Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-15 04:31
Ik heb dit topic geopend met een reden.
Ik heb chronisch pijn en heb het daar soms emotioneel gezien best moeilijk mee.
Een vriendin gaf me de tip om een blog te openen en het van me af te schrijven.
Dat vind ik best wel spannend, en daarom heb ik besloten om hier een blog te beginnen en misschien zo wel weer andere bokkers te helpen!
Afijn, ik ben dus chronisch ziek. Van de buitenkant is het onzichtbaar, van de binnenkant is er behoorlijk wat aan de hand.
Het komt erop neer dat ik kamp met een meervoudige rugblessure die gewrichtspijn in mijn rug, heupen, knieen en armen veroorzaakt met soms krachtverlies in mijn bovenbenen en armen. (Vaker dingen uit je handen laten vallen bijvoorbeeld)
Een oorzaak is er niet al was mij een hoop ellende bespaard gebleven als ik vanaf begin af aan serieus was genomen.
Mijn hele verhaal kan je hier vinden:
[MWS] Discopathie, de lange weg naar een diagnose
En toch rij ik paard! Hoe dan?
Ik heb een geweldig paard die ik samen met mijn zus en moeder deel.
Mijn paard heet King en is een 17 jaar oude Tinker ruin van 1m60 hoog.
Voor mij is King het ideale paard omdat een koudbloed een vlakke comfortable gang heeft in tegenstelling tot de meeste sportpaarden waar ik gewoon nauwelijks op kan rijden zonder pijn te hebben.
King is een onwijs lief, trouw paard die ook heel erg gevoelig kan zijn.
Toen ik hem kreeg had hij gedragsproblemen en was hij alleen te rijden op stang.
Mettertijd heb ik ontdekt dat King een trots paard is wat zijn respect opeist en die een consequente maar zachte hand nodig heeft en een ruiter die hem lekker aan het werk zet. Hij heeft bijvoorbeeld een hekel aan in en uitstappen
Maar waarom is King nou zo speciaal? King is een heel gevoelig paard die zijn energie aanpast aan hoe ik me voel. Voel ik mij goed dan zit hij hoger in zn energie en durft hij ook nog wel zn trucendoos met streken open te maken.
Voel ik me slecht zit hij laag in zn energie, is hij aanhankelijker en heel voorzichtig tijdens het rijden (om er maar voor te zorgen dat ik er niet af val).
Helaas kan ik niet iedere dag naar hem toe, wanneer ik van school kom om 6 uur terwijl ik 7 uur 's ochtends al weg was, dan is de energie even op.
Ik probeer wel altijd trouw op dinsdag naar de les te gaan en in het weekend om hem even te zien en zo mogelijk even te poetsen of zn stal te doen.
Gelukkig doen mijn moeder en zus ook heel veel (zn stal word iedere dag gemest) en is King een paard die je in principe best een week kan laten staan zonder dat hij heet wordt.
King heeft me geholpen om zelfvertrouwen te krijgen en mezelf door de moeilijke dagen heen te slepen.
En ik hoop dat deze blog me ook helpt.
Respect aan iedereen die dit allemaal gelezen heeft
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-15 04:46
Laten we dan maar meteen aftrappen met de eerste post.
Ik heb het best druk de laatste tijd. School, werk, King en straks ook nog revalidatie-therapie!
En dat begint zn tol te eisen.
Mijn lichaam werkt niet mee de laatste tijd.
Veel rugpijn waardoor ik ook meer pijnstilling nodig ben.
De hele dag moe en hangerig, ben al blij als ik op school wakker ben gebleven. Ik slaap slecht, en word soms wel 10x per nacht wakker.
Dus ik probeer zoveel mogelijk te slapen om te kunnen herstellen.
In de bus heen, in de bus terug en thuis ga ik op de bank liggen. Ik ga vroeg naar bed.
Maar ik loop de laatste tijd ook niet helemaal lekker. Ik heb gemerkt dat ook mn knieën er tabak van hebben.
Zoals te zien op onderstaande foto zijn ze best dik en het is al erger geweest als dit. Mijn hele knie zit vol met vocht.
Ik besluit naar de vervanger van mijn huisarts te gaan, die luistert tenminste naar me.
Hij maakt zich best zorgen en vraagt hoe erg de pijn is. Ik kan er best nog mee functioneren en besluit niet meteen naar het ziekenhuis te gaan, heb ik toch geen tijd voor.
