Geplaatst Ik die nooit een bruin paard wou hebben en al zeker geen merrie, ben toch voor haar gevallen. Het jaar wat we achter de rug hebben was zeker niet slecht, maar ook niet waar we op gehoopt hadden. Wat ik wel zeker weet is dat zij echt een vriendinnetje voor het leven van me is geworden op dat jaar tijd
Een kort paspoortje voor ik begin; Iessada is een 4-jarige merrie van Valdez x Rhodium die momenteel 1.75 meet, en nog steeds de lucht in aan het schieten is! Alhoewel het nu wel stilaan mag stoppen
JANUARI
Op 3 januari 2017 kwam Iessada naar mij, hoewel we haar 20 december al gekocht hadden leek het ons verstandiger om haar nog even in haar vertrouwde omgeving te laten ivm Nieuwjaar en vuurwerkoverlast.
Echter was dat volgens mij helemaal niet nodig geweest, toen ze aankwam in haar nieuwe stal gaf ze meteen een ontspannen indruk en ik voelde me net weer een klein meisje dat een héééél mooi cadeau had gekregen!
Veel tijd om elkaar te leren kennen was er echter niet, want ik zat midden in mijn proefwerken met mijn studies. Gelukkig hebben we dat snel ingehaald in februari.
FEBRUARI
Zoals zonet aangegeven ging het in februari vooral erom om elkaar beter te leren kennen. Ik vertroetelde haar, we maakten buitenritten aan de hand en gingen elke uitdaging aan. Ook maakten we een tripje naar de zadelmaker, mijn zadel bleek helaas veel te groot voor Iessada, waardoor zij tijdens het rijden nogal gespannen was. Gelukkig paste het zadel van mij moeder wel op haar, én nog gelukkiger was mijn moeder toevallig overgestapt naar western en had ze haar dressuurzadel dus niet meer nodig
Ook leerde ik een nieuwe lesgever kennen, in combinatie met een nieuw zadel konden we pas écht aan de slag gaan.
MAART
In maart stelde een vriendin van mijn moeder voor om eens foto's te komen maken van Iessada en mij. Ook maakten we hierbij onze eerste buitenrit onder het zadel (wel met begeleiding), ze was zo ontzettend flink!
APRIL
In april zijn we van stalling verhuisd. Ik merkte dat Iessada zich er niet meer thuis voelde en ze viel ook enorm veel af in korte tijd. Daarom verhuisden we naar de stalling waar mijn moeder met haar paard staat, waarbij ze veel meer mogelijkheid zou hebben tot weidegang. Voor mij was de verhuizing minder leuk, we zijn immers van een luxe stal met alle faciliteiten verhuisd naar een kleinschalige pensionstalling met veel minder faciliteiten. Maar toen ik zag hoe Iessada er is opgebloeid was het dat toch allemaal waard
MEI
Mei was een vrij drukke, maar leuke maand. We maakten veel buitenritten, waaronder onze eerste buitenrit heel alleen, en trainden ondertussen ook aan ons eigen tempo verder om tegen de zomer startklaar te zijn. De verhuizing begon ook zijn vruchten af te werpen, Iessada begon steeds beter in haar vel te zitten.
JUNI
In juni was het rustiger, mijn proefwerken zaten er weer aan te komen dus Iessada kreeg lekker vrij. Op de buitenritjes na dan die ik écht wel nodig had om stoom af te blazen tijdens het studeren
JULI
Juli begon veelbelovend, we zouden eindelijk gaan starten met wedstrijden, ze was er helemaal klaar voor! Helaas sloeg het noodlot de eerste week al toe
Iessada was bij het binnenhalen van de weide uitgegleden en met haar achterbeen tussen de tralies van het hondenhok terecht gekomen (vraag me niet hoe, ik was er zelf niet bij). Hierbij heeft ze haar hele achterbeen tot op het bot opengehaald en zijn we met spoed naar de kliniek gegaan. Gelukkig was het volgens de DA's allemaal erger dan het leek, er waren geen beschadigingen aan de pezen of het gewricht! Ze moest drie weken op stalrust staan in het gips om de wonde goed te laten genezen.
AUGUSTUS
Die drie weken stalrust zijn er uiteindelijk vijf geworden. Nadat haar gips eraf mocht wilde de DA haar liever nog twee weken binnen houden om haar been wat et laten aansterken omdat de kans anders erg groot was dat ze zich zou blesseren moest ze gek gaan doen. Die vijf weken waren slopend voor ons allebei, maar al bij al heeft ze zich heel flink gedragen. Ik ging drie keer per dag naar stal om haar te vertroetelen, haar stal uit te mesten en te zorgen voor vers hooi. En ik merkte dat ze van elke seconde aandacht genoot, dat maakte de lange dagen wel wat draaglijker.
https://www.youtube.com/watch?v=CYs3-2S ... e=youtu.be
Op 15 augustus was het dan eindelijk zover, Iessada mocht terug naar buiten! En haar geluk kon duidelijk niet op toen het moment er eindelijk was, ondertussen heb ik toegekeken met een bang hartje, maar alles is goedgekomen
Ik heb haar na de stalrust eerst twee weken terug laten aansterken in de weide, maar we deden ook veel aan grondwerk en buitenritten aan de hand. Tijdens die periode is onze band enorm gegroeid!
(ja Iessada had hier wat last van regenschurft)
SEPTEMBER
Op 31 augustus kregen we groen licht van de DA om het rijden terug stilletjes aan op te pakken, dus op 1 september hebben we dat dan maar gedaan. Ze was zo ontzettend flink, geen pasje verkeerd gezet ondanks dat het een jong dier is wat twee maanden niet meer bereden was geweest.
Langzaam maar zeker trainden we verder en ondertussen had mijn moeder ook nog even tijd gemaakt voor wat foto's.
OKTOBER
Ook in oktober trainden we rustig verder, maar we maakten vooral ook veel buitenritten waarbij we nieuwe vriendjes hebben gemaakt en nieuwe ervaringen hebben opgedaan!
NOVEMBER
In november was het tijd om Iessada te scheren, omdat we ons voor 11 november hadden ingeschreven voor een wedstrijd. Toen ik ze kocht was ze al geschoren en vertelde de vorige eigenaars me dat ze haar hadden moeten verdoven. Dat verdoven is helemaal nergens voor nodig geweest want hier is ze heel flink geweest en genoot ze zelfs van het scheren. Weer een mijlpaal bereikt dus.
Helaas werd de wedstrijd van 11 november afgelast wegens te weinig inschrijvingen, dus we trainden maar gewoon verder voor de volgende.
DECEMBER
Weer wat rustiger, mijn proefwerken naderen en het weer zit ons niet mee met enkel een buitenbak tot onze beschikking. Iessada lijkt het niet erg te vinden dat ze wat meer rust krijgt
Dit was ons jaaroverzicht dan, ik vind het heel jammer dat je maar 15 foto's mag uploaden want ik had er jullie nog zoveel meer willen laten zien! Het is ook verdomd moeilijk om een heel jaar in 15 foto's te laten zien
Onze vooruitzichten voor 2018 zijn alvast goed, vanaf maart gaan we -als alles deze keer wél goed gaat- starten, maar we hopen zeker en vast ook op een mooi jaar vol buitenritten en plezier!
Een reactie zou fijn zijn
En ik vond mijn inmiddels 4,5 jarige al groot (1.70, wij kochten hem toen als E pony. 
