Geplaatst Voor het eerst maak ik een topic bij [VVDD] om mijn verhaal even kwijt te raken.
Zoals iedere maandag kom ik vanaf Boekelo met het openbaar vervoer weer terug naar huis.
Eenmaal thuis aangekomen snel een broodje naar binnen gewerkt en op buienradar gekeken.
Ik ben nog een kwartiertje thuis gebleven aangezien er nog een regenbui aankwam,
Maar onderweg naar de paarden ging de zon heerlijk schijnen en de lucht veranderde van grijs naar blauw.
Bijna aangekomen bij de paarden zag ik mijn merrie behoorlijk hyper heen en weer stampen en om zich heen lopen hinniken.
Bij aankomst kijk ik altijd direct of beide paarden nog in het land staan maar dit keer telde ik geen twee paarden maar nog maar 1 paard…
????
Uhm waar is de andere? Dichterbij gekomen zag ik dat het onderste draad bij de opening kapot was gegaan.
Ik ben direct van me fiets afgesprongen en heb snel in het land gekeken of hij niet toevallig ergens verstopt lag op de grond, maar ik kon het andere paard nergens vinden.
Zonder na te denken ben ik naar de slootkant gerend en direct gekeken of hij niet toevallig ondanks dat er een wal van 2 meter tussen zit daar stond/lag?
Zelf in me onbenulligheid bijna zelf in de sloot gegleden maar op een natte kont na ging dat net goed.
Maar nee, daar was hij ook niet! Waar kon die nou wezen dan?
Al kijkend of de omheining en bedrading nog goed was, waar ik dus niks aan kon zien.
Raakte ik toch lichtelijk in paniek en zag allemaal horror scenes voorbij komen en ben weer terug naar me fiets gerend en ja daar sta je dan met je bek vol tanden….
Welke kant moet je op?
Links?, recht? of toch weer de weg terug fietsen?
Eerst direct naar de boer gereden die daar vlakbij het land woont, niemand thuis!
De paniek sloeg nu wel even heel erg toe, het is toch een drukke weg waar ook groot verkeer langs komt denderen.
Me vriend inmiddels echt honderden keren plat proberen te bellen maar die was aan het werk.
Wat, moest ik de politie gaan bellen?
Daar heb ik nog even meegewacht en ben rond gaan fietsen, hij kan niet ver zijn als de merrie nog in het land staan, ze zijn onafscheidelijk.
Maar ja een jong dier gaat wel eens op onderzoek uit, na een aantal kilometers gefietsd te hebben ben ik weer omgedraaid, hij kon daar zowel links recht als rechtdoor het zandpad op.
Ik zou geen schijn van kans hebben om te zoeken, dus terug gereden en zag mijn merrie onder het eten toch erg onrustig zijn.
Hij kon dan of niet ver zijn of eigenlijks nog maar net ontsnapt zijn, de andere kant dus maar opfietsen.
Allemaal paarden die rustig stonden te eten, zal die hier dan langs gekomen zijn? Nergens sporen gevonden van hoef afdrukken.
Inmiddels stond ik toch behoorlijk te trillen op me benen, de adrenaline gierde door me lijf een poging gedaan om auto’s aan te houden om te vragen of ze ook een paard hadden los zien lopen.
Maar geen een van alle had iets gezien of gehoord.
Dit kon toch niet waar zijn? hoe kan een groot zwart paard nu van de aardbodem verdwijnen, iemand moest hem toch opgevallen zijn.
Vooral omdat het een redelijk doorgaande route is waar de paarden in de wei staan.
Niets of niemand die iets gezien heeft? Ik stond met me telefoon in de hand om de politie maar te bellen of hun een melding hadden gehad van een loslopend paard of aanrijding in het ergste geval.
Maar op dat moment begon mijn merrie weer te hinniken en te rennen door het land en achter mij hoorde ik een lage maar krachtige harde brul, direct draaide ik me om…
Door de bomen heen gluren zag ik iets in de verte door de akker heen ploegen, het was groot, zwart en ja dat was mijn paard!!!
