Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-09-20 12:57

Geplaatst: 21-09-20 12:57

elnienjo schreef:
Lindaonline schreef:
Ik zoek met name naar ervaringen van mensen die een eigen paard kopen terwijl ze weten dat ze er niet op zullen rijden. Je hebt dan vaak ook met een totaal ander kostenplaatje te maken wanneer je paard in pension staat. Wat zijn je afwegingen, wat doe je zoal samen...

Ik zou geen paard kopen als ik niet in staat ben te rijden. Een paard kost een klein kapitaal tenslotte.
Die onkosten is het alleen waard als je er ook daadwerkelijk gebruik van kan maken. Een paard verdient het naar mijn mening ook gereden te worden. Als je alleen met 'n paard wil knuffelen/tutten dan valt er vast wel iets te regelen met een paardeneigenaar.

Paard of pony? Mijn ponys vinden het echt niet erg dat ze de hele dag op de wei staan te sukkelen en af en toe gepoetst en gelongeerd worden. Dat ik ze wat train is puur omdat ik ze een strak moddelletje wil laten hebben en omdat ik het zelf ook wel leuk vind. Maar dat ze verder niets doen, ik denk dat ze niet anders willen hoor

Je kunt het ook omdraaien, geen hond kopen als je er niet een sport mee wilt beoefenen, herder, detectie ect

Maar jouw mening, gelukkig

**Geplaatst**: 21-09-20 14:00

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 21-09-20 14:00

Geen hond kopen als je er niet regelmatig mee wil gaan wandelen en 'm alleen maar binnen en/of op 'n postzegel tuin houdt.

**Geplaatst**: 21-09-20 14:31

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 21-09-20 14:31

Ik vind dit wel een interessant topic. Zelf zit ik, na een jaar of acht (inclusief onderbrekingen), nog steeds op het randje van wel en niet op een paard durven. Ik rij op een manege op typisch dat ene ervaren paard dat nergens van op- of omkijkt en liever lui dan moe is (dus echt niet onverhoeds in de galop schiet). Ik vind het hartstikke leuk maar ook stressvol, elke week weer. Dat hindert me wel bij het maken van vorderingen, want hoe moet je in galop een volte sluiten als je alleen bezig bent met "help, hoe overleef ik dit"? En hoe moet ik op mijn zit letten als mijn primaire reflex is om naar voren te klappen? (Dat is juist minder veilig dan rechtop zitten en je hakken uitdrukken, maar vertel dat mijn primatenbrein maar eens.) Heb ik een reden voor die angst? Mwah, ik ben er welgeteld één keer goed afgevallen (van een ander paard natuurlijk). Dat was trouwens wel het soort val waarna ik een paar weken mijn benen niet boven kniehoogte kon heffen, en dat interval heeft vast niet geholpen. Maar ik snap heel goed dat mensen niet durven rijden, ook al is die angst niet reëel.

Ik gun je van harte dat je net dat ene stukje van net niet naar net wel durven kunt afleggen, TS. Dagelijks met die beesten bezig zijn zal daar zeker bij helpen. Maar goed, dat hebben anderen al gezegd.

**Geplaatst**: 21-09-20 14:33

Geplaatst: 21-09-20 14:33

Lindaonline schreef:
Ik zoek met name naar ervaringen van mensen die een eigen paard kopen terwijl ze weten dat ze er niet op zullen rijden. Je hebt dan vaak ook met een totaal ander kostenplaatje te maken wanneer je paard in pension staat. Wat zijn je afwegingen, wat doe je zoal samen...

Koop een miniatuurpaardje, kun je mee showen, mennen, vrijheidsdressuur etc.

**Geplaatst**: 21-09-20 14:54

Geplaatst: 21-09-20 14:54

musiqolog schreef:
Ik vind dit wel een interessant topic. Zelf zit ik, na een jaar of acht (inclusief onderbrekingen), nog steeds op het randje van wel en niet op een paard durven. Ik rij op een manege op typisch dat ene ervaren paard dat nergens van op- of omkijkt en liever lui dan moe is (dus echt niet onverhoeds in de galop schiet). Ik vind het hartstikke leuk maar ook stressvol, elke week weer. Dat hindert me wel bij het maken van vorderingen, want hoe moet je in galop een volte sluiten als je alleen bezig bent met "help, hoe overleef ik dit"? En hoe moet ik op mijn zit letten als mijn primaire reflex is om naar voren te klappen? (Dat is juist minder veilig dan rechtop zitten en je hakken uitdrukken, maar vertel dat mijn primatenbrein maar eens.) Heb ik een reden voor die angst? Mwah, ik ben er welgeteld één keer goed afgevallen (van een ander paard natuurlijk). Dat was trouwens wel het soort val waarna ik een paar weken mijn benen niet boven kniehoogte kon heffen, en dat interval heeft vast niet geholpen. Maar ik snap heel goed dat mensen niet durven rijden, ook al is die angst niet reëel.

