar, rijdt hij nog elke dag op zijn ex-renpaard Isphahan, die hij de gallops mee op neemt, om zich vervolgens bij Andrew te voegen en de ‘string’ voorbij te zien komen op de gallops. ‘Icy-Spicy’ wordt dit jaar voornamelijk ingezet om de apprentice jockeys de beginselen van het vak bij te brengen in races.
18. Natural History, ook een van de paarden van de koningin. Leuk detail is dat zijn moederlijn al sinds 1960 gefokt wordt door haar. Hij heeft overigens dezelfde vader als Enable.
19. Group III winnaar Dashing Willoughby.
Verder heb ik de winter vooral besteed aan het begeleiden van de baby’s op twee ex-renpaarden. De 10-jarige Intransigent die net drie maanden met pensioen was, maar dat nog niet helemaal doorhad.
Blijkbaar is hij inmiddels weer vol aan het werk - niet voor de races, maar omdat hij het gewoon zo leuk vindt. Ik ging dus ook van "hack canter" (if only) lengte…20.
21. … naar ‘ride him like a racehorse’ lengte.
22. 16-jarige My Learned Friend (aka Lennieeeeee
) loving life.
23. Soms, als er te weinig ruiters waren voor de jonkies doordat er mensen waren racen, werd ik ook op een van de baby’s gekwakt, hier op Ayo Gorkhali.
Tot slot twee sfeerplaatjes:
24. De track wanneer we van de gallop af komen en terug rijden voor de tweede canter.
25. De Lochsong gallop zelf.
Edit: spelfout.
), wil ik gewoon weer even een paar maanden lekker buiten bezig zijn met de paarden, en ook weer wat meer onder de mensen zijn.
