De Horsebackarchers of Holland, waar mijn vriendin en ik ook trainen, waren afgelopen weekend uitgenodigd voor een competitie boogschieten te paard in Engeland. Twee jaar geleden ben ik ook meegeweest en toen zijn we ongeveer afgeslacht (ons hele team had bij elkaar minder punten dan de beste Britse deelnemer in zijn eentje) maar deze keer verliep het heel anders!
Het begon natuurlijk met een lange reis. Eerst de auto volgeladen met slaapspullen, bogen, pijlen en gereedschap om reparaties uit te voeren. Vrijdag naar Duinkerken gereden, daar de veerboot op en in Engeland naar het uiterste zuidwesten gereden, naar Lelant. Dat op zich was al alsof je in een oude romantische Engelse film bent beland. Klassieke heuvelachtige omgevingen met weilanden omzoomd door bosjes.
Nadeel was alleen de weg waar we op zaten. Daar mocht je 112 rijden, maar er rijden ook tractors, er zijn haakse bochten naar links waar mensen vol voor op de rem gaan staan, soms steken mensen opeens over om op de weg aan de andere kant te komen, soms gaat het heuvel af waardoor iedereen versnelt, dan heb je vrachtwagens die je met 120 kilometer per uur inhalen en heb je onderaan de heuvel een stoplicht en soms worden twee rijbanen opeens één rijbaan. Dat vergt nogal wat oplettendheid als je ook nog eens links moet rijden. Gelukkig rijden ze in Engeland heel wat netter dan in Nederland en dus zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Het gekste moment was nog wel dat we opeens langs Stonehenge reden. Ik kende het vooral als een soort verzamelplaats voor spiritualisten en zweverige types die rust zoeken, dus ik had verwacht dat het een soort rustiek afgelegen oord zou zijn waar je alleen over tientallen kilometers aan onverharde landweggetjes kunt komen. Met op het eind misschien nog een paar kilometer voetpad voor je er bent. Maar nee... Onderweg zegt mijn vriendin opeens: "Hee, dat is Stonehenge." Ik had al op borden gezien dat het in de buurt was, maar ik kon het niet geloven. "Nee, die Britten zijn echt niet zo gek dat ze een snelweg pal langs Stonehenge planten. Dit zal wel een andere stenencirkel zijn want zo draai je je eigen toerisme de nek om en... Holy oliebol, het is echt Stonehenge." Zou een beetje zijn alsof er een luchthaven naast de piramides wordt gebouwd of een reusachtige disco naast de Taj Mahal, ik vond het in ieder geval nogal opvallend.
Maar goed, uiteindelijk werd onze groep verwelkomd bij twee ruime stacaravans op een terrein naast het weiland waar de wedstrijd zou worden gehouden. Even verderop was manege The Old Mill, waar organisator van de wedstrijd Oisín Curtis lesgeeft in boogschieten te paard. Hem kenden we nog van de vorige keer, net als organisatoren Dan Sawyer en Claire Sawyer.
De manege lag tegen een heuvel aan en zag er heerlijk pittoresk uit. De gebouwen zijn honderden jaren oud, maar zien er allemaal prima uit. De indeling was gezellig rommelig, met om ieder hoekje weer een andere stal. De paarden zagen er goed uit. Met het optuigen van de paarden bleek dat ze de neusriem heerlijk losjes zetten.
De paarden bleken ook perfect afgericht. Op competities gebeurt het nogal vaak dat een paard het nog niet echt gewend is en er als een gek vandoor gaat zodra je begint met schieten. Dat maakt het richten niet echt gemakkelijk. Maar de paarden hier bleven allemaal in een rustige galop doorgaan.
De eerste ochtend na onze aankomst kregen we een paard toegewezen en mochten we het uitproberen. Eerst gingen de Engelsen. Een paard leek heel veel problemen te geven en het lukte de ruiter niet haar in galop te houden. Het viel ons wel op dat ze tegenstrijdige aanwijzingen gaf, maar we waren er niet gerust op dat het paard, Dolly, goed zou reageren als het wel goede aanwijzingen kreeg. Heel de groep had zoiets van: welk paard het ook is, ik hoop dat ik NIET op Dolly hoef.
Uiteraard kreeg ik Dolly toegewezen. Ach, dacht ik, dan heeft de rest van de groep er in ieder geval geen last van. Toen ik naar Dolly toeliep werd ze vastgehouden door een vriendelijke mevrouw. Het bleek dat haar dochter net op Dolly had gereden en nu voor een ander paard had gekozen. Ze legde uit dat Dolly vaak verkeerd wordt begrepen, dat ze echt haar best wel doet en dat ik simpelweg niet te lomp, maar wel duidelijk moest zijn. Ik ben opgestapt en heb gedaan alsof het mijn eigen paard was, maar dan twee keer zo zwaar, en het bleek een hartstikke lief dier dat perfect doet wat je vraagt. Alleen als ik aarzelde werd ze onzeker, dus probeerde ik alles met volle overtuiging te doen, ook al was het allemaal behoorlijk spannend.