Ik gun je van harte dat je net dat ene stukje van net niet naar net wel durven kunt afleggen, TS. Dagelijks met die beesten bezig zijn zal daar zeker bij helpen. Maar goed, dat hebben anderen al gezegd.

Klinkt heel simpel, maar ga gewoon echt in het doen zitten. Focus je in alles dat je de perfecte volte wilt rijden. Als je je zo focust op het doen dan is er simpel weg geen ruimte meer voor de angst. En als je zo gefocust bezig bent ervaar je zelf steeds meer dat je controle hebt. Dat is niet iets wat van de ene op de andere dag lukt. Enne, niet om mensen af te schrikken. Maar de angst is in zoverre reëel dat er af vallen en je bezeren altijd kan gebeuren. Daarom is het extra belangrijk zelf te ervaren en te voelen dat je controle hebt en best een beetje kunt rijden. Vooral dat laatste heeft me echt geholpen. Heel suf, maar ik moest voor mezelf het zinnetje herhalen dat ik heel stiekem misschien best een klein beetje kon paardrijden. Dat is voor mij mijn keerpunt geweest als ik er nu achteraf op terugkijk.

**Geplaatst**: 21-09-20 14:58

Geplaatst: 21-09-20 14:58

elnienjo schreef:
Geen hond kopen als je er niet regelmatig mee wil gaan wandelen en 'm alleen maar binnen en/of op 'n postzegel tuin houdt.

Dit kun je alleen vergelijken met een paard in een box en af en toe op een paddock of weitje. Niet als je er lange wandelingen mee maakt, grondwerk mee traint etc.

-----

Mijn man en ik waren op zoek naar een grote maat recreatiepaard maar kwamen thuis met een mini appaloosa van net geen meter hoog. Ik was op slag verliefd op hem en het maakt me echt helemaal niets uit dat ik er niet op kan rijden. Ik heb hem nu ruim 3,5 jaar en rij zelf nu 3 jaar niet meer.
Met mijn mini men ik met de sulky, grondwerk, lange lijnen, longeren, wandelen, schriktraining, vrijheidsdressuur, en we willen beginnen met klassieke dressuur. Er is echt meer dan genoeg te doen zonder op zo een rug te moeten zitten. Voorheen waren we wat fanatieker en werkte hij 4 a 5 keer per week, maar momenteel ivm het regelen van onze verhuizing naar het buitenland doe ik maar 2 of 3 keer per week iets met hem (en soms minder). Vindt hij volgens mij helemaal geen probleem: hij staat lekker in de wei met zn vriendjes, heeft water, hooi en gras.
Zelf vind ik alles er omheen ook gewoon heerlijk om te doen: de verzorging, de stal netjes maken, spullen schoonmaken/onderhouden etc.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-09-20 15:03

Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-20 15:03

musiqolog schreef:
Ik vind dit wel een interessant topic. Zelf zit ik, na een jaar of acht (inclusief onderbrekingen), nog steeds op het randje van wel en niet op een paard durven. Ik rij op een manege op typisch dat ene ervaren paard dat nergens van op- of omkijkt en liever lui dan moe is (dus echt niet onverhoeds in de galop schiet). Ik vind het hartstikke leuk maar ook stressvol, elke week weer. Dat hindert me wel bij het maken van vorderingen, want hoe moet je in galop een volte sluiten als je alleen bezig bent met "help, hoe overleef ik dit"? En hoe moet ik op mijn zit letten als mijn primaire reflex is om naar voren te klappen? (Dat is juist minder veilig dan rechtop zitten en je hakken uitdrukken, maar vertel dat mijn primatenbrein maar eens.) Heb ik een reden voor die angst? Mwah, ik ben er welgeteld één keer goed afgevallen (van een ander paard natuurlijk). Dat was trouwens wel het soort val waarna ik een paar weken mijn benen niet boven kniehoogte kon heffen, en dat interval heeft vast niet geholpen. Maar ik snap heel goed dat mensen niet durven rijden, ook al is die angst niet reëel.

Ik gun je van harte dat je net dat ene stukje van net niet naar net wel durven kunt afleggen, TS. Dagelijks met die beesten bezig zijn zal daar zeker bij helpen. Maar goed, dat hebben anderen al gezegd.

