Geplaatst 
Gisterochtend werd ik vroeg wakker, en ik dacht meteen: Droog, vakantie: op naar Otje en Ti Amo 
Mijn zusje van 12 wilde mee om ook een rondje op Otje te rijden, prima.
Eerst zouden we foto's gaan maken van Otje, Tiamo en ik, die waren ook heel leuk geworden en ik ben er heel blij mee
mn trots!
Otje en Tiamo zijn onafscheidelijk, Tiamo liep ook gewoon achter ot aan :Q
Toen de foto's gemaakt waren liepen we weer terug naar stal en zadelden we Otje op. Toen stapten we naar de binnenbak toe.
Tegenover de binnenbak is een groot grasveld (crossterrein) en Otje was een beetje heet, dus ik besloot een rondje te galloperen, zoals we wel vaker doen
zodat mijn zusje op een iets minder hete pony kwam te zitten, ze kan niet paardrijden 
Ik draafde aan op het veld en Otje had er zin in, ik ook dus ik gallopeerde aan, het ging prima! Tot ik een bocht maakte, het gebeurde allemaal heel snel, ik lag onder Otje, Otje stond op, Ik stond op pakte Otje (die gelukkig niet de benen nam) en voelde een vreselijke pijn in mijn onderbeen en enkel. Ik wist dat het niet goed zat, en ging weer zitten. Otje bleef bij me staan en snuffelde aan me van "wat is er met mn mensje gebeurd?
" mijn zusje kwam aangerend en het 1e wat ik zei was dat ze Otje moest overnemen. Dat deed ze, alleen Otje wilde geen stap van mij verplaatsen, wat is het toch een schatje 
Ik wilde toch dat ze iets meer afstand nam, uit angst dat ze op me ging staan en schoof zelf dus maar wat op. Eerst nog wat pogingen tot staan gedaan maar dat zat er echt niet in
ik belde mn vader en die kwam even kijken, die belde mijn moeder die kwam me halen met de auto. Mijn zusje en vader zouden Otje terug naar stal brengen. Dat lieve beestje was helemaal van slag omdat ik weg ging zeiden ze, ze hebben er een poos over gedaan om haar terug te slepen.Intussen ging ik naar de huisarts, er zat een bult ter grote van een tennisbal op mijn enkel. De huisarts stuurde me met een spoedgeval naar het ziekenhuis, daar werd ik in een rolstoel geparkeerd en naar de rontchen gereden, foto's gemaakt, en de arts kwam me al gelijk vertellen dat het er niet goed uit zag.
We moesten een poosje wachten tot er weer een dokter kwam, die zei dat hij niet goed wist wat er allemaal los zat dus ik moest in een CT scan.
Zo gezegd zo gedaan, mijn been werd gescand en ik mocht weer naar huis..
De volgende ochtend om half 9 weer in het ziekenhuis, we mochten de scan bekijken en de foto's, mijn kuitbeen is doorgebroken, mijn groeischijf is door midden en een stuk daarvan is op de kop 1 cm verplaatst.. en nog een botje in mijn voet gebroken.
De arts vertelde me dat ik geen keus had, het botje bij mijn groeischijf moest weer terug dus dat word een operatie
en daarna 6 weken gips en geen loopgips maar 6 weken niks gelijk een afspraak gemaakt, en morgenom 2 uur word ik opgenomen, de operatie duurt 70 minuten en ik krijg waarscheinlijk ook een zenuwblok.Er word een schroefje geplaatst die er gelukkig niet meer uit hoeft. En dan maar afwachten en vooral.. vervelen
Gelukkig heeft Otje er niks aan over gehouden, en ik huppelde vandaag naar haar stal toe (die 300 meter waren verder dan ooit) en ze hinnikte me tegemoed
wat ben ik trots op haar dat ze zo lief bij me bleef en alles! Ze is geweldig 
Nouja, ik ben heel erg geschrokken en ik baal hard dat mijn vakantie zo moet gaan. Maar okee, t is niet ander
xxx
zeg maar helaas is een ongelukje is zo gebeurd, wel lief dat Otje bleef staan.
Ik heb heel erg last van mijn arm (spierpijn want ik viel op die kant) en daarom is het heel vervelend om je constant te moeten opdrukken als het ware.. Ookal lijkt me een rolstoel normaal gesproken 10x niks, het is maar tijdelijk, en dan kan ik wat meer dus ik stem in 