Oh wat een domme beslissing zo blijkt nu weer.
Mezelf voorgenomen om alsnog naar de huisarts te gaan en mn verwijzing voor de orthopeed te gaan halen aankomende woensdag.
Zie er erg tegen op omdat ik bang ben om dezelfde orthopeed te treffen als de vorige keer, die me ook niet serieus nam.
Phoe maar ik zal wel moeten zo gaat het niet langer.
Laatst bijgewerkt door Gini op 01-11-15 11:03, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Berichten samengevoegd
Reden: Berichten samengevoegd
- Banjer
- Lid Nieuwsredactie
-
- Berichten: 48519
- Geregistreerd: 09-06-02
- Woonplaats: Daar waar het land eindigt en het water begint
Geplaatst: 16-11-15 11:11
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-15 14:06
Een nieuw begin??
Wat is er nou de afgelopen tijd gebeurd?
Best wel veel eigenlijk
in 15 dagen heb ik vooral aan mijn herstel gewerkt.
Wat betekent:
- veel water drinken voor het afdrijven van vocht uit mijn knieeen
- Regelmatig met mijn benen omhoog (ook voor bovenstaande)
- 2x in de week revalidatie-therapie
Ja, hoe onwaarschijnlijk het voor mij nu ook klinkt, het is begonnen,
Maar liefst 5 weken hebben ze me laten wachten, hopelijk niet voor niets.
Ik ga er vrij open-minded heen, een andere keus heb ik ook eig niet.
Eerst werd ik verwacht bij de ergotherapie, daar krijg ik gesprekken over hoe ik mijn dag het beste in kan delen, welke activiteiten ik doe op een dag en welke pijn dat oplevert.
Ik was eerst een beetje sceptisch, het leek me nogal zweverig maar misschien verandert die mening nog.
Daarna was ik aan de beurt bij de fysiotherapie. Gelukkig! een jonge vlotte meid die door hetzelfde heen is gegaan als ik. Iemand die niet zo loopt te zeuren maar zegt waar het op staat en als geen ander begrijpt waar mijn moeilijkheden liggen. Zo iemand had ik nou net nodig!
De eerste week was het intake, de week erop werd ik weer verwacht.
Met een vrij opgelucht gevoel naar huis dus, en helemaal vergeten om een afspraak te maken voor de ergotherapie (oeps
) Begrijp me niet verkeerd hoor, ik deed het echt niet expres 
De maandag erop had ik een fotoshoot in samenwerking met een beginnende modeontwerper. Het ging lekker, mooie foto's gemaakt maar toen ik na anderhalf uur uit de bus stapte ging het mis.
Ik deed mn rugtas om (waar best wat gewicht in zat) en KRAK bovenin mn schouder.
Meteen een hele stekende pijn en zweten.
Met 1 hand naar huis gefietst en daar meteen warmte en rust.
De gehele week heb ik in een Sling gezeten en dit betekende dus ook niet PAARDRIJDEN (pampampaamaammm) (dramatisch muziekje)
BALUHHHHH
Dus maar de paardijles van dinsdag afgezegd maar ondanks dat ik heel erg druk was op school verveelde ik me.
Dus ben ik met 1 hand op mn fietsje naar stal gefietst (gelukkig 200 meter van huis) en heb ik Kingetje van stal gehaald en maar in de bak wat VD / GW gedaan.
Ik doe het niet erg vaak en meneer snapt er geen bal van
Bij het volgen, volgt hij niet, bij het stoppen banjert hij door (naar het gras welteverstaan) en hij heeft al helemaal geen motivatie om in draf wat te gaan doen
Dus heb ik het GW gelaten voor wat het was en ben ik maar een beetje VD gaan doen.
King kan alleen wat basiskunstjes, die vraag ik ook niet zo vaak omdat hij ze nu nog leuk vindt
Kusje geven vond hij altijd al leuk, bij aankomst word ik altijd afgelebberd, haha
Voetje gaat ook goed alleen hij snapt het uitbreiden naar de jambette niet, dus in plaats van hem omhoog te houden, tilt hij hem op en zet hij hem direct weer neer. Nog een leerpuntje dus.
Mooi staan gaat supergoed
Als ik alleen al met een van mn vingers zn borst aanraak en zeg ''mooi'' gaat hij al staan, nog niet helemaal stil maar hij doet zo goed zn best! Achteruit op commando gaat ook supergoed.
