
In plaats van een leuke eindejaarsoutfit, heb ik een super leuke poowny gekocht. Dat wilde ik even delen met mede paardenliefhebbers


Het begon allemaal toen een vriendin (RavenIris op bokt) een halfjaar naar Canada vertrok om ijslanders te gaan trainen. Ze kwam compleet ijslandergek terug en had ook eventjes een ijslander uit Canada mee naar hier genomen. Die moest natuurlijk nog een tijd in quarantaine en in de tussentijd gingen we ijslanders rijden bij een fokker in België.
Mijn eerste keer op een ijslander was een feit, een super leuke fokmerrie van 19 jaar, Elding. Ik was meteen gewonnen voor het ras, wat een looplust en wat een power in zo'n pony. Geweldig diertje!

Prudur de Canadese ijslander was bedoeld als wedstrijdpaard en daar bleken ze samen nogal goed in te zijn! Ik ging mee als groom van Wortel naar wedstrijden Zuid en Horses on Ice (ok, die laatste enkel als toeschouwer

Het leven van een groom is hard werken...

Héél hard werken



En op meerdaagse wedstrijden slapen in barre omstandigheden


Maar wel wakker worden met dit uitzicht


Natuurlijk ben je als groom dan super blij als ze ook nog eens winnen, zoals dit jaar Belgisch kampioen T5 en 2de plaats in V3


Al die tijd tussen zo'n leuke ijslanders gaat natuurlijk kriebelen, maar ik had al twee hele knappe paarden. Gelukkig mocht ik vaak genoeg op Iris haar knappe ijsco's en af en toe op een trainingspaardje

Met super Prudur!

En knappe Elja, dochter van Elding en al net zo'n leukerd als haar moeder


Toen kwam Elsa in training, een kleindochter van Elding. Wat een leuk dier! Een heerlijk karakter en een oneindige looplust. Het eerste trainingspaard waar ik een beetje verliefd op werd

Eerste keer erop, nog een olifantje


Verkeersmak maken = geslaagd


Na de verkoop van Elsa bleef het wel knagen, een eigen ijslander zou zo leuk zijn! Ondertussen een leuke job gevonden en eigenlijk kon het nu wel... bij de fokker eens gaan informeren of hij Elding niet wou verkopen. Ze was ondertussen een oud besje, maar wel die eerste fantastische kennismaking met ijslanders. Helaas was ze niet te koop.
Tot Iris mailde dat haar dochter te koop was! En niet enkel de dochter van Elding, maar ook nog eens de moeder van Elsa. Kon geen toeval meer zijn

Ze had nog een veulentje aan de voet, dus heb ik geduld moeten oefenen van juni tot december voor een testritje (maar in de tussentijd wel 2 x gaan kijken , telkens 60 km verderop


Dus hier is ze dan, mijn eerste eigen ijslander!



Voor betere foto's is het wachten tot 28 december want dan wordt ze gebracht! Ben benieuwd wat de heren van haar zullen vinden.


