Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-04-24 23:57

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 03-04-24 23:57

Heel herkenbaar, ik heb wel een eigen paard maar mis de fijne kneepjes van het paardrijden en doe het dan ook niet vaak. Ik zie door de angst vaak dingen ook negatief.
Wat mij heel erg helpt is een positief dagboek. Daarin schrijf ik alles wat goed ging, en soms is dat 3 figuren waar ik blij mee ben, andere keren dat ik überhaupt ben opgestapt

**Geplaatst**: 04-04-24 00:17

Geplaatst: 04-04-24 00:17

Ik begon op mijn 9de met rijden en zoals elke penny dat betaamd heb ik elke wilde hengst getemd en kon alleen ik op dat ene eenkennige paardrijden. :')

Tot ik bijrijder werd van een jong, niet-manegepaard. Man wat een verschil. Daar leerde ik rijden.
Geen brave rondjes hobbelen maar in rengalop over de veluwe en crossen over picknicktafels en olietanks.
Op mijn 23e kocht ik mijn eerste eigen paarden omdat hij pas 1 was en de manege niet meer mijn ding was, heb ik jaren niet gereden. Toen mijn paard 4,5 was zelf gaan inrijden en mijn hemel wat was ik bang!
Uiteindelijk kwam ik wat los en zat mn paard niet meer zo in de weg en uiteindelijk jaren later een eerste bosrit. Hier werd ik heel erg overruled door een stalgenoot waardoor ik over mn grenzen ging en ik KEIHARD van mijn paard viel die vervolgens in blinde galop richting de weg ging. Daarna ben ik echt angstig geworden voor galopperen met dat paard in het bos en naar het bos gaan via openbare weg.
Inmiddels ben ik 31 en heb afgelopen jaar mijn jonkie met 4 jaar laten inrijden. Ja laten, want ik had de ballen niet meer.
Ik merk echt dat ik vroeger fearless was, en nu ben ik echt een opoe. Ik heb verantwoordelijkheden als een eigen bedrijf (niet werken = geen geld) en ben gewoon echt geen 18 meer. In mijn hoofd wil ik heel graag weer terug naar die rengalop over de veluwe, maar ik ben al blij met een stapritje in het bos.
Inmiddels heb ik veel meer kennis van het paard , zijn ontwikkeling en welzijn. Dat vind ik minstens net zo leuk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-24 00:23

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-24 00:23

vikawiek schreef:
Heel herkenbaar, ik heb wel een eigen paard maar mis de fijne kneepjes van het paardrijden en doe het dan ook niet vaak. Ik zie door de angst vaak dingen ook negatief.
Wat mij heel erg helpt is een positief dagboek. Daarin schrijf ik alles wat goed ging, en soms is dat 3 figuren waar ik blij mee ben, andere keren dat ik überhaupt ben opgestapt

O, maar dat is het probleem niet. Ik kan zo tien dingen noemen die vandaag goed gingen.

Hutcherson schreef:
Tot ik bijrijder werd van een jong, niet-manegepaard. Man wat een verschil. Daar leerde ik rijden.
Geen brave rondjes hobbelen maar in rengalop over de veluwe en crossen over picknicktafels en olietanks.

Oe, die vind ik wel pittig Hutcherson. Als dat pas leren rijden is, dan zal ik het vermoedelijk nooit leren...

**Geplaatst**: 04-04-24 00:28

Geplaatst: 04-04-24 00:28

musiqolog schreef:
vikawiek schreef:
Heel herkenbaar, ik heb wel een eigen paard maar mis de fijne kneepjes van het paardrijden en doe het dan ook niet vaak. Ik zie door de angst vaak dingen ook negatief.
Wat mij heel erg helpt is een positief dagboek. Daarin schrijf ik alles wat goed ging, en soms is dat 3 figuren waar ik blij mee ben, andere keren dat ik überhaupt ben opgestapt

O, maar dat is het probleem niet. Ik kan zo tien dingen noemen die vandaag goed gingen.
Hutcherson schreef:
Tot ik bijrijder werd van een jong, niet-manegepaard. Man wat een verschil. Daar leerde ik rijden.
Geen brave rondjes hobbelen maar in rengalop over de veluwe en crossen over picknicktafels en olietanks.

