Geplaatst 
Ze is ook alweer bijna 4 jaar in Nederland en Rusland lijkt een vage herinnering. Toch is Muzanna voor mij nog altijd dat kleine gupje dat niet hoger reikte dan mijn oksel en met een leger beschermengelen haar weg naar het Friese land vond.
Ze is inmiddels zo groot dat ik heel langzaam toch eens durf te gaan denken aan endurance wedstrijden en fokken...
En ik kwam er tot mijn schrik achter dat ik eigenlijk nauwelijks portretfoto's van haar en mij samen heb, dus we moesten rond haar verjaardag maar eens een poging wagen. En met de sneeuw van een maand of twee terug hebben we uiteraard ook snel even wat kiekjes geschoten.
Lekker langgelijnd, zoals het een Akhal-Teke betaamt.
(Snoep doet wonderen...?)
...Het klopt dat ze wat overbouwd is, al lijkt het hier erger. Ze is namelijk weer (of nog steeds) aan het groeien.
Uiteraard laat de sneeuw genadeloos zien wat voor smeerpoets mijn paardje werkelijk is.
Sneeuwsmoel!
Standfoto's zijn moeilijk!
Mevrouw wenst uiteraard niet te poseren in de regen. Hoe durf ik?
En natuurlijk groeit ze nog lekker stug door!
Poging tot portretfoto...
Paardlief is veel fotogenieker dan ik.
Ik ben uiteraard na al die tijd nog steeds helemaal verliefd op mijn paardje.
Ze ziet er super uit!
Wat is ze knáp! Vijf jaar alweer? Jeetje, ik zie haar ook nog steeds voor me als een klein geelgekleurd gupje wat verwonderd de NLse omgeving aan het bekijken was. En moet je haar nu zien 
Zien we hier niet vaak. Maar echt gaaf! 
die heeft (een mooie) body gekregen! Ze heeft nog steeds dat leuke koppie, maar wat heeft ze nu een mooie "vrouwelijke" uitstraling al op sommige foto's 
knap kind is het hoor. En jullie zijn leuk samen 
