Geplaatst Om een verschil te laten zien..
De avond dat hij werd gebracht, september 2013
September 2015 (en nee, hij wordt echt niet witter...
):
Laten we terug gaan in de tijd..
September 2013 zag ik Fiëgo voor het eerst. Ik kwam eigenlijk voor een totaal ander paard, want ik moest geen schimmel.. Ik wilde een mooie zwarte die al wat ouder was. Maar toen dat 'm niet werd, besloot de handelaar Fie toch ook nog even te laten zien. Wat was ie eigenlijk leuk! Heel erg leuk zelfs. Ik kwam die middag nog eens terug, met kriebels in mijn buik.. Deze wilde ik! Ik liet hem dezelfde dag keuren en die avond nog stond hij al op stal..
Zijn advertentiefoto:
Hij was een echte slungelige puppy en kwam ook echt aan met een mooie wond op de bal van zijn voet.
Maar wat liet hij zich goed verzorgen, wat was hij toen toch al ontzettend braaf!
Toen hij net van mij was:
2 jaar later:
Na een half jaar lang elkaar leren kennen en grondwerken, gingen we in april 2014 naar stal Rhijnauwen. Ik zou mijn eigen paard gaan zadelmak maken en beleren onder het zadel! Dat zou wel goed komen, zo mak als ie met alles was. Viel dat even tegen..
Het maandje dat we voor de beginselen hadden uitgetrokken werden er zeker wel 2 voordat er echt iemand (ik heb het uiteindelijk niet zelf eerst gedaan) op zijn rug zat en kon blijven zitten.
De kans is heel groot dat Fie al eerder is geprobeerd te beleren en dat het daarbij is misgegaan. Hij had geen vertrouwen in de ruiter en koos liever voor zichzelf. Gelukkig gingen ze er op deze stal geduldig mee om. De derde maand zat ik er ook eindelijk zelf op, eindelijk op mijn eigen paard! Daar was hij het niet altijd mee eens, wat resulteerde in een paar mooie vlieglessen, maar dat heb je wel eens. Al gauw mocht hij mee naar huis..
Lang heb ik er niet van kunnen genieten, want thuis kreeg hij last van zijn rug. Hij gooide me er weer eens vanaf en op dat moment werd ik bang. Hoewel ik al gauw wist dat het door zijn rug kwam, en die liet behandelen, merkte ik ook dat hij daardoor toch weer wantrouwig werd. Voor mijn gevoel begon hij pijn te associeren met de ruiter en dus met mij. Ik ging weer kijken of ik het vertrouwen terug kon krijgen dmv grondwerken bij Yacinta. Dit pakte hij heel leuk op en hij werd er eigenlijk best fanatiek in!
Ongeveer rondom november 2014 kwam ik in contact met Menke. Zij heeft weer een begin gemaakt met het vertrouwen in het opstappen en weer een beetje het beginnen met rijden. Echter bleef Fie te onrustig voor mij en ik zag het mezelf gewoon echt niet meer doen. Ik kon alleen maar denken aan hoe het de laatste keer mis ging (gelijk na het opstappen) en mijn angst versterkte zijn angst. Hier gingen we nooit samen plezier in krijgen..
Dit was januari 2015 met Menke, een momentje van spanning. Ik zeg hier "Braaf", omdat hij iig bij haar bleef ipv vluchten..
Ik hakte de knoop door begin 2015 en zette hem te koop. Er kwamen een paar mogelijke kopers langs, waarvan eentje er zelfs op heeft gereden. Dat ging goed en dat voelde ook goed.
Toen de koop toch niet door bleek te gaan, was daar mijn stalgenoot Nancy. Ze had de koper zien rijden en zei dat zij dat ook wel durfde te doen.
Mijn eerste gedachte was "jaja, zij denkt dat dus wel ff te doen", maar wat had ik te verliezen..
BESTE BESLISSING OOIT!!
Die twee bleken heel goed te klikken en binnen vrij korte tijd reed ze rustig de bak rond met mijn paard! Ik was zo trots!
Dit is in april 2015 met mijn bijrijdster (zij begon hem in maart pas te rijden!):
Hij is hier trouwens wat onregelmatig, klopt ook want zijn rug was weer strak door de spanningen van de maanden ervoor. Is daarna dan ook behandeld
In de zomer heb ik er zelfs los op gereden in de buitenbak (inclusief een galop!). Had ik een paar maanden daarvoor nooit gedacht.
Maar hij bleef soms toch wel spanning houden, ook door zijn rug (die dan wel behandeld werd) en ik bleef het daardoor spannend vinden. Dan zat ik er zelf zo weer 4 maanden niet op. Ik bleef twijfelen of ik echt ooit volledig plezier van hem kon gaan hebben onder het zadel. Daar had ik hem immers voor gekocht.
Maar nu zitten we al even in 2016 en langzaam begin ik mijn eigen vertrouwen weer terug te krijgen. Aan mijn paard lag het allang niet meer, maar hoe werk je aan iets waar je alleen op je eigen paard last van hebt?!
Ik bleef proberen en opzich ging het ook niet slecht! Maar was het dit nou echt? Had ik hier echt wel plezier in?
De twijfels bleven..
Tot gisteren.. Gisteren stapte ik, in de tweede helft van de les die mijn bijrijdster kreeg, weer eens op Fiëgo. En voor het eerst sinds tijden had ik opeens echt het gevoel van "Ik kan dit!".
Iets wat ik eerder misschien wel tegen mezelf & anderen zei, maar altijd met dat vleugje twijfel en onzekerheid.
Sinds gisteren geloof ik het pas weer echt.
Ik kan dit. Wij kunnen dit!
Klein stukje van gisteren tijdens de les
:En met mijn bijrijdster heeft ie al zijn eerste "balkjes"-les gehad
Ik ben echt iedereen dankbaar die me altijd heeft gesteund, ook hier op Bokt!
Er zullen vast gauw HAW- of RITP topic's komen.
Ik wil ook mee naar Wallie!! 
wat super fijn dat het nu goed gaat! Ga zo door! 