Oe, die vind ik wel pittig Hutcherson. Als dat pas leren rijden is, dan zal ik het vermoedelijk nooit leren...

Voor mij was het echt een eye-opener. De manegepaarden zijn (niks ten nadele want ze zijn erg nodig) wel echt afgestompt. Je moet hele harde hulpen geven om ze in beweging te krijgen. Als je mijn oudste aanspoort op diezelfde manier zit je direct aan de andere kant van de bak . Als je pech hebt, zonder paard.
Eigen paarden (lees: paarden die niet dagelijks hun vaste rondje hobbelen) hebben vaak veel minder lichamelijke klachten, zijn veel beter aan de hulpen en kun je veel beter mee groeien en ontwikkelen. Je bouwt aan je team samen. Ik dacht toen echt dat ik heel aardig kon rijden maar ik kon niks toen ik eigen paarden ging rijden.

**Geplaatst**: 04-04-24 00:49

Geplaatst: 04-04-24 00:49

Zo, ik meld me ook maar in dit topic -O-

Angst is op zijn zachtst uitgedrukt echt stom en ik struggle er eigenlijk al heel erg lang mee. Ik heb nog niet de juiste persoon gevonden die me hier voldoende in begeleid, spijtig genoeg. Wel heb ik ongelofelijk waardevolle cursus, waar ik nog te weinig mee heb gedaan

Waarvoor ik ook alle verantwoordelijkheid neem. Ik zit ook in de facebook groep al, maar nog niet echt iets in gepost. Is niet zo actief lijkt me?

Ik vind dat er in de paardenwereld best nog een taboe hangt op angst. Het is vaak "ach get over it en ga op je paard" maar angst is iets heel raars. Het komt vaak van dieper. Wat ik vooral al uit die cursus heb geleerd, is dat er 3 soorten diepgewortelde angsten zijn. Die van mij is bijvoorbeeld de angst om niet goed genoeg te zijn. Toch wil ik nog doorzetten ofzo? Ook al haal ik nog maar weinig plezier uit paarden en paardrijden de laatste tijd. Misschien wel al veel te lang, maar ik weiger op te geven.

Mijn grootste droom is buitenrijden met mijn fjorden overginds

**Geplaatst**: 04-04-24 04:38

Geplaatst: 04-04-24 04:38

musiqolog schreef:
vikawiek schreef:
Heel herkenbaar, ik heb wel een eigen paard maar mis de fijne kneepjes van het paardrijden en doe het dan ook niet vaak. Ik zie door de angst vaak dingen ook negatief.
Wat mij heel erg helpt is een positief dagboek. Daarin schrijf ik alles wat goed ging, en soms is dat 3 figuren waar ik blij mee ben, andere keren dat ik überhaupt ben opgestapt

O, maar dat is het probleem niet. Ik kan zo tien dingen noemen die vandaag goed gingen.
Hutcherson schreef:
Tot ik bijrijder werd van een jong, niet-manegepaard. Man wat een verschil. Daar leerde ik rijden.
Geen brave rondjes hobbelen maar in rengalop over de veluwe en crossen over picknicktafels en olietanks.

Oe, die vind ik wel pittig Hutcherson. Als dat pas leren rijden is, dan zal ik het vermoedelijk nooit leren...

En dan is de vraag "is dat erg?".

Op veel maneges zie ik het niet gebeuren dst iemand echt góed leert rijden, maar dat mag ook prima zijn!

Ik heb jareblang met veel plezier op een manege gereden, maar "echt goed" was ik niet. Nu heb ik een eigen paard en eerlijk is "echt goed" niet mijn doen. Plezied hebben net rijden wel en als ik meer van mijn paard verwacht dat ik haar wel goed voor háar lichaam rij. Maar ik rij enkel buiten (ofja nu even helemaal niet vanwege wat fysieke issues na bevalling

)

Waar woon je? Mijn vrouw geeft les en richt zich oa in het helpen rijden zonder angst

**Geplaatst**: 04-04-24 09:36

Geplaatst: 04-04-24 09:36

Hutcherson schreef:
Voor mij was het echt een eye-opener. De manegepaarden zijn (niks ten nadele want ze zijn erg nodig) wel echt afgestompt. Je moet hele harde hulpen geven om ze in beweging te krijgen. Als je mijn oudste aanspoort op diezelfde manier zit je direct aan de andere kant van de bak . Als je pech hebt, zonder paard.

