Geplaatst: 13-02-11 02:11 
Want wat is er in die bijna 4 jaar ontzettend veel gebeurd.
Van wanhoop, teleurstellingen en verdriet, tot aan hoop, moed en plezier.
Het kwam elk jaar weer naar voren.
Alvast bedankt voor het lezen.. het is een heel verhaal geworden.
Mei 2007
De eerste keer dat ik je zag, herinner ik me als de dag van gister.
Mijn baas nam me mee naar kennissen van hem en vertelde me dat zij een [ras] te koop hadden staan.
Toen ik uit de auto stapte en richting de wei liep, stonden daar voor aan het hek twee hele mooie Belgen.
Maar wat mijn aandacht trok, was een klein lichtbruin stipje helemaal aan de andere kant van de wei.
Ik had je nog niet van dichtbij gezien, maar ik voelde me gelijk verbonden met jou.
Toen de eigenaar met een bakje met brokjes aan kwam lopen, schoot je koppie omhoog en kwam je keihard naar ons toe gerend.
Wat was je práchtig van dichtbij! En groot!! En die lange manen.. ooh, ik hield van je vanaf het allereerste moment.
1.
De eigenaar vertelde me dat je een merrie was, Kim heette en net een maandje geleden 3 jaar was geworden.
Je kende nog niks, hebt 3 jaar gewoon lekker paard kunnen zijn en was klaar om dingen te leren.
Toen ging het eigenlijk heel erg snel!
Mijn moeder gaf toestemming en mijn baas zou me helpen met het vervoer.
Er was nog één probleem.. er hadden al mensen op je advertentie op Marktplaats gereageerd.
Ik hoopte met heel mijn hart dat zij niet zouden komen kijken.
En wat was ik blij toen ik hoorde dat ze niet op kwamen dagen!
Mijn droom kwam uit!!
Ongeveer een maand later zette jij je eerste stapjes op het terrein van manege [naam].
De plek waar je nu nog steeds staat.
2.
Ik leefde als in een droom, kon nog niet beseffen dat ik echt weer een eigen paard had.
Het schuldgevoel tegenover mijn vorige pony die in 2004 om het leven kwam bij een auto-ongeluk ging maar niet weg.
Toch troostte ik me met de gedachte dat zij me waarschijnlijk toch wel gelukkig wilde zien.
2007 was voor mij een jaar vol twijfels.. was ik wel toe aan weer een eigen paard? Deed ik het wel goed?
Kon ik je niet beter verkopen aan iemand die wél zeker was van alles?
Maar dan keek je me aan met die grote bruine kijkers en wist ik het zeker; jou wil ik niet kwijt.
Een nieuw jaar brak aan.. 2008!
Helaas hadden we geen goede start, want mijn knieschijf schoot 2 keer uit de kom en mijn been werd van onder tot boven in het gips gezet.
Ik moest een aantal maanden in een rolstoel zitten en kon niet naar je toe.
Gelukkig nam mijn beste vriendin de dingen van me over en kreeg jij toch de aandacht die je nodig had
In April kon ik weer zelfstandig naar je toe.
We waren beide op 14 April een jaartje ouder geworden; ik 22 en jij 4!
Je was in korte tijd al flink gegroeid!
3.
In dit jaar konden we eindelijk goede spullen voor je aanschaffen.
Het te kleine zadel vervingen we door een écht Trekpaardenzadel!
En ook je provisorisch in elkaar gezette hoofdstel hoefden we niet meer te gebruiken.
Dat dat ding nooit kapot is gegaan..
http://i51.tinypic.com/2hcorpy.jpg
Een échte dame werd je!
4.
Ondertussen leerden we elkaar steeds wat beter kennen.
Jij nam al mijn vooroordelen over Trekpaarden weg.
Zo vond je het geweldig om te springen, genoot je van een stuk galopperen en bokte je de hele boel bij elkaar als we je los in de bak lieten.
2009 brak aan en dit jaar begon eigenlijk vrij goed!
Jij zat lekker in je vel en met mij ging het ook beter.
Alles viel een beetje op zijn plaats en langzaam raakten we compleet.
Mijn twijfels werden een stuk minder en ik genoot van je!