Ik zeg ''back'' en wijs naast hem en hij gaat vanzelf al achteruit. Supermakkelijk als ik bijvoorbeeld uitmest als meneertje op stal staat, hihi.
Dus toen ik dat gedaan had heb ik hem maar gewoon even losgelaten en ben ik in de bak gaan zitten en heb ik naar hem gekeken. Het kriebelde best wel om erop te gaan zitten maar ik had geen rijkleding aan en erop komen met 1 hand in je eentje is al een mission impossible. Dus heb ik hem maar weer op stal gezet.
Die woensdag erop weer naar het ziekenhuis voor therapie. Ik had dus alleen fysio
Ik kreeg een conditietest waarbij ik op de loopband op een helling van 15 graden steeds harder moest lopen. Ik mocht niet over mn grenzen gaan maar ik ken mezelf en luister daar toch niet naar XD.
Ik werd aangesloten op een machine die mn hartslag en het zuurstof in mn bloed zou meten.
Opvallend was dat ik redelijk snel aan een hoge hartslag zat maar dat het zuurstof in mn bloed mettertijd alleen nog maar daalde (dit kan met mn astma te maken hebben).
Na 10 minuten toen mijn lichaam al meer dan 10 keer had gezegd dat ik moest stoppen toch maar besloten om uit te lopen.
Ik was totaal buiten adem en had ff de tijd nodig om bij te komen (20 minuten om precies te zijn)
Mijn luchtpijp was helemaal samengetrokken en ik moest weer ff lucht krijgen,
Mijn hartslag was na 20 minuten van 185 naar 112 gegaan dus ze durfden het wel aan om me naar huis te sturen.
En nu op maandag 16 november 2015, zit ik hier op school mn blog te schrijven terwijl de hele wereld nu met andere dingen bezig is als zichzelf. Hoe vreemd kan het gaan in 1 weekend. Verschrikkelijk wat daar gebeurd is en het heeft me wel aan het denken gezet..
Maargoed er is ook nog goed nieuws te melden!
Ik heb de laatste tijd genoten van alle mooie dingen in mn leven en daar zijn 2 hele speciale dingen bij gekomen.
Ik heb samen met 2 vriendinnen een yt kanaal waarin we allemaal video's maken over het natuurlijk omgaan met paarden (VD, GW, en alles daartussenin)
We hebben sinds vorige week een sponsor!
Isabelle van Equi-Natural zal ons voorzien van nieuwe spullen voor de paarden
Supergaaf natuurlijk! Ook heeft mijn eigen Youtube kanaal XxBelieveInMyGypsyxX de 2100 volgers bereikt! Ongelooflijk...!
En zo geniet ik van de mooie dingen die op me af komen want dat is hetgene wat mij door de dagen heen helpt
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Geplaatst door de TopicStarter : 17-11-15 23:40
Een wonder!
Vandaag is het dinsdag en dit betekend paardrijles! Het leukste uurtje van de week.
het is mijn ontsnapping aan de stress en drukte en een verlichting van de constante pijn en even heerlijk kunnen ontspannen.
Maar vandaag was toch wel heel erg bijzondr!
Vandaag is het ongelooflijke gebeurd!
Ik had al een rotdag gehad en ging dus niet net zo'n lekker gevoel naar stal.
King was ook al chagarijnig waarschijnlijk pikte hij mijn humeur op, haha.
Toch maar opgezadeld en naar les. Springen.
De meeste die mij kennen weten dat ik echt alles behalve een held ben met springen, die ene keer met paard en al vallen is de boosdoener geweest.
Ik reed King op een stangetje aangezien hij met de enkelgebroken trens z'n hoofd in de lucht gooide en ervandoor tankte met springen en dan hield ik er gewoon niks aan.
En nu bood hij uit zichzelf aan om aan de teugel te lopen, was hij ontspannen en mooi rond in zn hals, geen getrek of gedoe, op twee pinken bij wijze van.
Toen we gingen springen vond ik al dat het erg hoog stond maarja dat vind ik al heel snel XD
Na een paar kruisjes en een driesprongetje en daarna 2 keer laag parcours van ik denk 40-50.
Ging goed!
Daarna tweede parcours waarin we een dubbel meenamen.
Ik vroeg mijn instructeur of de een-na-laatste hindernis lager mocht, ik vond hem nogal hoog.
Hij zei nee en achteraf ben ik daar blij van.
