Per 1 juli mag ik onze huidige paddock paradise gaan beheren. Super tof!
Van het weekend meteen maar de handen uit de mouwen gestoken en de kanten gesnoeid met de bosmaaier. De brandnetels stonden ruim een meter hoog, het gras ook. En tegen het draad, dus er lekte aardig wat stroom weg. Er stond nog wat braam tussen.
De paarden vonden het ding in het begin maar spannend.
Maar op een gegeven moment hadden ze in de gaten dat er wat extra's te snacken viel
Vandaag alleen met Noura gewandeld. We moeten een klein stukje langs de weg en dat vind ik vooral heel spannend. Ik let altijd goed op of er geen groot verkeer achterop komt. Het is maar 50m en dan kunnen we een onverhard pad op, maar toch....
Op de heenweg ging dat goed. Toen was vooral het wasgoed aan de lijn van de overburen heul spannend. Maar na wat grazen was het goed. Op de terugweg kwamen we 2 loslopende kleine hondjes tegen die vooral heel erg blaften. Maar ze vond ze totaal niet eng. Dapper ding.
Op de terugweg ook weer goed gekeken of er geen groot verkeer aan kwam. Ging goed, tot de laatste paar meter voor stal. Blijkbaar was er ergens vanaf het land een trekker de weg op gedraaid en die kwam vol gas van achter. We waren nog te ver van het hek om het terrein op te gaan. Rechts waren struiken die een stuk beneden stonden. We konden dus geen kant op. Ik had een geel hesje aan en been met mijn arm gaan aangegeven dat hij snelheid moest minderen. Helaas vond die hufter het nodig om in volle vaart met zijn traktor én aanhanger voorbij te rijden. De adrenaline schoot torenhoog. Bij mij dan. Noura was de nuchterheid zelve, liep rustig door en keek niet eens naar de traktor. Ze staan pal langs de weg, we hebben al veel gewandeld en gezien (maar altijd samen met Jim), dus ze is goed mak. En van zichzelf zo braaf, rustig en nuchter. Hier ga ik een gouden paard aan hebben over een paar jaar.
Wat een dapper peuterpaard