Na wat zoeken zijn we uit gekomen op deze mooie dame:
De 2 weken proefrijden gingen hartstikke goed.

Ik was helemaal in de wolken, en wist eigenlijk gelijk al dat dit een paard was dat ik graag wou.
Ze sprak me heel erg aan en ik voelde nu al dat we een goede klik hadden.
Bij die woorden hebben we dan mijn mooie meid gekocht.

Hier nog 3 foto's van de 2e proefweken:



Na 3 maanden heerlijk trainen, kwamen er steeds meer problemen. Het opstappen ging moeilijker ...
Ze begon omhoog te komen, of telkens weg te draaien.
Hierbij hebben wij haar laten onderzoeken bij verschillende DA's. Verschillende foto's gemaakt maar niks uitgekomen..
Andere mensen vertelde tegen mij dat ik door moest rijden en het puberteit was, maar mijn hart + gevoel zei dat ik direct moest stoppen.
Wat achteraf een goede beslissing was.
Ondertussen had ik haar al een half jaar, waarvan we al 3 maanden aan het sukkelen waren.
We besloten haar even rust te geven, en lekker buiten te zetten. Ik heb 3 maanden met haar gewandelt, waar haar echt goed deed.
Qua rijden of opstappen schoten we niks op, dus hebben we haar weer laten onderzoeken, waar alweer niks uit kwam ..
Weer zeiden mensen tegen mij dat ik gewoon op moest stappen, maar ook dit deed ik niet.
Toen besloot de DA naar onze stal te komen om te kijken hoe ze reageerde op het opstappen.
Dit keer moest ik dus van de DA opstappen. Ik heb hem verteld dat ik dit eigenlijk geen goed idee vond.
Hij vertelde mij dat ik 't wel even moest doen, anders kon hij niet zien wat er aan de hand was ..
Eenmaal in de binnenbak aangekomen, probeerde ik op te stappen.
Hangen begon eigenlijk al wel goed, totdat ik wou gaan zitten. Toen zijn we achter overgeklapt, en waren we even uit de running. ( wat we eigenljk al een hele tijd waren ).
2 maanden later mocht ik 't weer proberen, maar ook toen zijn we achter over geslagen.

Ondertussen is er heel veel gebeurd. We hebben 'paardenfluisteraars' laten komen, zijn naar klinieken geweest, maar niemand wist het ...

Ondertussen zijn we naar een andere stal verhuisd waar mijn meid het ontzettend naar d'r zin heeft.
We zijn naar een kliniek in Vinkega geweest, en die mevrouw zag meteen wat er aan de hand was.
Dolly ( mijn paard ) haar bekken staan zo scheef, dat ze zo veel pijn heeft en gewoon niemand op d'r rug laat door de pijn.
Ze is nu 1x behandelt door die kliniek in Vinkega, en zijn ook meteen bezig met een masseur die om de 3 weken komt om haar hele lichaam de masseren.

Ik merk aan Dolly haar gedrag dat ze veel rustiger is geworden, en zich veel meer op gemak voelt.
Nu 11 maanden verder, alleen maar pijn hebben geleiden.. ( Zowel bij mij in me hart en Fysiek, als bij Dolly ) Zijn we nu hier aangekomen..
Nog steeds gaan we verder terwijl ik heb gehoord dat veel mensen het allang zouden hebben opgegeven.
Zulke momenten heb ik ook gehad, maar door steun van buiten af ga ik maar door en door... Eigenlijk lijd mijn school er heel erg onder,
Ik maak me druk om alles, maar ik heb het voor me meid over....
Ik mis de leuke dingen die ik in het begin met mijn paard heb kunnen doen ...
Ooit hoop ik die weer te kunnen doen.