Ik heb het parcours gesprongen en moest de dubbel een paar keer opnieuw doen maar I DID IT!
Laagste kant was 90, hoogste kant was 1 meter.
Ongelooflijk!!!!
Ik ben zo trots op King het is niet te geloven. Ik ben ook zo blij met de les van mn topinstructeur die me er toch iedere keer weer overheen praat want ik had nooit maar dan ook nooit gedacht dat ik dit zou kunnen.
King had zelfs ruimte over! Echt een once in a lifetime horse.
Ik hoef geen sportpaard, King gaat nog niet weg al zou ik er 10 krijgen! Hij mag hier de rest van zn leven blijven, hij gaat voor geen goud meer weg.
Wauw en nu genieten! Weltrusten iedereen, ik zal lekker slapen vannacht
- Fish_n_Chips
- Berichten: 1215
- Geregistreerd: 27-08-15
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst: 19-11-15 19:56
Knap dat je toch zo hoog gesproken hebt!
- Soosh
- Berichten: 9
- Geregistreerd: 07-04-12
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst: 20-11-15 13:23
Ik heb zelf te maken met chronische pijn en pijnstillers, dus ik weet hoe moeilijk het is. Ik vind het heel knap dat je er zo open over kan praten. Ik kan zo goed begrijpen wat je voelt voor King. Ik heb lage rug problemen en ik heb een haflingertje (oude type) waar mijn zere lijf nog mee om kan gaan. Ook zij is redelijk gevoelig en past zich aan aan hoe ik in mijn vel zit. Ga zo door een schrijf het lekker van je af!
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-15 13:44
Fish_n_Chips schreef:Hoe is het nu met je schouder?
Knap dat je toch zo hoog gesproken hebt!
Mag er gelukkig weer alles mee doen maar met beleid. Scheelt dat ik uit die Sling ben
Soosh schreef:Beste Diedelo, wat een openhartigheid!
Ik heb zelf te maken met chronische pijn en pijnstillers, dus ik weet hoe moeilijk het is. Ik vind het heel knap dat je er zo open over kan praten. Ik kan zo goed begrijpen wat je voelt voor King. Ik heb lage rug problemen en ik heb een haflingertje (oude type) waar mijn zere lijf nog mee om kan gaan. Ook zij is redelijk gevoelig en past zich aan aan hoe ik in mijn vel zit. Ga zo door een schrijf het lekker van je af!
Ik raad het absoluut aan!
Voelt heerlijk als je eens een keer gefrustreerd raakt.
En dan is het niet eens nodig om reacties te krijgen, het weg schrijven is al genoeg.
Veel geluk met je lieve paardje ♡
Groetjes Diede
Laatst bijgewerkt door Gini op 21-11-15 13:03, in het totaal 2 keer bewerkt
Reden: Berichten samengevoegd
Reden: Berichten samengevoegd
- AlwaysH
-
- Berichten: 11274
- Geregistreerd: 28-10-14
- Woonplaats: The Hidden World
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst: 20-11-15 13:54
Ik weet hoe je je soms voelt, en vind het heerlijk om je blokje te lezen!
En gefeliciteerd met je springprestaties, ik ben dr ook geen held in, haha!
♡
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-15 13:59
fijn te lezen dat ik niet de enige ben
Haha ik ben allesbehalve een held ik heb doodsangsten uitgestaan
Maar daarom ben ik juist zo trots op mn knappe paard dat hij het toch maar doet.
Laatst bijgewerkt door Gini op 21-11-15 13:03, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Overbodige quote verwijderd
Reden: Overbodige quote verwijderd
- AlwaysH
-
- Berichten: 11274
- Geregistreerd: 28-10-14
- Woonplaats: The Hidden World
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst: 20-11-15 14:01
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-15 01:54
En van wat ik kan lezen is het plezier hebben geen probleem
Laatst bijgewerkt door Gini op 21-11-15 13:04, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Overbodige quote verwijderd
Reden: Overbodige quote verwijderd
- moonfish13
- Berichten: 18235
- Geregistreerd: 20-08-07
Geplaatst: 21-11-15 04:00
Verder is mijn rug hypermobiel en wat gewrichten, niet als in uit de kom gaan maar mijn wervels verschuiven erg snel.
Daardoor rijd ik helemaal niet meer, het levert me naderhand dagen teveel pijn op en ik slik al geen banketstaaf pijnstillers.
