Bokt.nl

shula schreef:

Ik was vroeger (nu nog wel maar minder) heel erg verlegen en vond alles wel prima. Mocht ik een ijsje halen dan liet ik met liefde de rij achter mij voor gaan. Niet omdat ik bang was maar ik vond het gewoon prima. Ik was een beetje een droompopje. Sinds ik op mijn 9de op ponyrijles was gegaan groeide mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld enorm. Ik was één met een pony en die leerde mij te geven en te nemen. Om die reden was ik ook nooit bang (ik reed op een manege) als de paarden in de bak ineens met z'n allen begonnen te rennen. Ik wist deze pony doet dit niet voor niets en hij zal mij niet expres laten vallen. Hoe langer ik reed hoe 'beter' ik werd en kreeg ik dus ook de moeilijkere 'engere' pony's te rijden. Ik had daar geen probleem mee, een pony is een pony en we gaan samen rijden. Doordat ik deze ervaring op deed bij de pony's kon ik deze ook op school etc. gaan toepassen en werd ik wat assertiever. Later, rond mijn 15de was ik een tijdje down en hebben de paarden mij daar weer in gesteund, zij zette mij weer met mijn voeten op de grond.

hiphopje schreef:

shula schreef:

Ik was vroeger (nu nog wel maar minder) heel erg verlegen en vond alles wel prima. Mocht ik een ijsje halen dan liet ik met liefde de rij achter mij voor gaan. Niet omdat ik bang was maar ik vond het gewoon prima. Ik was een beetje een droompopje. Sinds ik op mijn 9de op ponyrijles was gegaan groeide mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld enorm. Ik was één met een pony en die leerde mij te geven en te nemen. Om die reden was ik ook nooit bang (ik reed op een manege) als de paarden in de bak ineens met z'n allen begonnen te rennen. Ik wist deze pony doet dit niet voor niets en hij zal mij niet expres laten vallen. Hoe langer ik reed hoe 'beter' ik werd en kreeg ik dus ook de moeilijkere 'engere' pony's te rijden. Ik had daar geen probleem mee, een pony is een pony en we gaan samen rijden. Doordat ik deze ervaring op deed bij de pony's kon ik deze ook op school etc. gaan toepassen en werd ik wat assertiever. Later, rond mijn 15de was ik een tijdje down en hebben de paarden mij daar weer in gesteund, zij zette mij weer met mijn voeten op de grond.

jij ben precies mijn dochter
die wilde opeens, na 2 jaar judo, op paardrijles. Ikke blij, want ik ben zelf ook paardengek.
Ze rijd nu 4 maanden en ze zit al bij de gevorderden. Ze is helemaal niet bang, ze geniet er met volle teugen van. Ik zie haar stralen als ze voorbij komt gedraaft. Ze is zelfs al een stuk assertiever geworden vind ik.

Ikima schreef:

Paardrijden ik zeker goed voor het lichaam. Mijn rug gaat snel vast zitten, als ik een week niet gereden heb vanwege een blessure van mijn paard dan is mijn rug behoorlijk pijnlijk en zit weer helemaal vast, oefeningen maken het alleen maar erger. Als ik weer een paar keer gereden heb dan voel ik het weer losser worden en minder pijnlijk. Ik zeg dan ook altijd voor de grap dat ik eigenlijk de kosten van mijn paard bij de ziektekostenverzekering moet kunnen declareren, scheelt een hoop bezoeken aan de Fysio.
Verder ken ik ook iemand met een spierziekte die dankzij het paardrijden haar spieren nog aan het werk houdt.

mariz schreef:

hoi hoi,
vorig jaar begleide ik een meisje met autisme, die nam ik 2 dagen in de week mee naar me paard.
de ene dag leste ze erop en de andere dag reden we omstebeurt en gingen bijvoorbeeld zit oefeningen doen aan de longe, zodat we moesten delen die dag, dat was en is voor haar heel moeilijk, ook aan het puberen enz..
paardrijden was daarom ook erg therapeutisch, omgang met dier en ook met mens.

daarnaast heeft mijn zusje ook een beperking, achterstand en moeite met cordinatie en epilepsie.
die zit sinds kort op paardrijden, en heeft hele erge moeite om aan te drijven, ze mist de cordinatie en de kracht in de benen.
dat heeft al voor een flinke huilbui gezorgt omdat dat stomme paard niet lopen wil.. ja leg jij uit hoe dat komt? op een tactische manier, als zo'n iemand daardoor de moed verliest en er mee stopppen wil, kan je er bijna niets tegen inbrengen, maar... tromgeroffel.. ze heeft volgehouden en met een zweepje in haar hand en iets meer stem gaat het heel goed, zo trots als een pauw natuurlijk na de les

ik vind dat het goed kan uitpakken, mits je er bij sommige voorzichtig mee omgaat, maar des te mooier als ze een overwinning boeken, dat geeft ze meer zelfvertrouwen en rust.