Bokt.nl

Zilfstar schreef:

lammie2701 schreef:

ik ben op mijn 6e begonnen met ponyrijden op aanraden van de fysio, om mijn evenwicht te trainen en om mijn houding te verbeteren... ben nu 25 en kan niet meer zonder het paardrijden.
ik merk wel dat ik makkelijker op mijn paard kan rijden dan op mijn pony, die is namelijk veel ieler en beweegt heel anders dan mijn fries, de pony rijd ik dan ook niet vaak (ong. 1 keer in de maand, de rest van de arbeid bestaat uit freestylen en mennen).
met jana, de fries, rijd ik dressuurmatig volgens de rechtrichtende methode van de academische rijkunst en ze loopt ook voor de kar en freestylen vindt ze ook erg leuk...

Precies de reden dat Stefan ook begonnen is, nu ruim een jaar geleden. Bij ons was het mijn idee (omdat ik weet wat voor effect parden op kinderen/ volwassenen kunnen hebben EN wat voor effect dieren op mijn eigen zoon hebben) Nou fysio vond het een prima idee, rev.centrum ook. En hij is echt gegroeid. OK draven vind hij nog eng en galop al helemaal, maar goed. Dat komt ooit wel.

Zilfstar schreef:

Stefan heeft tot nu toe de BP alleen "nodig" gehad bij het.... (lach niet ) afstijgen! Hij is daar nogal onhandig in oa door zijn motoriek en zijn angst om te vallen (pony is 85 cm laag... euh hoog! Hij is 122 ongeveer) maar rijdt dus wel altijd met BP en cap. We zijn vlak voor Sint begonnen emt een BP omdat hij ook los wilde rijden op Sando. En ja en shet blijft een shet, een pony blijft en vluchtdier en ik ben zuinig op me kindjes. Dus 2 BPs aangeschaft en daar rijden ze dus mee. Zonder komen ze er dus gewoon niet meer op. Zelfs niet als daardoor (in dit geval) het afstijgen moeilijker gaat. Ze accepeteren het. Ben benieuwd of ze dat nog doen van de zomer als het 29, 30 graden is... (ja ik hoop op een WARME zomer! )

SuperMarion schreef:

Mijn vriendin heeft een beperking.
Ze heeft voor een hele poos terug een ongeluk gehad, haar hersens zijn iets beschadigt. en ze is dus in een rolstoel beland.
Het ergste is ze is wel goed bij, ze realiseerd zich dus alles wat er met haar is gebeurt. Ze heeft haar hoofd ietsje schuin staan en ze kan haar benen dus nog maar voor een kleine 45% gebruiken. Ze kan ze bijvoorbeeld wel strekken, en als ze erg goed haar best doet kan ze de rolstoel voort duwen. Ze is nog aan het revalideren om te lopen, maar de kans is erg klein dat ze ooit uit de rolstoel komt. Ook praat ze moeizaam.
Voor een half jaartje terug hadden we een emotioneel gesprek; ze heeft altijd paardgereden, we reden altijd samen. en na haar ongeluk heb ik haar paard overgenomen, die ik nu nog steeds bijna elke avond rijd, en dan komt zij kijken. Omdat ze graag ziet dat het paard uit word gebracht op grote concoursen; dat was altijd haar droom omdat het zoveel spring capaciteiten heeft.
na het rijden hadden we het gesprek over dat ze het paardrijden zo ongelovelijk miste, het was haar lust en haar leven, en ze begon te huilen. Op dat moment ben ik vastberaden met haar op zoek gegaan. Op dit moment rijd ze op een speciaal paard, het is een iets ouder paard, speciaal getraind om te reageren op andere hulpen dan wij die kennen. Zo moest mijn vriendin ook een tijdje op speciale les om het allemaal weer op te pakken want het was niet meer hetzelfde; haar lichaam reageerde niet het zelfde en ook de hulpen die ze geleerd had waren ineens anders.
Nu rijd ze zelfs speciale, kleine concoursjes en ze groeit elke dag, nu, bijna vier maanden nadat ze het paard mocht bereiden heeft ze het gekocht. Ze heeft er nu veel meer plezier aan en je kunt ook echt zien dat ze groeit; ze voelt weer wat meer van het leven en daar ben ik blij om...

Dat is de enige ervaring die ik heb, dacht ik deel het met je, misschien heb je er wat aan!

Nawamooks schreef:

@ supermarion net wat lammie zegt.
Het zal wel emotioneel zwaar zijn, haar spieren zullen sterker worden.
Voor jou is het ook niet makkelijk. Het enige wat je kan is haar steunen.
Hopelijk zal ze het accepteren zoals ik/wij en leren van de foutjes en daar weer wat nieuws op verzinnen.

Weet wel iedereen maakt fouten, maar bij ons vallen ze zwaarder en zij zal dat ook gaan ervaren.

Welkom hier en als er iets is vraag of zeg het dan. Je kan hier alles kwijt

Nawamooks schreef:

@ Supermarion. Ik kan ook geen goed beenhulpen geven.
We zijn m'n fries Lieuwe aan het trainen om op zithulpen te reageren. Heb hem nu iets langer dan een jaar en het gaat steeds beter.
Een vriendin van mij heeft het uitgeprobeerd op een andalusier en daar durf ik op te rijden. Nu is ze bezig om dat ook te leren aan Lieuwe. Hij is nog erg jong en leerd dus erg snel.

Mijn ouwe paard Fernando wist precies wat ik bedoelde ook al gaf ik een verkeerde hulp.
Het heeft tijd nodig om het paard te begrijpen en andersom.

Zilfstar schreef:

Vandaag heeft stefan weer los op Sando in de bak gereden. Lekker stappen en sturen. En zowaar hij probeerde hem in draf te krijgen, ging ie in galop (heel kort tempo, meer LL werk haha) dus Stefan nam hem meteen weer terug naar stap. Echt super hoor. Hij leert al goed inhouden, terugnemen etc. Bij achterwaards gaan hield hij 1keer zijn handen te hoog, dus Sando de lucht in met de voorbenen oeps!!! Dus gaat ie werken aan zijn handen laag houden. Hij merkt nu zelf het verschil met wat hij doet en wat Sando dan dus doet, dus het effect op een paard.