Ik vond het juist een eye-opener dat de meeste mensen die zo stoer proberen te vertellen dat ze veel te goed zijn voor manegepaarden, veel manegepaarden niet aan het lopen krijgen en dan het paard de schuld geven, in plaats van hun eigen gebrek aan kunde en ervaring op dat gebied. Vooral als je weet dat de paarden het gewoon kunnen.

(En nee, het lopen van M-oefeningen is niet het dagelijkse werk van manegepaarden, dus daar zijn ze aanzienlijk minder geoefend in... Maar dat snappen we bij jonge paarden toch ook?)

Ik vind dit vaak een arrogant randje aan de paardenwereld.

**Geplaatst**: 04-04-24 09:45

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 04-04-24 09:45

Ik wil even meegeven dat ik het mooi vind om te zien dat je, ondanks dat je het toch onwijs spannend en eng vind, er gewoon voor gaat! Hopelijk lukt het met hulp van je instructrice en wat goede tips vanuit hier om lekker in die proefjes te kunnen gaan knallen!

Mijn enige tip zou zijn: probeer niet te wachten op je instructrice voor opdrachten, maar zelf ook wat vaker figuren achter elkaar te rijden. Als je dat tijdens je les al gaat leren, gaat dat tijdens een wedstrijd ook makkelijker. En niet gelijk 10 figuren achter elkaar rijden, maar begin met bv. een grote volte bij A en daarna een grote volte bij C (of desnoods weer bij A na een rondje hoefslag). Dan heb je toch een stukje hoefslag om weer tot rust te komen, maar blijf je toch figuren rijden zonder 10 rondjes hoefslag te rijden (bij wijze van) tussen je oefeningen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-24 10:13

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-24 10:13

Maartje1990 schreef:
Waar woon je? Mijn vrouw geeft les en richt zich oa in het helpen rijden zonder angst

Niet echt bij jou in de buurt helaas...

DemiSisa schreef:
Ik wil even meegeven dat ik het mooi vind om te zien dat je, ondanks dat je het toch onwijs spannend en eng vind, er gewoon voor gaat! Hopelijk lukt het met hulp van je instructrice en wat goede tips vanuit hier om lekker in die proefjes te kunnen gaan knallen!

Mijn enige tip zou zijn: probeer niet te wachten op je instructrice voor opdrachten, maar zelf ook wat vaker figuren achter elkaar te rijden. Als je dat tijdens je les al gaat leren, gaat dat tijdens een wedstrijd ook makkelijker. En niet gelijk 10 figuren achter elkaar rijden, maar begin met bv. een grote volte bij A en daarna een grote volte bij C (of desnoods weer bij A na een rondje hoefslag). Dan heb je toch een stukje hoefslag om weer tot rust te komen, maar blijf je toch figuren rijden zonder 10 rondjes hoefslag te rijden (bij wijze van) tussen je oefeningen

Dankjewel. Maar ik ben dus manegeruiter zonder eigen paard. Al het rijden wat ik doe gebeurt op instructie. (Wat trouwens niet wil zeggen dat ik geen inspraak heb in wat ik doe of leer.)

Een proef duurt een paar minuten, een les een halfuur. We begonnen gisteren met een paar minuten reguliere les en toen deden we wel ongeveer wat jij hier vraagt.

**Geplaatst**: 04-04-24 16:45

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 04-04-24 16:45

Dat laatste is wel een interessant punt. In mijn beleving zijn er twee soorten (manege)les; bij meer beginnende ruiters (en grote groepen) doet iedereen alleen iets als de instructeur het zegt, en anders rijden ze over de hoefslag. Nu gaat iedereen een gebroken lijn rijden, nu gaat iedereen bij A op de volte, et cetera.
Als je een wat gevorderdere groep hebt wordt het vaak zoals het ook bij eigen paarden / verenigingslessen gaat: iedereen rijdt voor zich en werkt aan de eigen doelen of wat het paard op dat moment nodig heeft. De instructeur geeft feedback per combinatie.
En dan heb je natuurlijk tussenvarianten waarbij iedereen wel op dezelfde hand en/of in dezelfde gang blijft rijden, maar wel zelf oefeningen doet en aandachtspunten heeft.

