Geplaatst Dus wij zijn gewoon gaan slapen.... zoals gewoonlijk.
Maar midden in de nacht werden we wakker van hard gebons op de voordeur! (We hebben nog geen bel
) Maar aan de manier van kloppen wisten we dat het serieus was!Daan vliegt uit bed en rent in zijn boxer naar beneden. staat er politie voor de deur.
Ik lag nog half te slapen maar kreeg een paar woorden mee: "Hebben jullie twee paarden, een grote een een kleine?"
Ik wist na die vraag gelijk: "Dat is foute boel!"
Daan stormt weer naar boven. "Politie staat voor de deur! De paarden zijn weg en eind verderop gevonden!"
Nou, kreeg gelijk een hartverzakking natuurlijk, vooral omdat er politie bij betrokken is geraakt, HOE zijn ze gevonden?
Daan ging met de politieagenten mee achter in het busje. "Stap maar achterin, want het is nogal een eind rijden!" Zei één van de agenten.
Ik moest thuis blijven, want de kinderen lagen te slapen. Terwijl Daan weg was, leek iedere minuut wel een uur te duren. Ik zat in grote spanning af te wachten. Kreeg er buikpijn van! En de tijd tikte langzaam voorbij... het duurde lang. Heel lang!
Ik stuurde Daan maar eens een berichtje, maar kreeg geen antwoord. Ik kreeg het steeds benauwder. Als alles maar goed was met de paardjes. Waarom duurt het zo lang voor ze terug zijn? Waarom krijg ik geen antwoord?
Alle mogelijke doemscenario's kwamen in gedachten voorbij. De tijd tikte langzaam voort. En na een klein uur hoorde ik paardenhoeven! Daan was terug, met Bliksem en James!
Daan vertelde me dat hij ze had opgehaald midden in de woonwijk van Stadveld. Bij de cafetaria!
Een paar kilometer verderop. "Wát!? Dáár helemaal!?"
Ik snapte er niks van, waarom waren ze dáár na toe gegaan, terwijl we tegenover een bos wonen?
Er gingen allerlei vragen door mijn hoofd. En waarom waren ze de weide uit gegaan?
Er was op dat moment niet meer zoveel te zien in de weide, veel te donker. Dus nadat de paarden weer veilig thuis waren en we ze - tot op zekere hoogte - hadden nagekeken zijn we toch maar weer gaan slapen.
Vanmorgen bij daglicht was in de weide een grote chaos te zien, palen waren eruit getrokken, lint geknapt, zélf de waslijnpalen lagen omver compleet met betonnen voetstuk uit de grond getrokken. Slipsporen door de weide van hoeven overal. Ze moeten ergens helemaal compleet van overstuur zijn geraakt en dwars door de omheining gegaan.
Maar wat heeft ze zo laten schrikken? Door wat of door wie? Dát is nog steeds een vraag waar ik geen antwoord op weet, en ook niet zal krijgen.
Gelukkig staan de twee heren zonder kleerscheuren weer in de weide. Alsof er niks gebeurd is. De rust is weder gekeerd.
Daan had me verteld dat hij vannacht bij de cafetaria ze ook rustig hun halster om kon doen en zo kon pakken. Daar waren ze tot rust gekomen. En kon Daan ze zo weer, zonder spanning, meenemen naar huis.
Toen vroeg ik me nog af... hoe wist de politie eigenlijk dat ze van ons waren? Nou, wat blijkt... de politie had er al een uur over gedaan om ons te traceren, via via en uit eindelijk via onze buurman zijn ze bij ons terecht gekomen. Dus de paardjes zijn best wel lang weggeweest en we hebben niks gemerkt!
Ook de hond niet gehoord, dat vind ik ook wel raar. Of die flapdrol van een hond lag zelf ook in coma. Heeft wel eens vaker poep in de oren. Blijft dus een raadsel wat er nou echt afgespeeld heeft vannacht, maar de paarden zijn weer veilig thuis
Dat is het belangrijkst!En hebben een heel avontuur beleeft.
En God zijn dank gebeurde dit op de nacht van zaterdag op zondag, want ik had niet willen weten hoe het was afgelopen op een doordeweekse dag, met veel verkeer. Want ze zijn samen een heel drukke, grote, kruising over gegaan!
Wat ik nog wel grappig vond is dat toen Daan met ze terug reed, er een auto stopte. "Wat doe jij hier met die paarden midden in de nacht!? Je bent ze toch niet aan het stelen???"
Wel goed van die mensen dat ze toch even gestopt waren, want tja ze ziet niet elke nacht een vent met twee paarden over straat lopen. 
Terwijl de politie naar ons op zoek was, zijn er wat mensen bij Bliksem en James blijven staan, om contact te houden met politie waar ze zich bevonden, geen idee wie dat waren. Maar bedankt voor het oppassen en de hulp!!!
Heel avontuur dus. Nu alles weer rustig is en goed blijkt te zijn zei Daan nog tegen me: "Ze waren het hooi gewoon zat, ze wouden graag patat met kroket!"
Onze buurman was ook blij dat ze weer terug waren, maar hij vroeg zich nog af of er niet 'iemand' de weide in was geweest. Wat het ook was weet ik niet. Maar Bliksem en James slaan niet 'zomaar' op hol!
Zo... moest dit even van me afschrijven. Heb heb er nu wel hoofdpijn van.
Fundering staat in ieder geval al wel, dus denk nog een week of 2! 
Verdraaid handig met die lippen. Dat word een ketting om het hek maken, want schuifjes zijn niet bestendig. Ja of zo'n paardenstal ding, wat je ook voor de staldeur gebruikt. 
).