Als een gek op de fiets gesprongen en met een touw, appel en een broodje naar hem toe gefietsd
GODZIJDANK het was hem!!
Nu kwam de tweede vraag hoe krijg ik hem in hemelsnaam mee? hij is eigenlijks nog helemaal niks gewend, hij had geen halster om dus hoe ga ik hem vangen?
direct naar hem toe gelopen en hem een appel gegeven, eenmaal kwam de rust wat terug maar stond nog steeds te trillen op me benen.
Snel even naar hem gekeken en ik zag geen directe verwondingen of gekke dingen, heerlijk met hem staan kroelen om tot adem te komen en het halstertouw wat ik mee had maar gewoon om zijn hals geslagen.
“kom vriendje” wat was het een dappere kerel hij liep gewoon braaf mee en moesten we over de weg terug naar het land.
Ai, er kwam een vrachtwagen aan en die meneer ging heel netjes voor mij aan de kant zo kon ik rustig met hem passeren en achter ons was een vrouw komen rijden met de alarmlichten aan.
Zij is later gepasseerd en voor ons gaan rijden zodat we rustig naar het weiland terug konden gaan.
Dit gebeurde zonder problemen, hij was zo braaf en liep zo super rustig met me mee terug naar de merrie die al als een gek aan het rennen was in het land.
De vrouw met de auto heeft het hek voor ons open gedaan en zo kon hij weer veilig en rustig terug keren.
Samen hebben ze een rondje door het weiland gerend en hij leek totaal niet kreupel en geen verwondingen dus ik was zo opgelucht.
De mevrouw natuurlijk hartelijk bedankt dat ze even bij me bleef en geholpen heeft en toeval of niet ik had een chocolade reep in de tas die ik haar maar geschonken heb als dank.
Gelijk het land rond gelopen om opzoek te gaan of ik ergens sporen kon vinden waar hij door is gekomen?
Achter tussen twee stukken land licht nog een heel smal klein slootje (droog) waar hij zoals de sporen eruit zagen onder het draad door is gegleden en door het slootje op vrije voeten kwam.
Na het paard kijkend kon hij inderdaad er onderdoor gegleden zijn hij was aan een kant helemaal besmeurd met modder en dat is net een heel nat stukje land.
Ik kon wel huilen van opluchting dat ondanks dat hij ontsnapt was, wat echt al een nachtmerrie voor me is.
Dat er geen enge horror scenes gebeurd waren en dat ik het gelukkig lachend kan vertellen.
Een paar uur gewoon lekker in het land bezig geweest om te kijken hoe het met hem ging, het eerste uur heeft hij stil gestaand en alleen maar voorzicht uit gekeken.
Toch de dierenarts bellen? Maar toen ik hooi gehaald had en ze dat wou voeren stond meneer er als de kippen bij en begon rustig te kauwen.
Hij staat op alle benen, in de draf/stap niet kreupel en geen verwondingen, ik denk dat die gewoon bij moest komen van zijn avonturen en zal het nog even goed in de gaten houden hoe het hem begaat.
Toen ik eenmaal thuis kwam heb ik wel even gebeld of er niet een melding was gemaakt toch van een loslopend paard en volgens hun was er geen melding gemaakt maar bedankte ze me wel netjes dat ik er even voorbelde.
En niet onbelangrijk, dit is de verdachte
En de merrie was wel blij dat haar kleine vriendje terug was
Toen ik eenmaal dit verhaal op papier ging zetten, werd ik gebeld met het vervelenden nieuws dat hij “die zwarte” alweer los liep.
Ik dacht serieus dat die gene aan de lijn een grapje met me uithaalde en vroeg nog even duidelijk of het absoluut waar was en geen grap?!
Nee hij was al weer aan het struinen in de omgeving, ja dan begrijp je wel dat het geen ongelukje was dat meneer los liep.
Hup in halve paniek in de auto gestapt en zo snel mogenlijk naar de weilanden gereden aangezien meneer ook voor iedereen weg liep.