Misschien eens iets om over na te denken of met je instructrice te bespreken hoe dat bij jullie gaat, of/wanneer je van de eerste variant, gewoon luisteren naar je instructrice, naar de tweede variant gaat, waarbij je zelf meer de leiding hebt over waar je die les aan gaat werken. Daarvoor heb je wel wat ervaring nodig in wat het paard en jij op dat moment nodig hebben, dus dat is iets om naar toe te werken wellicht.

Maar dat is even los van het issue over angst, om over na te denken.

**Geplaatst**: 04-04-24 17:07

Geplaatst: 04-04-24 17:07

Ik begreep angst nooit heel goed tot ik na een ongeluk met mijn toen nieuwe paard er na mijn revalidatie niet meer op durfde. Zelfs niet als iemand hem vast had en ik alleen een rondje in stap hoefde te doen. Gek genoeg heb ik juist van die ervaring het meest geleerd. Dat ik lief mag zijn voor mezelf, en dat ik als iets niet goed voelt, het gewoon niet doe. Dat betekent dus ook gewoon afstappen als het te spannend wordt voor mij. En nog 1 belangrijke les die ik toen geleerd heb, is f*ck de rest. Met andere woorden, wat een ander daarvan denkt en vindt daar trek ik me niks van aan. Is een proces, het lukt de ene keer ook beter als de andere keer. Dat betekent ook dat ik mijn doelen bij heb gesteld, ik wilde met dit paard graag zo hoog mogelijk komen in de sport. Met mijn vorige paard was ik L2, ik wilde met dit paard minstens het Z halen. Tot nu toe heb ik alleen een aantal onderlinge B proefjes gereden. En dat is helemaal prima. De rest komt misschien ooit nog. Of niet, en dat is allebei goed.

**Geplaatst**: 05-04-24 18:01

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 05-04-24 18:01

Ook ik vind het herkenbaar
Vanaf kind af aan schijn ik al wat angstig te zijn bij de wat onrustige/drukke paarden
Er op en er naast

Vanaf kind rijd ik al eigen en Manege paarden
En ik accepteer dat van mijzelf
Ben nu bezig om met 1 paard mijzelf te zijn, te voelen en te ervaren
En alles is goed want net als SusanH merk ik nu dat ik pas leer
En ik denk dat dat belangrijker is dan niveau

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-24 18:09

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-24 18:09

Nou, vandaag inderdaad die F5 gereden en dat ging heel behoorlijk. Deze keer waren we bezig met details als "niet op tijd bij de B" en "meer verruimen als de proef dat vraagt". Dat lijkt me een goed teken. En ook: zweep pas overpakken als je van hand veranderd bent. Dat wil een jury namelijk. Zeg instructrice, ik hoef toch niet écht aan het wedstrijd mee te doen?

Er was vandaag ook werkelijk niets om bang van te worden. Mijn paard was amper vooruit te branden. Ik moest denken aan die opmerking hierboven over afgestompte manegepaarden: je had er inderdaad heel wat voor nodig om überhaupt aan te draven. Maar goed, wat Shadow0 zegt klopt: het is óók een kunst om dat voor elkaar te krijgen. Als je goed rijdt (consequent bent in je hulpen, onderhoudt wanneer het nodig is maar beloont als je paard reageert), gaat je paard vanzelf wel aan je been rijden. Zo ook nu. De eerste grote volte moest ik de galop met mijn zweep onderhouden, bij de tweede had ik (bij wijze van spreken) amper mijn benen nodig.

Volgende week doen we F6. Dat is al een stuk meer schakelen en doorzitten, dus dat vraagt meer van mijn zit en houding. Die gaat echt niet lukken als ik bang ben!

**Geplaatst**: 12-04-24 08:35

Geplaatst: 12-04-24 08:35

Furst schreef:
Mijn grootste droom is buitenrijden met mijn fjorden overginds

En wat staat jou in de weg om dit te bereiken? Zijn de fjorden niet braaf? Hebben zij geen ervaring met buitenrijden?