De mevrouw die Dolly vasthield bleek veel dezelfde ideeën te hebben als ik over omgang met paarden. Het bleek dat Dolly als bijnaam 'the beast' had, misschien omdat ze een keer vanuit haar stal met haar tanden een kind heeft opgepakt en weg heeft gesmeten. "Iedereen vertelt nu tegen elkaar hoe gevaarlijk ze wel niet is en dus zijn sommigen nu als de dood voor haar. Als ze haar moeten voeren roepen ze dat ze uit de buurt moet blijven en dreigen ze met slaan als ze niet snel genoeg weg gaat. Dat maakt het er natuurlijk niet beter op."
Na een lunchpauze begonnen we aan het eerste onderdeel: Hongaars. Hierbij ga je zes keer over een baan van 90 meter in galop en staan op 9 meter afstand van het midden van de baan drie doelen opgesteld op 2 meter hoogte. Een gericht op het begin van de track, een op het midden en een op het eind. In die 90 meter moet je zo veel mogelijk pijlen in die doelen zien te schieten. Ook wordt de tijd gemeten. Doe je er langer over dan 16 seconden, dan krijg je een strafpunt per seconde. Vanaf 18 seconde telt heel je score niet. Je krijgt ook bonuspunten per seconde die je sneller bent dan 16 seconden.
Ik moest even wennen omdat ik thuis had geoefend op doelen die op de grond staan. Hierdoor schoot ik de eerste run drie pijlen vlak onder het doel door. De tweede run raakte ik het doel een of twee keer. Het ging steeds beter en de vijfde run raakte ik alle drie de doelen.
De Britten hadden deze keer een volwassenenteam van niet zo heel ervaren horsebackarchers en een juniorenteam (onder de 18) die vaker oefenden. De vorige keer namen we het tegen de top van Engeland op, maar die zat nu in de organisatie. Ons team deed het erg goed en na het eerste onderdeel bleken we tweede te staan, met boven ons de junioren en onder ons de volwassenen. Toen beseften we ons dat we deze keer een kans hadden!
Die avond hebben we bij een gezellig restaurant in de buurt gegeten. De volgende ochtend begonnen we met een Koreaanse track. Vergelijkbaar met Hongaars, maar je mag de pijlen niet in je booghand vasthouden en moet ze een voor een uit een koker trekken. De eerste twee runs staat er alleen een doel op de grond in het midden van de track en komt het dus vooral op snelheid van je paard aan. Je hebt nu 14 seconden. De twee runs daarna is er een voorwaarts en achterwaarts schot in het midden. De laatste twee runs zijn er drie zijwaartse doelen verdeeld over de track. Ik deed niet mee omdat we de evenementen hadden verdeeld onder de geïnteresseerden en mijn evenement was al geweest.
Ons team deed het opnieuw niet slecht en we eindigden net onder de junioren, die weer bovenaan eindigden. Er was in de middag nog één evenement over waar we nooit op hebben geoefend: de Mamluk. Hierbij begin je met een voorwaarts doel, daarna een doel dat langs de track plat op de grond ligt, daarna een voorwaarts schot op een doel aan de andere kant van de track en het eindigt met een achterwaarts schot. Ook hierbij worden alle pijlen uit een koker gepakt.
Alleen Dan Sawyer was er ooit in geslaagd alle doelen te raken. Het zou 8 bonuspunten opleveren als het iemand lukt. Mijn vriendin slaagde er in de oefenrun nét niet in alle doelen te raken. Daarna verloor ze haar concentratie en raakte ze bijna niks meer. Een andere teamgenoot slaagde er al snel in drie doelen te raken en daarna raakte ze er vier, tot verbijstering van ons en onze tegenstanders. De vorige keer dat ze hierop had geoefend was bij de vorige wedstrijd, twee jaar geleden, dus dat was wel bijzonder. Het juniorenteam presteerde op dit onderdeel een heel stuk slechter dan ons team.
Bij de uiteindelijke puntentelling werd het heel spannend. Er moest een en ander besproken worden en iedereen kreeg een persoonlijk scoreformulier met de vraag na te gaan of alles klopt omdat ze zeker wilden weten dat de scores goed waren. De verschillen waren namelijk heel klein.
Toen alles bleek te kloppen, werd een podium gebouwd en werden de Britse volwassenen op de derde plaats gezet. Nu werd het wel spannend. We wilden die gouden medailles graag mee naar huis nemen en we hadden het zo veel beter gedaan dan de vorige keer! Toen hadden we nog iets van 80 punten, nu was het iets van 180!
Nou, bleek dus dat we eerste waren geworden met slechts drie punten verschil! Dat is dus één geraakte pijl in een competitie waarin alles bij elkaar zo'n 600 pijlen zijn geschoten.
Hier waren we natuurlijk ontzettend blij mee. We hebben het heel erg gezellig gehad. De deelnemers waren allemaal erg aardig en behulpzaam en we hebben een leuke tijd gehad. Na een lange reis naar huis hebben we snel gekeken hoe het met onze eigen paarden is en die bleken heel wat te zijn aangekomen omdat we ze op een groot stuk gras hadden gegooid. Daarna het bed ingedoken en inmiddels zijn we weer aan het werk. Maar deze (uitputtende) minivakantie heeft ons wel veel goed gedaan!
