Dat was bij mij eerst ook de bedoeling, maar ben toch doorgegaan met rijden. Heb zo'n super lieve, betrouwbare pony.
Ook zijn we 2 jaar geleden opzoek gegaan naar een paard, een risico blijft het natuurlijk altijd maar je kunt het wel kleiner maken door op geen "gekke" paarden te stappen.
( neemt niet weg dat ik na mijn operatie nog een pony heb ingereden

)
De operatie zelf was absoluut geen pretje, uiteraard niet.
De eerste dagen was ik heel erg ziek door de narcose, kon niets van eten binnenhouden en was enorm afgevallen. Het wakker worden was ook een hel, aangezien ze me totdat ik uit de narcose was geen pijnstilling konden geven. Dan het gevoel dat er ijzer in je rug zit, zo raar !!!
De eerste keer lopen etc, alles natuurlijk heel stijf want een verkeerde beweging was erg pijnlijk!
Ik ben in groningen geopereerd en woon zelf in zuid-limburg, de terugreis was een ware hel..
Toen begon een héél erg lang jaar, een jaar niet sporten dus een jaar niet paardrijden namelijk.. Ik was toenderijd 12 jaar oud en de paarden was eigenlijk waariut mijn leven bestond, dat was dus verschrikkelijk voor me.
Na 2 maanden mocht ik weer fietsen en ging ik ook weer naar school.
Na een half jaar mocht ik weer zwemmen, maar dit heb ik niet vaak gedaan omdat je mijn gibbus erg goed ziet en ik hier heel onzeker over ben. ( in de toekomst wil ik waarschijnlijk ook nog een operatie hiervoor ondergaan ).
En dan eindelijk was het jaar voorbij, weer lekker rijden !!!!
Eigenlijk was er niets veranderd , kon zo opstappen en wegrijden. Natuurlijk wel erg voorzichtig en een bodyprotector om.
Al met al is het met uiteindelijk toch meegevallen, en achteraf is het jaar ook zo omgevlogen.