Wat jammer dat je niet kunt genieten van het rijden! Dan is het een opluchting wanneer je er iedere week weer afstapt ipv ontspanning. Ik zou hier zelf persoonlijk niet mee verder gaan omdat ik dan nog mijn angst niet aanpak. Iets uitzitten in de hoop dat het een keer overwaait is niet de stap. Ik voel me al zo relaxed met de beslissing die ik heb genomen om naar de instructrice te gaan die ik kreeg als tip in dit topic. Zij kon mij aan de telefoon al vertellen hoe we het gaan doen, zonder spanning. En zonder de drukte van andere ruiters en manege bezoekers. Ik gun jou dat ook!!! Kijk eens of er voor jou andere wegen zijn om wel dat plezier en vertrouwen terug te krijgen :(:)

**Geplaatst**: 21-09-20 15:31

Geplaatst: 21-09-20 15:31

Lindaonline schreef:
Wat jammer dat je niet kunt genieten van het rijden! Dan is het een opluchting wanneer je er iedere week weer afstapt ipv ontspanning. Ik zou hier zelf persoonlijk niet mee verder gaan omdat ik dan nog mijn angst niet aanpak. Iets uitzitten in de hoop dat het een keer overwaait is niet de stap. Ik voel me al zo relaxed met de beslissing die ik heb genomen om naar de instructrice te gaan die ik kreeg als tip in dit topic. Zij kon mij aan de telefoon al vertellen hoe we het gaan doen, zonder spanning. En zonder de drukte van andere ruiters en manege bezoekers. Ik gun jou dat ook!!! Kijk eens of er voor jou andere wegen zijn om wel dat plezier en vertrouwen terug te krijgen

Ik kan er juist wel van genieten, dat zeg ik ook expliciet. Ik ben een paar keer tussendoor gestopt en daar heb ik altijd spijt van gehad. Zeker, ik heb óók stress omdat het net op het randje is. Maar alles bij elkaar winnen de leuke dingen het absoluut van de minder leuke dingen. Als ik die volte tot een goed einde heb gebracht, of de instructrice vindt na de zesde keer mijn zit goed, ben ik daar echt wel blij mee - en zeker niet in de zin van "gelukkig, het is voorbij".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-09-20 15:34

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-20 15:34

Dan heb ik je verkeerd begrepen @musiqolog, excuus.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 16:38

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 16:38

Halleluja ik heb op een paard gezeten Wat een eerste stap. Het paard is ontzettend braaf en dat maakt het natuurlijk voor het grootste deel mogelijk maar wat een overwinning! Ik wist dat ik bang was maar dat het zo diep zat... Heel blij mee dat ik na de eerste keer te hebben afgezegd, alsnog een nieuwe afspraak heb gemaakt. Op naar de volgende

**Geplaatst**: 11-10-20 16:40

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 11-10-20 16:40

Hoera! Heb je nog meer gedaan dan erop zitten? Of komt dat de volgende keer?

**Geplaatst**: 11-10-20 16:45

Geplaatst: 11-10-20 16:45

Wat goed van je! Ook met kleine stapjes en soms een stapje terug kom je er. Top dat je toch gegaan bent, en uitziet naar de volgende keer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 16:45

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 16:45

musiqolog schreef:
Hoera! Heb je nog meer gedaan dan erop zitten? Of komt dat de volgende keer?

In mijn hoofd had ik een plan mbt houding, stelling vragen in de hoeking etc... nou ik hield die knop van het westernzadel vast alsof mijn leven er vanaf hing

Alleen gezeten en gestapt.

Laatst bijgewerkt door Lindaonline op 11-10-20 16:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 16:47

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 16:47

SusanH schreef:
Wat goed van je! Ook met kleine stapjes en soms een stapje terug kom je er. Top dat je toch gegaan bent, en uitziet naar de volgende keer.

Dankzij jouw tip

**Geplaatst**: 11-10-20 16:49

Geplaatst: 11-10-20 16:49

Lindaonline schreef:
musiqolog schreef:
Hoera! Heb je nog meer gedaan dan erop zitten? Of komt dat de volgende keer?

In mijn hoofd had ik een plan mbt houding, stelling vragen in de hoeking etc... nou ik hield die knop van het westernzadel vast alsof mijn leven er vanaf hing

O, dus je hebt daadwerkelijk gereden, en er niet alleen op gezeten. Dat is toch al heel wat als je tot nu toe niet eens durfde op te stappen? +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 16:51

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 16:51

Gezeten en gestapt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 16:53

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 16:53

Nog een lange weg maar ben heel blij met vandaag!

**Geplaatst**: 11-10-20 16:55

Geplaatst: 11-10-20 16:55

Ik merk dat het veel helpt om je af te sluiten van wat andere vinden stapje voor stapje dingen aan te pakken en klein te beginnen met wat je die dag wil bereiken!