**Geplaatst**: 12-04-24 08:47

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 12-04-24 08:47

Kan het zijn dat de onderliggende factor faalangst is?

Deze kan heel hardnekkig zijn en zorgen voor spanning en verkrampen, maar vergt een andere aanpak dan "gewone" angst.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-24 10:41

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-24 10:41

Elisa2 schreef:
Kan het zijn dat de onderliggende factor faalangst is?

Deze kan heel hardnekkig zijn en zorgen voor spanning en verkrampen, maar vergt een andere aanpak dan "gewone" angst.

Heb je het tegen mij of tegen Furst?

Op zich snap ik je gedachte, maar ik denk dat het voor mij niet opgaat. (Maar misschien wel voor anderen in dit topic, dus goed dat je het ter sprake brengt.) Faalangst heb ik meer in sociale situaties: ik ben zo vaak verkeerd begrepen, met nare gevolgen voor beide kanten, dat ik niet-zakelijke interacties steeds meer uit de weg ga. Bij paardrijden is het echt wel, zoals ik eerder zei, een soort achtbaan-angst.

Ik heb jarenlang gereden zonder concreet doel, met wisselende vormen van angst. Juist nu ik een concreet doel heb, en dus kán falen, merk ik dat ik weer beter word. Ik groei nog niet boven de angst uit, maar ik kan er steeds meer (afkloppen!) van een afstandje naar kijken. Ooit komt de dag dat ik al op mijn paard tegen mezelf kan zeggen: laat haar toch lekker lopen, hier is niks om bang voor te zijn.

**Geplaatst**: 12-04-24 14:31

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 12-04-24 14:31

Ja ik bedoelde jou, maar goed dat je het niet herkent.

Angst kan sowieso enorm vervelend zijn, in welke vorm dan ook.

Wbt die F6 proef, misschien is het handig om je doelen te verleggen. Het doel is niet dat het in een keer lukt. Het doel is om die proef te rijden om weer een stukje handiger te worden en ervaring op te doen.

**Geplaatst**: 12-04-24 22:07

Geplaatst: 12-04-24 22:07

Dorine92 schreef:
Furst schreef:
Mijn grootste droom is buitenrijden met mijn fjorden overginds

En wat staat jou in de weg om dit te bereiken? Zijn de fjorden niet braaf? Hebben zij geen ervaring met buitenrijden?

Mijn eigen onzekerheid en ik kan precies mijn paard die zekerheid niet bieden. Mijn rijfjord is doodbraaf. Is nog nooit in die 5 jaar dat ik hem heb met mij aan de kletter ofzo geweest. Ikzelf sta mezelf hier in de weg.

**Geplaatst**: 12-04-24 22:22

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 12-04-24 22:22

Enige wat ik kan meegeven is dat ik 10 jaar lang wedstrijden moest en zou rijden, ging nooit, veel spanning en frustratie. Ook regelmatig in de trainingen. Inmiddels besloten heerlijk te gaan genieten van het paardrijden, zonder druk en we zien wel wat we doen in een week en het gaat beter dan ooit tevoren. Morgen ga ik weer eens een wedstrijd rijden en weet nu al dat ik dan weer anders ga rijden :')

Ik denk echt dat dit gebeurt inderdaad door druk die dan wordt opgelegd dat het goed moet gaan. Kan dit niet bij jou ook het geval zijn? Alleen mogelijk uit dit bij jou zich in extreme spanning.
Wil je echt persé wedstrijden rijden? Is enkel de les rijden niet voldoende?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-24 23:50

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-24 23:50

Felien_Kyra schreef:
Wil je echt persé wedstrijden rijden? Is enkel de les rijden niet voldoende?

Helemaal niet. Maar als het zou kunnen, dan zou ik het geweldig vinden.

Ik heb een beetje het omgekeerde: jarenlang maar wat aangeklooid op hetzelfde niveau. En dat kwam voor een groot deel doordat ik niet verder dorst. Daar kwam de stress vandaan. Nu, met die proefjes, kom ik ineens verder. Hoeveel verder? Zo ver mogelijk, we zien wel.

