
Sinds half juni van dit jaar is een van mijn paarden kreupel.. eerst op rust, dierenarts erbij, het vermoeden was dat ze iets verzwikt had, dit zou dan inderdaad met rust moeten verbeteren. Helaas verbeterde het niet.
De dierenarts heeft door middel van verdoven de exacte locatie vastgesteld en hierna zijn er foto's gemaakt.
Op de foto was lichte artrose te zien, maar ook een opheldering in het bot, wat een cyste in het bot kan zijn.
Om de cyste echt vast te stellen en of ze hier pijn van zou kunnen hebben, moeten er na 8 weken nieuwe foto's gemaakt worden. Dan kunnen we zien of de plek veranderd is en de cyste dus actief is, zo niet dan zit deze er waarschijnlijk al jaren en heeft ze hier geen last van.
Voor beide problemen is echter wel een zelfde behandeling mogelijk, dus ondanks de niet helemaal 100% zekere diagnose is haar kogelgewricht ingespoten. En Yes! ze liep weer beter en ze oogde ook weer beter.
Eerst een paar dagen boxrust en aan de hand stappen, dan op bouwen aan de longe en na een week verder onder het zadel.
Sinds deze week is ze onder het zadel, de eerste keer ging best goed! alleen linksom wat twijfelachtig, helaas nu, twee keer verder zie ik haar weer achteruit gaan.
De behandelende dierenartsen gaan overleggen, wat ze denken dat het is.. Voor nu even terug naar stappen, want in beweging blijven is wel goed.

Dit paardje heb ik nu 15 jaar, met ups en downs, verkocht geweest, terug gekocht, bijrijders gehad, zelf wedstrijden gereden, ze heeft verschillende prijzen en kampioenschappen, vooral in haar jongere jaren met haar eerste bijrijder, ze gingen als een speer. En ook nu, nou ja, tot drie maanden geleden nog, bijna iedere wedstrijd een rozet mee naar huis. ze is altijd sterk geweest.

Het besef dat ze ouder wordt en wat mankementjes krijgt is moeilijk.. Ik had alle vertrouwen dat het nu weer goed zou komen, maar nu de eerste injectie niet het gewenste effect heeft bekruipt me een heel naar gevoel.
Ik doe wat ik kan, supplementen, dierenarts, injecties en niet te vergeten liefde en aandacht.. Duimen jullie mee dat het weer de goede kant op zal gaan.
Ik schiet natuurlijk niks op met dit verhaal, maar... het van je af schrijven noemen ze dat toch?