Geplaatst Het is nu ongeveer 5,5jaar geleden dat ik mijn super leuke lieve pony Napoleon kreeg, op dat moment was niet zo lief eigelijk. hij bokte we er altijd af vriendjes waren we eigelijk niet, ja we waren vriendjes buiten het rijden om.. ik het meisje van 10 krijgt haar eigenpony maar kon er niet op rijden.. Maar gelukkig veranderde dit na veel vallen en opstaan kwam het besef van hem dat ik hem geen kwaad wouw doen en dat het niet hoefde dat gebok, na veel geoefen kon ik dat zelfde jaar medoen aan een onderling wedstrijdje op het land, het ging natuurlijk niet je van het maar oke punten totaal van 177 netjes voor de eerste x. Na die wedstrijdjes begon het wel te kriebelen en heb ik een startkaart aan gevraagd zonder eenig doel van veder komen er achter, wedstrijdjes rijden ging wel leuk ja af en toe viel hij terug is zijn oude patroon het bokken (waren inmiddels een jaar veder) na 2 jaar mocht ik dan L1 starten.. na alle ups en downs, ik heb nog 4 wedtrijdjes in het L1 mogen starten en 3 wp gehaald. Ook deed ik veel andere gekke dingen met hem spring wedstrijdjes Crossen door het weiland en nog veel meer leuke dingen
me 1ste wedstrijdje 
uit wedstrijdje
Maar toen gebeurde er iets wat de relatie tussen mij en me pony nog sterker maakte
In maart 2009 werd er scoliose bij mij ondekt een soort vergroeing in de wervel colom, het ging allemaal heel snel binnen 2 maanden stond ik zo goed als scheef.. Vervolgens toen ik in het ziekenhuis kwam vertelde de Orthopeet dat ik geopereed moest worden, dus zo gezegd zo gedaan nou niet zo gezegt zo gedaan.. Ik heb heel erg lopen pikeren over mijn kleine engeltje.. Wat moest er met hem gebeuren, als ik half jaar niet mocht rijden! Ik heb toen is heel goed nagedacht en bedacht me opeens als ik hem nou is voor de kar zou zetten misschien dat ik dan wel kon doorrijden, voor gelegd bij de orthopeede en die vond het een goed iedee mits het karretje goed geveerd was, dus ik een karretje in bruikleen gevonden die bij ons op stal stond.
de 2e keer voor de kar16 november 2009 de dag dat ik naar het zieken huis moest ben ik 1e bij mijn pony geweest een heel lang staan knuffelen..
Dat was een heel zwaar moment, toen ben ik 18 november geoppeereerd heel rustig verlopen en mijn hoekje hing vol met mooie foto's van mij en nap, mij werd verteld dat ik een 6 weken lang mijn pony op afstond kon bewonderen en niet mocht in contact met hem komen.. Ook kreeg ik een corset om die 3maanden gedragen moest worden dus je moet gewoon 3 maanden in het gips
Na een week mocht ik er uit en ben ik langs me pony gegaan.. Ik kwam de bak binnen want daar had me verzorger hem los gegooid ik liep de bak binnen.. de deur was nog amper dicht en dat koppie ging omhoog oortjes na voren en toen kwam hij aan gegaloppeerd hinnikend met oortjes na voor.. Dat was zooo mooi dat moment tranen van blijdschap dat ik hem weer zag..
Alleen ik mocht hem niet aanraken, ik stond achter de bakrand te kijken hoe hij bij me wilde komen.. Moeilijk hoe je je allesie achter een deur moet bewonderen.
Die tijd ging langzaam aan mij voorbij hij was ook niet tegenieten en iedereen kende de vrolijke lieve napoleon niet terug het was een pony geworden die achter in zijn stal stond met zijn koppie hangend naar benenenden
Maar na 6 weken mocht ik in een rustige stap op de kar zitten en nog niet zelf optuigen .aaien en poetsen mocht wel maar hij mocht niet tegen me aan stoten.. na 2 maanden ben ik lesjes gaan volgen met hem alleen er moest altijd iemand mee rijden zo als hij er vandoor ging dat iemand de leidsels snel kon overnemen die genen had wel altijd het einde vast.. Anne heeft dit altijd gedaan daar ben ik haar ook heel dankbaar voor.
Maar hij liep altijd heel braaf ik kreeg het idee dat hij het door had.. Buiten het mennen om ben ik heel veel Vrijheids dresuur gaan doen Natraul horsemanship.En vooral veel knuffelen.
Na 5 maanden heb ik rondjes op me paard gestapt en de feeling weer terug te krijgen.(heel illegaal)
een maand later werd mij vertelt dat ik weer mocht rijden, het 1ste wat ik gedaan heb is hem opgezadeld en heerlijk gaan rijden stap draf en galop zo blij als een kind dat ik was...
Zo lief en rustig hij reageerde, vetrouwen in hem en in mijn nieuwe rug groeide
Ik ben alles weer met hem gaan doen waar we zo van hielde springen crossen en allerlei andere gekke dingen, maar er zijn zelfs wat meer dingen Vreiheids dressuur en Horsemanship
Die periode van mijn leven heeft me aandenken gezet en veel rond gekeken hoe het er aan toe ging op stal, ik ben gaan beseffen dat er veel meer is dan dat eindeloze dressuur en die proefjes.. De vriendschap tussen het paard en jij, de minder leuke periodes en dan blijft de band zo bijzonder nog sterker zelfs, ik was bang dat ik hem kwijt zou raken maar dit was niet het geval.
De band tussen mij en mijn pony was al sterk , maar ik denk dat hij alleen maar sterker geworden is..
Het is nu allemaal 1,5jaar geleden me operatie ik voel me prima en zit weer lekker in me rug velletje het is nog wel een beetje zichtbaar.
Eind goed al goed
Dit verhaal moetst ik gewoon nog even kwijt op bokt (: ik denk dat er meer jongen meiden als mij in deze positie zitten met operatie of braceen met een eigen paardje/ verzorg pony
het is nog een beetje zichtbaar zoals op deze foto
Men marathon 
ik liep weg en elozia liep achter me aan , de dagen erna gingen ook supper goed , ze stapte draafde achter me aan , ik probeerde erop te rijden en eindelijk lukte het om op haar te kunnen stappen , mijn vriendin probeerde ook en toen ging ze ervandoor , ik viel achterover en mijn vriendin op de grond 
