Geplaatst Het is een 5-jarige KWPN merrie van Hold Up Premier.
Ik was al eens gaan crossen met haar om te oefenen, en dat ging super goed,
dus waarom dan geen oefencross dacht ik.
Mijn zusje deed de 60, en ik de 80.
Mijn bedoeling was om eventjes met mijn paard te stappen terwijl ik mijn zusje hielp met inspringen.
Zo gezegd zo gedaan, en alles ging goed ze was heel braaf.
Mijn zusje moest bijna binnen, dus gingen we maar naar de bak.
Daar stonden we 5 minuutjes toen mijn paardje ineens bokte.
Het was best hoog, maar ik kon nog gemakkelijk blijven zitten.
Ik had dus zo de indruk dat ze zich wat stond te vervelen omdat ze al 20 minuutjes niet veel had mogen doen.
Dus ben ik wat gaan stappen in het bos.
Ineens bokt ze, direct daarna steigerde ze, en dan ging ze bokken lopen in galop.
Ik lag er natuurlijk af toen,
maar ik had haar nog vast omdat ik de slechte gewoonte heb om altijd mijn teugels vast te houden als ik val.
Dit doe ik niet expres, het gaat gewoon valzelf.
Ik ben niet zo gemakkelijk van mijn paard te houden, dus kroop ik er gewoon weer op.
Ik voelde de val wel, maar echt pijn had ik niet.
Toen ik er net terug op zat deed ze het weer...
Maar dan harden, sneller, en stukken hoger!
Ik vloog letterlijk in de lucht, en viel op de grond.
Natuurlijk met mijn teugels nog in mijn handen :s
Zo ben ik een paar meter mee geleurd, en heb toen toch losgelaten,
omdat ik eventjes buiten bewustzijn ben geweest.
Ik lag daar op de grond, alles zwart voor mijn ogen.
Toen kon ik ineens weer horen en heel kleine korte hapjes ademhalen.
Iedereen was aan het schreeuwen dat ze dat paard moesten vangen,
en nog mensen stonden langs mij te roepen om mij wakker te houden.
Bewegen kon ik niet,
maar heel mijn lichaam tintelde en ik begon te trillen,
en ik was helemaal ineen gekrompen, en kon mijn spieren niet ontspannen.
een paar honderd meter verder hadden een paard mannen mijn paard kunnen vangen.
Ik kon mijn linker hand en mijn benen al wat bewegen en was de hele tijd naar mijn paardje aan het roepen.
Iedereen was rond mij komen staan, en ik zag iedereen met een bang gezicht kijken en bellen.
Toen riep iemand: "We moeten niet met 7 mensen tegelijk bellen, haar moeder is aan het bellen"...
Iedereen was in paniek, mijn mama en papa waren aan het wenen,
maar begonnen direct te lachen van geluk toen ik mijn ogen open deed.
2 dokters vroegen mij vanalles om mij wakker te houden, en binnen 5 minuten was de ambulance er al.
Zij hebben mij op het bed gelegd, en toen heb ik weer eventjes "geslapen" ofzo, en werd weer wakker in het ziekenhuis.
Om 8 na 12 was ik gevallen, en om 15 na 12 lag ik al op spoed.
Alleen mijn moeder was mee naar het ziekenhuis,
want mijn papa en mijn zusje gingen de paarden afzadelen.
Gelukkig hadden 2 mannen mijn vader geholpen met afzadelen, want mijn papa heeft wat last van hyperventilatie.
Die 2 mannen dachten dat het door het uitrijdeken kwam, maar dat is het volgens mij niet want dat heeft ze elke dag op.
Mijn papa zei dat mijn paardje wel aanvoelde wat ze gedaan had, want ze was super rustig,
(wat bij het opzadelen niet zo was).
Na 10 minuten gewoon daar gelegen hebben kwam er een dokter.
En wat voor eentje!
Ik was direct wakker.Hij heeft wat onderzoekjes gedaan, en toen heb ik daar weer 40 minuten gelegen..
Toen moest ik onder allerlei scan machines, en foto's laten maken..
Het duurde gelukkig maar 20 minuutjes.
Toen de foto's gemaakt waren hebben we heel lang moeten wachten op de uitslag.
Na 1 uur en een half wisten we dat er niet gebroken was, en heb ik een pijnstiller gekregen.
nog een uur later kwam een verpleegster naar mijn hoofdwonde kijken, en heeft mijn hoofd gehecht.
Dit duurde nog eens 20 minuten...
Omdat ik niets gebroken had, moest ik op de chirugd wachten, die nog wat oderzoekjes moest komen doen.
Maar zij was bezig met een operatie, dus moest ik WEER 1 uur en een half wachten.
Toen kwam ze nog wat tests doen en zeggen dat ik daar kon blijven, maar als ik echt wou mocht ik ook naar huis.
Ik wou liever naar huis, dus ben ik naar huis gegaan.
Nou heb ik dus wel heel veel pijn want ik heb:
- 3 hechtingen in mijn hoofd,
- een hersenschudding,
- gekneusde nekwervels,
- gekneusd borstbeen,
- gekneusd sleutelbeen,
- de spier die vanuit je hoofd naar je schouder, nek, kaak, sleutelbeen en borstbeen loopt doet verschrikkelijk fel pijn, omdat hij gespannen blijft, en consant zenuwen doorgeeft naar de huid of zoiets... Dus als ik nog maar een haartje op mijn nek ofzo aanraak voelt het alsof ik allemaal kleine stroomschokjes krijg, en er naaldjes ofzo in prikken :s
Ik was vandaag ook nog de hele dag misselijk, en heb dus al 2 dagen niets kunnen eten.
(het komt er toch allemaal weer uit :s)
Maar mijn sleutelbeen doet ook echt verschrikkelijk fel pijn.
Nu moet ik minstens 7 dagen thuis blijven, en moet dan zien of ik weer naar school kan gaan.
Paardrijden zit er de komende weken ook nog niet in.
Met mijn paardje is alles in orde, en ze wordt door iemand anders bereden tot ik terug zelf kan rijden.
Ik denk dus niet dat ze door het deken zo deed, maar gewoon door verveling en frisheid (ze is geschoren), en verschrikken.
Sorry voor het lange verhaal, en bedankt voor het lezen!
en dus kan ik ook niet rijden nou wel massel dat die van jou nog gereden word die van mij niet niemand vertrud der en ze is een biths tegen andersn mensen 