Ik besefte me dat ik had verwacht dat jij en ik gelijk een onbreekbare band zouden hebben.
Ik had het opnieuw aanschaffen van een eigen paard teveel geïdealiseerd.
Door dit besef konden we een nieuwe start maken.
5.
Maar helaas sloeg het noodlot toch weer toe.
In Februari kreeg ik enorme pijn aanvallen in mijn bovenbuik.
Tijdens die aanvallen kon ik niet meer praten, bewegen en werd ik heel erg misselijk.
In Mei werd ik hieraan geopereerd en hebben ze mijn galblaas verwijderd.
De eerste keer dat ik weer naar je toe kon was erg fijn.
Je lag heerlijk in het zonnetje en bleef ook liggen toen we naar je toe liepen.
6.
Het herstel verliep voorspoedig en in Juni maakten we al weer een buitenrit, samen met Rowan en haar verzorgpony.
Maar een week later liep je na een bezoekje van de hoefsmid erg kreupel.
Hij had je net iets te kort bekapt, waardoor alles erg gevoelig was.
Gelukkig ging ook dit snel over en lag het niet aan je pezen of spieren.
7.
In Juli, Augustus en September hadden jij, Rowan en ik erg veel plezier samen.
We deden leuke dingen, gingen op buitenrit of deden gewoon onzinnige dingen.
Zo zat Rowan op je rug, zonder hoofdstel of zadel en een pion op haar hoofd.
Tja, echt leerzaam was dit niet voor jou, maar we hadden er alledrie veel plezier van.
8.
In Oktober 2009 werd ik erg ziek en kreeg daarbij een flinke longontsteking.
Dit was heel heftig, de dokters wisten niet of ik het zou halen, ook al kreeg ik daar zelf niets van mee.
Ik heb 5 dagen in coma gelegen en de revalidatie kostte ontzettend veel energie en moed.
Het was knokken tegen alles en iedereen en het was zo onwerkelijk.
In November mocht ik weer even naar je toe..
9.
Het was zwaar, het was vechten en vooral niet opgeven.
Een bijna onmogelijke opgave.
Maar dankzij een groepje Bokkers, die echt een plekje in mijn hart hebben, kwam ik kerst en oud&nieuw door en kon ik het jaar 2010 met een nieuwe start beginnen.
Dankjulliewel..
http://i51.tinypic.com/2lu9l4k.jpg
En wát een jaar was dit!!
Dit was een topjaar voor ons.
Zoveel geleerd, zoveel nieuwe dingen beleefd en ook zoveel bereikt!
Januari begon voor ons met sneeuw en mijn besluit om af te vallen.
In Februari liet je jezelf van je beste kant zien!
Je showde voor de Friese jongens achter het hek.
Ook stapte ik voor het eerst weer op je rug en nam ik je mee naar buiten.
Je was fris en vrolijk en wilde graag lopen.
10.
In Maart maakten we een begin met vrijheids dressuur en grondwerk!
Eigenlijk had ik er geen vertrouwen in, maar na een paar series van Heartland
en topics op Bokt, wilde ik er helemaal voor gaan.En jij ook..
Ook namen we je 2 keer mee naar het bos, waar je liet zien dat Trekpaarden absoluut niet sloom zijn.
Je vond het geweldig en je wilde álles tegelijk zien!
Op 14 April 2010 waren we beide jarig, jij werd 6 en ik 24.
Ondertussen was ik al bijna 20 kilo kwijt en mijn conditie werd ook steeds beter.
Ik kreeg echt weer plezier in het rijden en ik durfde ook steeds meer.
April werd gekenmerkt door buitenritten, grondwerk en plezier.
In Mei heb ik niet op je gereden, want Rowan en jij moesten oefenen voor je allereerste BB-wedstrijd.
En ook al ging de wedstrijd zelf niet helemaal perfect, ik was toch zo ontzettend trots op jou!
Ook kwam een grote droom uit; Kim werd beleerd voor de kar!!
Je deed het super en volgens mij was je nog trotser dan dat ik was.
Een echt natuurtalent met een attitude..
11.
In Juni reden we met jou naar het water, je werd gewogen en mocht lekker lang de wei in.