**Geplaatst**: 13-04-24 12:10

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst: 13-04-24 12:10

Wat kan helpen is de wedstrijden gaan zien als een meetmoment, een ijkpunt waarbij een vreemde, die jullie niet als combinatie kent, iets zegt over wat er goed gaat ,en wat er minder goed gaat en dus misschien aandacht verdient in de training.
Op deze manier geeft je jezelf richting en doel in je rijden, zonder dat het een MOETEN worden. Proeven rijden als feedback momenten. Niets meer en niets minder

En dan zal het best eens voorkomen dat je je niet helemaal herkent in de gegeven feedback. ( soms zijn we het natuurlijk niet eens met de jury). Dan kan het zijn dat het echt niet klopt en dat je er dan niets mee hoeft ( wat op zich jammer is/ want "geen" oefenmateriaal) óf dat het anders voelde dan het er uit zag ( filmpje kan dan helpen)

Krijg je over meerdere proeven, bij verschillende juryleden steeds dezelfde feedback, dan weet je dat je daar een serieus werkpunt te pakken hebt.

Op deze manier kan wedstrijden rijden gewoon ook echt een ontspannen, leuke manier van paardrijden zijn, waarbij je met een beetje geluk ook nog leuk puntjes bij elkaar sprokkelt.

En verder:
De ervaring die je beschrijft van "oliebol, in een proef komt het allemaal wel ineens heel snel achter elkaar" is een ervaring die elke beginnende wedstrijd combinatie heeft hoor! Dat punt hebben we allemaal gehad, en van dat punt hebben we allemaal geleerd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-24 13:19

Re: Mezelf (en paard) zo tekort gedaan door bang te zijn...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-24 13:19

"De wedstrijden"? Eerst maar eens zien of het zover komt...

**Geplaatst**: 13-04-24 13:24

Geplaatst: 13-04-24 13:24

Why not.
We zijn ooit allemaal ergens begonnen. En F proeven rijden zijn toch ook wedstrijden/meetmomenten?

( ter aanvulling: ben zelf een zeer gepassioneerd, maar tegelijkertijd ook een maar zeer matig getalenteerde amazone, die al talentloos toch wedstrijden heeft gereden... ( en "per ongeluk" een winstpunt in de M heeft weten te behalen: Hulde aan mijn pony!)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-24 17:21

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-24 17:21

Vandaag de F6 gedaan en hij ging eigenlijk best goed. Er zaten een paar slordigheidjes in waar ik me goed van bewust ben, dus daar valt aan te werken. Ook van dingen als een verkeerde houding/zit word ik me steeds beter bewust. Het is nog steeds niet geweldig, maar ik begin het uit mezelf te corrigeren (in plaats van dat ik er heel bewust over moet nadenken). Mooie bijkomstigheid: toen ik naar de manege fietste regende het dat het een aard had, maar tijdens mijn les was het droog.

Wel had ik, net zoals twee weken geleden, weer stress toen ik de proef voor de tweede keer reed. Ik weet nu hoe dat komt: mijn paard warmt tijdens de les op en wordt zo voorwaartser en beter aan het been. Dat vind ik dan eng, want ineens is de waarde van mijn been met een factor 10 toegenomen. Dan lijkt het of ze er vandoor schiet. Het hielp dat er in de F6 stukken arbeidsstap gevraagd worden die in de F5 niet voorkomen, zo kon ik tot rust komen. Maar dan nog: twee weken geleden zat ik verkrampt de teugels aan te trekken, ik had nu de tegenwoordigheid van geest om dat niet te doen. Ook doorzitten, wat ik in geen miljoen jaar heb gedaan, ging in zoverre goed dat mijn paard bleef draven en dat ook prima leek te snappen.

Ik denk dat het wel de goeie kant op gaat allemaal. Volgende week doen we hem nog een keer, en dan kijken we meteen naar F7. Daar zitten geen onderdelen in die ik nog nooit gereden heb, dus ook die moet te doen zijn.

**Geplaatst**: 17-04-24 17:30

Geplaatst: 17-04-24 17:30

Nou dat klinkt toch super! Ik lees allemaal vooruitgang. Denk dat je trots mag zijn op jezelf. +:)+