Dolly is het zware brede bruine paard. Ik ben de man met het oranje shirt (er zit ergens ook een Brit op Dolly). Kan in Nederland ook worden gedaan hoor, op meerdere locaties!
Over stonehenge kan ik uit ervaring vertellen dat je qua geluid niets merkt van de snelweg, en ook op foto's zie je hem niet
maava
Berichten: 1569
Geregistreerd: 14-12-14
Woonplaats: Friesland
Geplaatst: 18-05-16 15:41
arno8 schreef:
Dolly is het zware brede bruine paard. Ik ben de man met het oranje shirt (er zit ergens ook een Brit op Dolly). Kan in Nederland ook worden gedaan hoor, op meerdere locaties!
Misschien ook op een plekje in friesland voor mensen zonder eigen paard?
Das voor ons heel ver rijden dus dan zou het al snel erg duur worden ben ik bang. We zijn wel aan het kijken of we wat meer in het midden van Nederland les kunnen gaan geven.
Ja dat klopt wel! Het is ook echt jammer als iemand mis schiet, ook al is het iemand van het andere team. Je hebt elkaar ook nodig om bijvoorbeeld de baan op te bouwen, gemiste pijlen te zoeken enzovoorts.
Galathil
Berichten: 1257
Geregistreerd: 30-06-14
Woonplaats: Seven Kingdoms
Geplaatst: 18-05-16 16:25
Wauw super gaaf!
Lagonda
Berichten: 1755
Geregistreerd: 28-01-11
Woonplaats: Steenbergen
Geplaatst: 18-05-16 16:27
Ziet er echt heel gaaf uit en gefeliciteerd met 1e plek!! Als jullie toevallig op locatie les geven en Utrecht niet te ver is meld ik me aan! Ook goede training voor mijn paardje
Rijpwetering is niet heel ver van Utrecht denk ik? Dat is waar de Horsebackarchers of Holland lesgeven. Er bestaat een kans dat wij (Paardenboog.nl) binnenkort ruim een halfuur ten oosten van Utrecht les kunnen gaan geven.
Je kunt je aanmelden voor onze nieuwsbrief als je op de hoogte wilt worden gehouden wanneer we een nieuwe trainingsdatum prikken: http://www.paardenboog.nl/tarieven/
Silly_Woman
Berichten: 1695
Geregistreerd: 27-10-04
Woonplaats: In het mooie Brabant!
Geplaatst: 18-05-16 19:21
Het was echt een super weekend! Ook nog twee losse foto's van die dag:
Pluizebolpum
Berichten: 5006
Geregistreerd: 01-09-07
Woonplaats: Thuis
Geplaatst: 18-05-16 19:38
Poeh, ik vind het maar knap hoor... Ooit wel eens een stukje gezien over yabusame (erg mooi gezicht ook met die traditionele kleding) en me ook daar al verbaast dat dat überhaupt mogelijk is, ráák boogschieten te paard. Lijkt me eindeloos gaaf als je dat zo kan en zo om te zien ook. Helaas niks voor mij, met mijn 'handigheid' zou ik zelfs zonder paard nog in staat zijn om iemand achter me een oog uit te prikken dus daar beginnen we maar niet aan. Geeft niet, kijken is óók heel leuk!
En uiteraard nog gefeliciteerd met jullie eerste plaats!
Gaaf zeg! Erg leuk je verslag! Wist helemaal niet dat dat op willekeurige paarden ging. Laatst ook voor het eerst vanaf mijn eigen knolliebollie geschoten en daar bleef ze uiterst stoicijns bij (ze was al lang blij dat ze zich niet moe moest maken ), dus nu oefenen op rechte lijnen. Maak maar meer topics hoor!
arno8
Berichten: 4848
Geregistreerd: 25-08-05
Woonplaats: Sprang-Capelle
Geplaatst door de TopicStarter: 18-05-16 22:56
Dimphyl schreef:
Wat ontzettend gaaf zeg, ik wist helemaal niet dat dit bestond als sport!
Hoe zijn jullie hier ingerold?
Begon voor mij met het computerspelletje Mount & Blade. Ik had een stoer leger van noormannen opgebouwd en dacht onoverwinnelijk te zijn tot ik in de pan werd gehakt door een leger boogschutters te paard. Kon eerst niet geloven dat je vanaf een paard zo precies kon schieten als zij deden en ging dus googelen. Kwam zo al snel filmpjes van Lajos Kassai tegen, een Hongaar die deze sport als het ware heeft uitgevonden. Heb toen een dag later een ruiterboog gekocht en geprobeerd het na te doen. Na een jaar klooien ontdekte ik via bokt dat het ook als sport in Nederland wordt gedaan en ben ik daar mee gaan doen.
Op zich hoef je overigens niet perfect te schieten om dit vanaf een paard te doen. De techniek die je bij normaal traditioneel schieten aanleert is op een paar onderdelen anders dus het kan geen kwaad het meteen goed te doen voor boogschieten te paard. Ik kon in het begin ook geen hooiberg raken maar had toch de grootste lol.