Je genoot ervan, je vacht begon nog meer te glanzen en ik kon uren naar je kijken.
Maar wat toch wel het hoogtepunt van 2010 was; de Keuring!!
Hier hadden we ons al zolang op verheugd en steeds gebeurde er op het laatste moment iets waardoor we niet heen konden.
Maar dit jaar, om precies te zijn op 3 Juli, gingen we dan toch echt richting Onnen!
De middag, avond én nacht ervoor waren Rowan en ik bezig met je wassen, poetsen en invlechten.
Uiteindelijk kregen we hooguit 3 uurtjes slaap, want we moesten er om 6 uur al weer uit.
Het was héél erg warm, wij waren moe, maar het was een onvergetelijke ervaring en een prachtige dag!
Wat voor premie je ook kreeg, ik was hoe dan ook heel erg trots op je.
Je gedroeg je voorbeeldig en bleef rustig bij ons staan.. misschien was jij ook wel moe.
12.
Toen ik zag dat de jury een oranje rozet aan je gaf, liep ik over van trots.
Mijn lieve Kimmes, zij vonden je net zo mooi als ik!
Wat deze dag echt af maakte, was de ontmoeting met jouw moeder en volle zus!
Ze hadden je zelfs gevraagd in de afstamming-rubriek en daar deed je braaf aan mee.
Ik vraag me af of je je mama nog herkende van toen je een veulentje was.
In deze maand hebben we nog veel meer leuke dingen gedaan.
We namen je mee om te gaan zwemmen in het meer, ik nam actiefoto's van jou waarop je zelfs steigerde, we gingen voor een fotoshoot naar het bos en je deed super je best voor de kar.
Augustus, September en Oktober stonden vooral in het teken van grondwerk en vrijheidsdressuur..
Ook hebben we gereden en mocht je in Augustus een tijdje met alle manege-pony's naar de vakantie-wei in Noordlaren.
In Oktober heeft Rowan foto's van ons gemaakt tijdens het galopperen.. iets wat ik voor mijn gewichtsverlies amper deed/durfde.
13.
November was ook een fijne maand met bareback rijden, grondwerk, een echte schriktraining en vrijheidsdressuur.
Van het vuurwerk, de motoren en brandweerauto was je totaal niet onder de indruk.. de fanfare was nog wel een puntje.
Achja, ik geef je gelijk hoor, het was ook niet om aan te horen.
Deze maand maakte ik een mooi filmpje van de dingen die ik je geleerd had.
En ook al leken het voor de buitenwereld hele kleine stapjes, jij en ik wisten dat we met sprongen vooruit waren gegaan.
Meis, wat hebben we al veel bereikt.
2010..
Jij voelde je goed, ik voelde me goed, maar het was gewoon te mooi om waar te zijn, want ik kreeg een enorme terugslag.
Het nadeel van mijn ziekte is dat het elk moment toe kan slaan, ook als je het juist het minste verwacht.
En het sloeg genadeloos toe..
Ik zal hier niet teveel over uitwijden.. het was een onmens zware strijd waardoor ik uiteindelijk 2 keer in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Jou heb ik dus niet zo vaak gezien deze maand, maar de keren dát ik je zag waren geweldig.
Bij jou vergat ik de pijn, de strijd en het verdriet even..
14.
Ook 2011 zijn we in gegaan met pijn, verdriet en een slechte gezondheid.
Deze foto is gemaakt op de dag dat het mis ging en ik weer moest worden opgenomen.
Ik vraag me af hoe ik nog kon lachen, aangezien ik van binnen kapot ging.
Ik lachte vast om jou..
15.
Maar ondanks dat jij ziek werd, pijn leed, de dierenarts moest komen en de vele zorgen, kunnen we de strijd weer aan.
Zolang jij maar aan mijn zij staat..
Het is niet de vraag 'óf' het weer toe zal slaan, maar 'wanneer' en helaas kan ik me er niet op voorbereiden.
Maar laat ik daar maar even niet aan denken, want ik ben nog lang niet uitgeleerd met jou..
Liefs, [naam]
!
Met of zonder masker, het is de liefde en sterke band van jou en Kim!
