Ik vind het altijd leuk om de fokkers van mijn paarden te bellen, en vandaag ook gedaan naar de fokker van mijn KWPNer.
Natuurlijk mezelf voorgesteld en verteld welk paard ik van hun had gekocht. Heb hem in november gekocht
Ze was super vriendelijk, maar de eerste reactie die ik kreeg was "niet aan beginnen". Ik gevraagd waarom niet. En kreeg echt een Kl**te verhaal te horen, iets wat ik achteraf gezien misschien niet had willen horen. De fokker was wel heel vriendelijk hoor, en dit is geen aanval op hen. maar wil het wel even kwijt hier want heb er toch een misselijk gevoel bij, wat een elende
Maar mijn bange, maar lieve paardje was levensgevaarlijk!
Zij hebben hem gefokt en toen weggebracht om zadelmak te laten maken. Die stal heeft hem terug gebracht. Hij was toen levens gevaarlijk, je kon niet meer in de stal komen daar werd je letterlijk doodgeslagen. Rijden was helemaal mislukt. De fokker weet niet precies wat er op die africhtingstal gebeurd is, maar daarna hebben ze hem naar een stal gebracht die gespecialiseerd is in moeilijke paarden. Ook dat was een drama en die stal heeft hem terug gebracht. Men dacht dat dit paard een steekje los had. Onbetrouwbaar als de pest en levensgevaarlijk met rijden.
Toen hebben ze besloten hem te verkopen, en hebben hem verkocht en de garantie gevraagd dat hij nooit meer als rijpaard verkocht zou worden. Hij zou op transport naar Denemarken gaan (blijkbaar gaan gevaarlijke paarden wel vaker naar denemarken)
Maar ergens heeft iemand toch iets in hem gezien... en is hij gekocht... uiteindelijk is hij bij een handelaar terecht gekomen (aan de andere kant van Nederland) en heb ik hem daar gekocht, met het verhaal er bij... "wij hebben hem van de fokker gekocht, toen verkocht, maar die mensen zijn er af gevallen en hebben hem terug gebracht"
Ik wist toen wel dat ik aan een moeilijk project zou beginnen, maar dit alles er achter had ik niet verwacht. Toen ik hem kocht was hij heel erg bang als je je hand perongeluk omhoog deed stond hij bijna dwars door de stal muren heen. In de wei kreeg je hem niet gevangen, dit echt uit angst voor de mens! Ik heb twee maanden alleen grondwerk met hem gedaan, dubbele lijnen, desensiblisatie en hij ging met sprongen vooruit. In Januari zadelmak gemaakt, hij was bang en heeft wel geprobeert de ruiter er af te gooien. Maar werd steeds braver, totdat hij terug spanning begon te pakken met het rijden, in maart ben ik er twee keer afgevallen en kon ik één keer naar het ziekenhuis omdat ik met mijn voet in de beugel bleef hangen (gelukkig niet te lang) Sindsdien is hij medisch helemaal doorgelicht. De ostheopaat bracht uitkomst. Zijn rug, met name dus de wervels, zat vast. Dit kon niet meer los in en uit elkaar schuiven als reactie hierop waren zijn spieren natuurlijk ook helemaal verhard. Er op gaan zitten veroorzaakt dus enorm veel pijn. En eigenlijk vind ik dat hij nog best lang erg braaf is geweest voordat hij aan heeft gegeven dat het echt te veel pijn deed. Volgens de ostheopaat zal hij dit al heel lang hebben.
paardje lief staat ook onder behandeling van de sport masseur. Sinds maart heb ik niet meer gereden, alleen rust (vanwege zijn behandelingen) en nu sinds enkele dagen terug aan de dubbele longe. over 10 dagen mag/moet ik weer eens opstappen om te kijken hoe zijn reacties zijn.
Maar nu ik dit telefoongesprek heb gehad heb ik zo'n naar gevoel, ik heb helemaal niet het idee dat mijn paard een steekje los heeft namelijk, maar zo iets komt best hard aan als je al zoveel moeite in een paard heb gestoken. Ik had alle vertrouwen in mijn paard, maar nu ben ik alleen maar misselijk