Ik men nu, dat vind ik erg leuk gelukkig.
Inmiddels heb ik het 8 jaar en heb ik de diagnose 2 jaar.
Na twee jaar fors behandelen heb ik het nu wel onder controle, maar de kans is nihil dat ik er ooit nog af kom.
Ik heb o.a. een APS apparaat wat mij flink helpt en o.a. ontstekingsremmende supplementen.
De klachten gaan nog verder, neurologisch ook.
Het gaat op en af, momenteel heb ik een goede periode waar ik maar flink van geniet.
Ik heb recent gehad dat mijn pony viel in draf, waardoor ik van de wagen viel en nog op mijn voeten geland ben.
Nu zijn we er beiden goed afgekomen, na een week waren we weerop de rit maar vanaf nu heb ik braaf mijn bodyprotector aan.
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-15 19:55
moonfish13 schreef:Ik heb ook chronische pijn, ontstekingspijn deels en zenuwpijn door schade van de bacterie die Lyme veroorzaakt in je lichaam.
Verder is mijn rug hypermobiel en wat gewrichten, niet als in uit de kom gaan maar mijn wervels verschuiven erg snel.
Daardoor rijd ik helemaal niet meer, het levert me naderhand dagen teveel pijn op en ik slik al geen banketstaaf pijnstillers.
Ik men nu, dat vind ik erg leuk gelukkig.
Inmiddels heb ik het 8 jaar en heb ik de diagnose 2 jaar.
Na twee jaar fors behandelen heb ik het nu wel onder controle, maar de kans is nihil dat ik er ooit nog af kom.
Ik heb o.a. een APS apparaat wat mij flink helpt en o.a. ontstekingsremmende supplementen.
De klachten gaan nog verder, neurologisch ook.
Het gaat op en af, momenteel heb ik een goede periode waar ik maar flink van geniet.
Ik heb recent gehad dat mijn pony viel in draf, waardoor ik van de wagen viel en nog op mijn voeten geland ben.
Nu zijn we er beiden goed afgekomen, na een week waren we weerop de rit maar vanaf nu heb ik braaf mijn bodyprotector aan.
Phoeee dat is ook wel aardig wat!
Haha gelukkig heb je jezelf gevonden in het mennen, inderdaad verstandige keuze van je. Ik rijd nog maar zelden met een bodyprotector omdat ik dan de schokken tijdens het paardrijden slecht kan opvangen en ze dan dus 10x zo hard aankomen. Echter ben ik me wel bewust van de risico's, het kan goed mis gaan als ik plat op mn rug val.
- Bente_11
- Berichten: 1447
- Geregistreerd: 02-07-09
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst: 21-11-15 20:04
Ook ik heb een chronische ziekte, lupus om precies te zijn, 18 jaar, studeren 1,5 uur van huis en daarnaast nog een fantastisch paard. Behoorlijk zwaar.. Ik herken veel uit je verhaal! Ben blij dat je zo veel ontspanning uit je paard kan halen. Bij mij is dit juist erg confronterend, door mijn pijn/ziekte kan ik niet meer rijden zoals ik vroeger deed waardoor ik onwijs tegen mezelf aan loop wanneer ik paardrijd, het staat dus tijdelijk even op een laag pitje om mezelf van voor negativiteit te beschermen
- AlwaysH
-
- Berichten: 11274
- Geregistreerd: 28-10-14
- Woonplaats: The Hidden World
Geplaatst: 21-11-15 20:44
bente12 schreef:Herkenbaar om te lezen!
Ook ik heb een chronische ziekte, lupus om precies te zijn, 18 jaar, studeren 1,5 uur van huis en daarnaast nog een fantastisch paard. Behoorlijk zwaar.. Ik herken veel uit je verhaal! Ben blij dat je zo veel ontspanning uit je paard kan halen. Bij mij is dit juist erg confronterend, door mijn pijn/ziekte kan ik niet meer rijden zoals ik vroeger deed waardoor ik onwijs tegen mezelf aan loop wanneer ik paardrijd, het staat dus tijdelijk even op een laag pitje om mezelf van voor negativiteit te beschermen
Wat naar... Ooit al eens gedacht om miss niet je paard direct te berijden maar iets er naast te doen?
- DigiDiede
- Berichten: 763
- Geregistreerd: 07-05-12
- Woonplaats: Rietmolen
Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-15 23:09
AlwaysH schreef:bente12 schreef:Herkenbaar om te lezen!
