Geplaatst Ik kwam bij een echtpaar waarvan de man dement was en daar was een zoon en schoondochter.
Mijn werd toen gevraagd of ik een shetlander wilde hebben, die altijd voor de kar gelopen had.
De man wist het allemaal niet zo meer en de kinderen hadden niks met paarden.
Ik had toen 2 haflingers. Ik zei toen ook tegen die mensen: "ik zelf niet maar ik weet denk ik wel iemand".
Vrienden van ons hadden net een shetlander in laten slapen omdat die heel erg hoefbevangen was.
Die vrienden wilde hem graag hebben voor de kinderen, dus dinsdags erop de shetlander opgehaald.
Gelijk de hoefsmid laten komen, was erg nodig.
Ook een wasbeurt kon hij goed gebruiken.
Het was echt een lieverd, hij heten Leo van Landhorst en was 18 jaar.
In die 4 dagen had ik zo'n band met hem opgebouwd, ik wilde hem niet meer kwijt.
Paar dagen nagedacht en tot de conclusie gekomen dat ik het veulen ( haflinger) wilde verkopen en Leo zelf wilde houden. Mijn verzorgster van me haflinger wilde het veulen heel graag hebben en daar is die toen ook heen gegaan.
Vrienden waren niet zo blij dat ik hem zelf hield maar ze begrepen het wel.
Ondertussen overleed de man van wie hij was geweest en er werd gevraagd of ze hem mochten lenen voor de begravenis. De kar had ik net opgeknapt ( boerenkar) en daar werd de kist opgezet.
Die man die hem zou rijden kwam hier even oefenen, Jan Jordans uit Landhorst.
Zo ben ik er toe gekomen om lessen te nemen van hem met Leo en de kar.
Mijn eerste les.
Ondertussen is hij nu 2 jaar bij mij, het is echt een lieve pony waar je kinderen zo op kunt zetten.
We maken vele ritjes.
Hij is nergens bang voor, en vind alles goed.
) 
