Geplaatst 
Dus.... vandaag was het zo ver. Na 2 jaar lang in lente en zomer met het tuig gewerkt te hebben, er een stuk of wat keer een band achter gehangen te hebben, na een weekend klussen aan de wagen om deze van een nieuwe kleurtje te voorzien en niet te vergeten de vele uurtjes grondwerk en lange lijnen die mijn zoon er al ingestoken had, was er dan vandaag de kroon op mijn zoons werk: Zijn paard Jippe (10) voor de wagen!
Uiteraard moet er eerst gepoetst worden. Dus stoffig paard van de wei gehaald en op poetsplaats gezet. Nadat gekeken is door de beide kids of hij goed staat kan het poetsen beginnen.
tsja, als je dan als 11 jarige knul een lichamelijk uitdaging hebt en het dus moeilijk is om zowel de enorme hoeven van je paard vast te houden met 1 hand alsmede deze uit te krabben, moet je flexibel ingesteld zijn. Neem daarbij een maar al te behulpzaam zusje van 8 met eigen pony en al genoeg zelfstandige uitkrab-ervaring... en dan krijg je dit soort plaatjes.
Ik moet zeggen dat dit mij wel ontroerde, want zoon laat zich niet zo snel helpen, maar dit keer hoefde ik er niet eens aan te pas te komen. Voor zijn paard heeft hij gewoon veel over.
Van het afstoffen van Jippe hebben we dan even geen foto's, dat deden we met zijn drietjes. En met optuigen heeft Stefan mij met name geholpen. Dat is ook allemaal nog best veel en zwaar werk. maar dan was het moment daar: het inspannen van zijn paard:
Ook dit ging zonder slag of stoot. Ja, dit is de tweede keer dat Jippe voor de kar staat. Maar hij maalt er niet om.
Aan het werk. Ik moest wel veel bij hem blijven lopen, want zodra ik wat naar achteren afzakte ging hij stil staan. Ach, hij moet het allemaal nog leren. En zoon ook.
Jippe is er echter niet erg van onder de indruk en doet het alsof dit al jaren gesneden koek is...
Na bij elkaar een 10 minuten gewerkt te hebben, vonden we het wel goed. Een lekker slobbertje als beloning met een verfrissende douche als einde. Dan nog lekker rollen. Jippes dag kon niet meer stuk.
En hier doe je het allemaal voor:
Jippe en Stefan, vrienden voor altijd....
Stefan vindt het erg leuk om jullie reacties te lezen!
hopelijk mogen ze nog lang van elkaar genieten!! 
, wat een (h)eerlijk stel 
Tussen benen klemmen is wat lastig want Jippe laat zijn hoeven echt vallen. Hij houdt ze niet getild zeg maar. We zetten er ook wel eens een IKEA-keukenkruk onder 
en ja... zulke momenten koester ik. Ze vliegen elkaar meestal in de haren 