Ook ik heb een chronische ziekte, lupus om precies te zijn, 18 jaar, studeren 1,5 uur van huis en daarnaast nog een fantastisch paard. Behoorlijk zwaar.. Ik herken veel uit je verhaal! Ben blij dat je zo veel ontspanning uit je paard kan halen. Bij mij is dit juist erg confronterend, door mijn pijn/ziekte kan ik niet meer rijden zoals ik vroeger deed waardoor ik onwijs tegen mezelf aan loop wanneer ik paardrijd, het staat dus tijdelijk even op een laag pitje om mezelf van voor negativiteit te beschermen
Wat naar... Ooit al eens gedacht om miss niet je paard direct te berijden maar iets er naast te doen?
Mee eens misschien kun je beginnen met grondwerk, vrijheidsdressuur? Dan ben je toch met je paard vezig zonder dat het een directe aanslag op je lichaam is
- AlwaysH
-
- Berichten: 11274
- Geregistreerd: 28-10-14
- Woonplaats: The Hidden World
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst: 21-11-15 23:43
- Bente_11
- Berichten: 1447
- Geregistreerd: 02-07-09
- AlwaysH
-
- Berichten: 11274
- Geregistreerd: 28-10-14
- Woonplaats: The Hidden World
Geplaatst: 22-11-15 11:33
bente12 schreef:Lief dat jullie reageren! Daar ben ik mee bezig en dat is inderdaad heel fijn om te doen! maar het rijden mis ik gewoon zo erg en het mentale gedeelte dat het nu gewoon even niet kan zoals ik wil is zwaar, maar dat komt wel weer goed
Dat snap ik wel ja, sterkte ermee
- Bente_11
- Berichten: 1447
- Geregistreerd: 02-07-09
Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1
Geplaatst: 22-11-15 11:45
Hopelijk kom ik nog een beetje normaal de winter door en kunnen we in het najaar weer lekker verder! Hebben jullie ook zo extreem veel last in koudere periodes? - Spekkie01
-
- Berichten: 663
- Geregistreerd: 07-11-08
- Woonplaats: In de polder
Geplaatst: 22-11-15 11:48
Paardrijden doe ik nog wel met een pot pijnstillers, ik rijdt western en dat is nog net aan haalbaar als ik niet te gek doe. Als ik moet stoppen met mijn paardje, dan vind ik er eigenlijk niet meer zoveel aan. Ik heb verder niet meer zoveel.
Ik heb mijn paardje in vol pension staan, anders is het niet meer haalbaar. Is eigenlijk al zeuren, maar ik ben te eigenwijs om op te geven.
- AlwaysH
-
- Berichten: 11274
- Geregistreerd: 28-10-14
- Woonplaats: The Hidden World
Geplaatst: 22-11-15 11:56
bente12 schreef:Bedankt!
Weet ik niet want het is in mei geconstateerd, had wel erg veel pijn in de winter, denk wel dat het door HMS kwam ja. Ik kon toen 13 weken niet meer rolschaatsen, ben nog steeds bezig om terug te komen...
- Bente_11
- Berichten: 1447
- Geregistreerd: 02-07-09
Geplaatst: 22-11-15 12:00
Spekkie01 schreef:Ook bij mij zie je niks van buiten, maar van binnen stuk. Posttraumatische spierdystofie in linkerarm, carpaal tunnelsyndroom in linker en rechterarm in polsen en ellebogen. Geen schildklier meer doordat ik kanker heb gehad, chronisch vermoeid, eczeem en de meest recente ellende was de diagnose epilepsie, waardoor ik af en toe omval. Ook is mijn zenuwstelsel overprikkeld waardoor ik contactpijn heb.
Paardrijden doe ik nog wel met een pot pijnstillers, ik rijdt western en dat is nog net aan haalbaar als ik niet te gek doe. Als ik moet stoppen met mijn paardje, dan vind ik er eigenlijk niet meer zoveel aan. Ik heb verder niet meer zoveel.
Ik heb mijn paardje in vol pension staan, anders is het niet meer haalbaar. Is eigenlijk al zeuren, maar ik ben te eigenwijs om op te geven.
Jeetje.. Ik word echt stil van alle verhalen hier! Onwijs fijn dat je nog kan paardrijden en dat door volpension er nog veel mogelijk is! Ik hoop onwijs voor je dat je nog heel erg lang zo van het paardrijden kan genieten
