Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Selina schreef:Heb je het wel eens geprobeerd met in een bak met je instructrice, jij aan de longeerlijn, eventueel een bokriempje die je dan vasthoudt tijdens het galopperen?
Selina schreef:Je moet inderdaad de gedachte loslaten dat het er niet charmant uitziet en je instructrice denkt dat het er niet uitziet. Toen ik pas zitles had bij m'n instructrice sloeg het ook helemaal nergens op, ik stuiterde en weet ik veel wat, maar daar is ze juist m'n instructrice voor. Om niet te oordelen, maar te helpen op mijn niveau. En als een vriendin je longeert, iemand waar je geen druk bij voelt? (Wel iemand die kan longeren dan)
Emmaa_ schreef:Het heeft bij mij heel erg geholpen om een keertje gewoon met een voltigesingel te galopperen. Paard aan de longeerlijn, iemand in het midden die weet hoe het werkt en dan gewoon lekker zitten en vasthouden. Vond galopperen daarna een stuk minder eng, terwijl ik er echt een angst voor had opgebouwd.
Julu72 schreef:Is het niet tóch een idee om het heel langzaam op te bouwen? Ook al is het 'maar' in de bak... Begin met enkel aanspringen en direct terug naar draf. Dan 2 passen galop... enz, enz. Op die manier ervaar je steeds langere stukken galop die goed gaan én de succeservaring dat je hem terug kunt nemen wanneer JIJ dat wilt. En dan bijv. een lange zijde galop, korte terug naar draf... en op het moment dat je ruin het al uit zichzelf wil gaan doen, dan juist doordraven op lange zijde (jij bent de baas). En dan eens van hand veranderen en op dat lange stuk galop en terug voor de hoek. Zo hou je het ook afwisselend. Wedden dat je je er steeds sterker door gaat voelen?
Succes!
Ik zeg niet dat dit dé manier is, maar ik ben ook zo'n perfectionist en voor mij werkt dit wel. Ik wil graag de controle houden en wil ook niet dat mijn paard op hol slaat... (wie wil dat trouwens wel?).
Jtragter schreef:Het is dus nog een jong paard die net ingereden is, misschien is het een idee om een paard te lenen van iemand of om naar de manege te gaan en daar gewoon rustig wat rondjes te galopperen op een paard dat rustig aan doet?
Dreamybol schreef:Is er iemand die jouw ruin eerst kan leren niet meer te 'klieren'? Ons paard wilde tijdens de galop of het aanspringen ervan nog weleens een flinke bok geven, gewoon omdat ie enthousiast werd en/of niet wist wat ie met zijn benen moest doen. Nu dat er grotendeels uit is gereden door mijn man, ga ik denken aan galop. (zit hier ook een heel verhaal achter met valpartij en tijd gips en herstel voor mij in combinatie met een jong en groot paard dat we tijdens mijn hersteltijd hebben gekocht)
En daarbij, een instructeur die druk op je legt? Is er geen andere voorhanden? Ik ben dolblij met mijn instructeur, die eerst wil dat ik lekker rijd en zelf ontspannen ben voordat we een stap verder gaan. Overigens niet alleen voor mij, maar juist ook voor mijn paard, die wordt ook niet beter als ik gespannen ga zitten zijn. Die eerste keer galop is voor mij nu pas net geweest en het enige wat ik moest doen was aanspringen op zijn makkelijkste kant, zitten en naar haar stem luisteren. Zij gaf het ritme aan en zei zelfs wanneer ik moest ademen. En riep ook nog even tussendoor dat ik niet moest vergeten te genieten.
Hoe ik zat? Geen idee, kon vast veel netter, maar ik moest eerst maar eens voelen hoe zo'n grote galopsprong van dit paard in de praktijk uit te zitten valt. En nu kunnen we weer langzaam verder werken. Hoe meer druk ik mezelf opleg of laat leggen, hoe beroerder het rijden gaat.
Emmaa_ schreef:Het heeft bij mij heel erg geholpen om een keertje gewoon met een voltigesingel te galopperen. Paard aan de longeerlijn, iemand in het midden die weet hoe het werkt en dan gewoon lekker zitten en vasthouden. Vond galopperen daarna een stuk minder eng, terwijl ik er echt een angst voor had opgebouwd.
Punz schreef:Wat ik heel eerlijk minder plezierig vind in je verhaal, is dat jouw ruin het werk dus moet leren van iemand die angstig is. Dus in plaats van dat hij een ruiter heeft die hem het werk leert, en hém leert dat er niets is om bang voor te zijn, is het hier als het ware andersom: jouw paard moet jou als het ware geruststellen. Dat vind ik best een klus voor zo'n jong paard.
Dus waarom niet een goede betrouwbare ruiter vragen jouw paard te leren galopperen onder de man en het daarna zelf weer oppakken? Dan moet je alsnog door die eerste stap met jezelf heen, maar dan hoeft je paard het in ieder geval niet meer te leren ( van een onzekere/angstige ruiter...)
Sonja schreef:Herkenbaar van bij verschillende lesklanten hoor, je bent echt de enige niet. En dat zeg ik niet om het probleem te bagatelliseren, maar om jou te laten weten dat je niet 'alleen' bent.
Als instructeur ben je dit ook gewend, en hebben 'we' de oefeningen en technieken om onze klanten daar doorheen te helpen.
Mocht je liever een keer een relatief vreemde in de bak erbij hebben dan geef je maar een gil hoor, ik kom met liefde en plezier even een uurtje helpen. Tarief = een kop koffie