Dit keer voorbereid met een halster hebben we hem weer netjes kunnen vangen en terug in het land gezet, maar het zat me niet lekker..
“zal ik straks weer net op de bank kunnen ploffen en staat die weer er buiten, maar dan ziet niemand hem meer in het donker”
Direct dat het touw los ging vloog hij als een dolle door het land en voor ik het wist probeerde die gewoon weer door de omheinig te komen.
Dit ging niet goed! de fokker/eigenaar opgebeld en gezegd dat die maar op stal moest want zo konden we geen van alle vanacht normaal onze ogen dicht doen.
Dit was gelukkig al besproken na vanmiddag dat als hij weer zo uitbreken hij gewoon terug op stal kwam.
Aangezien de eigenaar nou niet bepaald direct naast de deur woont zat er niks anders op dan bij het weiland te wachten tot ze hem kwamen ophalen.
Maar wat moeten we met mijn merrie doen? Die kon ik niet zo in haar eentje achter laten in het land.
Het begon al donker te worden en wie bel je nu nog even gauw op om een pony te komen brengen.
Nee aangezien ze over een paar weken toch ging verhuizen naar een andere stal heb ik daar direct heen gebeld en hun hulp was super fijn, ze hebben direct een stalletje voor haar klaar gemaakt, ze kon vanavond gebracht worden.
Het was nu al aardig donker en het zwartjoekel probeerde contineu een uitgang te vinden, inmiddels weer een volle accu (stroom), maar ook dat mocht niet baten.
Daar ging die weer, hup ik er weer achteraan en dit keer was ik het toch wel meer dan zat dat hij zoveel problemen veroorzaakte.
Meneer moest voor straf maar aan het touw blijven en we hebben denk ik heel wat kilometers afgelegd in het weiland.
Helaas had meneer andere plannen en was een beetje leip aan het doen waarop mijn hengstenketting dus kapot vloog en hij weer los liep, maar dit keer nog wel in het weiland.
Hulpeloos sta je dan en laat je je hersenen hard werken om te bedenken hoe we dit varkentje nu eens kunnen wassen.
Gelukkig de schapen waren vorige week opgehaald en daar heb ik nog een landhek vandaan getoverd die maar voor het stukje omheinig gezet waar meneer het constant probeerde om uit te breken.
Het land maar een stuk kleiner maken zodat je hem in de gaten kon houden, want ja als het donker is… zie je een zwart paard gewoon bijna, zeg maar gerust niet.
Met behulp van mijn zaklamp op me telefoon bleef ik maar bij hun in de buurt lopen om te zien of hij geen geintjes meer uithaalde, maar meneer ging onder de tussendraden door, stroom? Ja dat stond er op ik heb daarna toch maar even gevoeld.
Gelukkig waren de hulptroepen onderweg (eigenaar en mijn vriend) om mij te verlossen van dit probleem.
Nadat ik 3 uur heb zitten wachten en ik tot op het bot verkleumt was, kwamen ze aan en hebben we de paarden direct ingeladen en naar hun eind bestemming gebracht.
De merrie staat rustig op haar nieuwe stalletje en laat het rustig over zich heen komen en meneer is mee terug naar het mooie twente land waarbij die binnenkort dan toch maar beleerd gaat worden.
Hoe mijn nachtmerrie werkelijkheid werd? Nou zo dus, gelukkig maken beide paarden het nu goed en staan ze veilig waar ze de komende nacht geen problemen veroorzaken.
Stiekem ben ik ook wel heel erg trots op de merrie dat ze zo super braaf achter de omheinig bleef staan en niet ook mee op avontuur ging.
De ruin is dus geen toch geen springer maar een kruiper en dat voor zijn formaat, je zou haast denken dat die het afgekeken heeft bij de shetlanders.
Hierbij zal ik dan maar zeggen “eind goed, al goed!”
nou ja, ik zei al "het zou wel een beetje aan de leeftijd liggen" 
Stiekemerd! Mijn zwarte is ook een uitbreker. Hij is inmiddels 23. Jong geleerd is oud gedaan. 
