Geplaatst - Over een paar maanden wordt hij 4 jaar
- Johnson x Negro
- 1.60 m (ik ruim 1.73 m)
- Geen niveau
Heel verhaal, maar om de achtergrond even helder te krijgen (skip gerust!):
Frum is mijn eerste en enige zelfgefokte paard, de zoon van mijn eerste paard Charlotje. Frum was bedoeld als haar opvolger, maar het mocht helaas niet zo zijn. Frum is sinds zijn castratie atactisch (en heeft ook twee krampbenen). Ik ben echter nog net zo gek op/met hem!!
Zonder training gaat hij te hard achteruit, dus de dierenartsen en de osteopaat vinden hem helaas niet geschikt als weidepaard. Om hem zo lang mogelijk acceptabel te houden, loopt hij ondanks zijn ataxie wel onder het zadel. Hij mist hierdoor veel coördinatie en kracht, daarnaast zal zijn leeftijd daar ook nog wel een rol in spelen. Hij heeft sinds het zadelmak maken regelmatig vakantie gekregen, bij elkaar toch al wel 5 maanden. Als ik hem reed, deed ik dat maximaal 2 keer per week. Die vakanties vond ik nodig omdat hij nog zo jong was, maar ze waren niet bevorderlijk voor zijn gezondheid. Zodoende heb ik hem eind februari weer opgepakt. Hij loopt nu 3x per week (longe of rijden). Dat heeft hij ook wel nodig.
Vandaag waren bij ons de clubkampioenschappen. Ik heb de gewoonte om daar mijn debuut te maken: nieuw paard of hogere klasse. Ideaal, zo dichtbij. Altijd een mooie oefening. En natuurlijk goed voor het clubgevoel! Het wordt echter ingewikkeld als geen van de 5 paardem mee mag doen. De meesten mogen nog geen L lopen (te jong) en ik mag geen B rijden (te vaak Z geweest). De moeder van Frum loopt Z, maar die klasse werd niet uitgeschreven… Wat doe je dan?
Ik heb me opgegeven met Frum. HC in de B op de clubwedstrijd (wel officieel concours) met een paard waarmee ik nooit wedstrijden zal rijden. Tsja
Eén doel: Frum aan de hand bij de juryauto laten kijken. Grote kans dat hij te spastisch zou zijn om te kunnen rijden, vandaar dat ik geen verwachtingen had. Toch sloeg de twijfel toe… Deed ik er wel goed aan? In de buitenbak is hij onder ideale omstandigheden al behoorlijk gespannen, dus een wedstrijd zag ik eigenlijk helemaal niet zitten. Precies een week voor de clubwedstrijd kwam ik op het lumineuze idee om eens een B-proef te oefenen. Ik ben vooral van het improviseren (verstand op nul, blik op oneindig), maar Frum heeft veel voorbereiding nodig. Hij is nog helemaal niet B-klaar, dus we reden nog een beetje op de ‘hij is zo ongeveer zadelmak’-manier in de rondte. Aan een proef rijden heb ik nooit gedacht. Zo kende hij bijvoorbeeld nog geen halsstrekken, omdat hij meer last heeft van zijn ataxie bij een lage halshouding. Ik durfde het niet eens te proberen… Middenstap en nog wat andere oefeningen bleek ik ook vergeten te zijn.
Het was dus niet overbodig om de proef een keer te rijden. Zoals jullie kunnen zien, was het nog niet iets om blij van te worden.
Zeer bijzondere voltes ook, daar kon ik op dat moment niet genoeg corrigeren. En dan voelde het voor mij nog een stuk beroerder dan het eruit zag… Na 3 dagen rust klom ik er woensdag weer op. Hij was verschrikkelijk slecht, zelfs al met opzadelen. We reden ook nog eens voor het eerst naast de springles van de pony’s. Er gebeurde teveel. Na een uur rondstappen (ook aan de hand) was hij nog niet bedaard en kwam ik de bak nog steeds niet door. Erg fijn, omdat ik al zo erg twijfelde of ik zaterdag wel mee moest doen.
Donderdag heb ik alvast zijn staart gewassen. Zolang ik niet op zijn benen mors, gaat dat perfect en staat hij doodstil (mors ik wel, dan tilt hij zijn benen steeds op en dat is niet fijn met twee krampbenen).
En toen was het al snel zaterdag.
Bwaah
Daar gingen we dan…
Achter mij aan, want dat is voor Frum toch wel het meest relaxte. Zit er een sabeltandtijger, dan word ik eerst opgegeten. Zeg nou zelf, dat is een geruststellend idee.
Eerst losrijden (bij 12 andere combinaties in, best ingewikkeld). Toen naar de ring. Eerlijk waar, ik had gedacht dat iemand hem eerst vast zou moeten grijpen, dat het alsnog niet zou lukken, dat ik er dan zelf maar af moest (hij is meteen dronken als iemand anders hem vasthoudt) en te voet een rondje door de bak zou moeten lopen. Maar zowaar, hij ging uit de drukke bak dapper in zijn eentje naar buiten. Het was even de vraag of hij langs E en B zou gaan, maar na een klein sprongetje besloot hij het toch te gaan doen. Mijn moeder gaf intussen wel aan bij de jury dat ik uit mijn hoofd zou rijden en dat ik meteen zou stoppen als het niet ging en dan een rondje aan de hand zou lopen. Ze vond het interessant om een atactisch paard in de ring te hebben en had alle begrip voor de situatie.
Een van mijn beste vriendinnen maakte ook haar debuut met haar F-je en we hadden onze moeders bereid gevonden om het moment vast te leggen. Niet mijn hele proef staat erop, maar het geeft een idee.
(Broemmmmmm Broemmmmmmmmmmmm)
En (met afstand) de mooiste:
Goed, het was alles behalve de perfecte proef, maar ik reed! Een heuse proef met Frum! Ik was zo emotioneel dat ik het niet meer droog hield toen we ring uit kwamen. Een paar mensen kwamen mij troosten, die dachten in eerste instantie dat ik teleurgesteld was, maar ik liep echt over van trots en blijdschap.
Vanavond kon ik mijn protocol ophalen. Er stonden maar liefst 198 punten op het briefje. Een 4, paar keer een 5, twee keer een 8, veel 7’ens. Ik heb genoeg zelfreflecterend vermogen om te begrijpen dat het wellicht wat hoog was, maar het commentaar vond ik ontzettend leuk. Ik reed niet voor de punten!
Het was onze eerste proef en wellicht ook onze laatste proef, maar dit hebben we meegemaakt en dat neemt niemand ons meer af.
*edit: even dubbele foto eruit
. 
Hij heeft meer verdiend hoor!
) 