Ik ben zelf altijd een held op sokken geweest. En daarbij komt dat ik een evenwichtsstoornis heb waardoor ik de gan (en dus eigenlijk heel vaak over sla) galop ontzettend moeilijk vind. Vooral het aangalopperen omdat je dan moet doorzitten dus dan moet ik een andere houding aannemen. Sommige vragen dan ook o waarom galoppeer je niet altijd.. En dan zeg ik het gewoon eerlijk.

Maar nu rijd ik even niet omdat ik te veel schrok als mijn paard schrok. Ik heb heel veel gehad aan mijn instructrice die mij echt van het paard 'getrokken' heeft en gezegd heeft van zo kan het niet meer we gaan eerst aan de grond aan het werk. En dat doen we nu. Ik longeer nu 3 keer in de week waarvan 1 keer longeer les en daar buiten om grondwerk tot het voor mij goed voelt! Vooral niet de druk voelen om maar te moeten rijden. Ook met longeren etc leer je ook heel veel en daar is je band uiteindelijk alleen maar beter door. Ben nu zelfs weer een beetje aan het genieten!

Goed van je dat je er op gezeten hebt!

Laatst bijgewerkt door HorseTimeXL op 11-10-20 16:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-10-20 16:56

Geplaatst: 11-10-20 16:56

Lindaonline schreef:
Gezeten en gestapt.

Ik ben eind vorig jaar (misschien staat dat ook al hierboven, misschien niet) na 13 maanden voor het eerst weer gaan rijden. Eerste les: wel gedraafd, maar na 20 minuten afgestapt omdat ik het gewoon té eng vond. Tweede les: een halfuur lang alleen maar stappen. Nu doe ik bijna alles weer.

Het komt echt wel weer terug, als je maar elke week rijdt. En elke week op dit betrouwbare beest mag.

**Geplaatst**: 11-10-20 16:56

Geplaatst: 11-10-20 16:56

Lindaonline schreef:
musiqolog schreef:
Hoera! Heb je nog meer gedaan dan erop zitten? Of komt dat de volgende keer?

In mijn hoofd had ik een plan mbt houding, stelling vragen in de hoeking etc... nou ik hield die knop van het westernzadel vast alsof mijn leven er vanaf hing

Alleen gezeten en gestapt.

Super goed! Daar begint het.
De eerste keer voor mij op een vreemd paard, welliswaar een volleerd en ervaren springpaard, heb ik er jankend opgezeten. Maar er op zitten is de eerste stap en de rest komt vanzelf wel! Even rustig bijkomen en binnenkort er weer op

**Geplaatst**: 11-10-20 16:57

Geplaatst: 11-10-20 16:57

Lindaonline schreef:
SusanH schreef:
Wat goed van je! Ook met kleine stapjes en soms een stapje terug kom je er. Top dat je toch gegaan bent, en uitziet naar de volgende keer.

Dankzij jouw tip

Doe haar maar de groeten van Hocus en mij de volgende keer

joh ik heb er de eerste keer ook net zo als jij op gezeten maar dan op mijn eigen paard. Ik was zo bang ik durfde niks meer met hem. En bij mij is het helemaal goed gekomen. Vertrouwen opbouwen duurt gewoon heel lang. Maar je bent in hele goede handen.

Dit was mijn eerste ritje:

Afbeelding

**Geplaatst**: 11-10-20 16:59

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 11-10-20 16:59

Wat 'fijn' dat er nog meer met eigen paarden zijn die er helemaal niet meer op durfde. Dat geeft ook mij weer moed

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 18:55

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 18:55

@HorseTimeXL
Longeren is ook ontzettend leuk en je kijkt vanuit een punt waar je weer andere signalen van het paard oppikt. Wat fijn dat je nu meer kunt genieten! Geef de moed niet op :))

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 19:02

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 19:02

musiqolog schreef:
Lindaonline schreef:
Gezeten en gestapt.

Ik ben eind vorig jaar (misschien staat dat ook al hierboven, misschien niet) na 13 maanden voor het eerst weer gaan rijden. Eerste les: wel gedraafd, maar na 20 minuten afgestapt omdat ik het gewoon té eng vond. Tweede les: een halfuur lang alleen maar stappen. Nu doe ik bijna alles weer.

Het komt echt wel weer terug, als je maar elke week rijdt. En elke week op dit betrouwbare beest mag.

Het belangrijkste is dat ik nu weet waar mijn angst vandaan komt. Voor mijn laatste eigen paard reed ik op een merrie die steeds wegschoot, ze zag spoken maar was betrouwbaar. Maar ik had nergens last van en viel er niet af. Maar mijn laatste eigen paard was een slag apart. Die was niet altijd betrouwbaar en hij stond heel hoog in het bloed. Ik denk nu nog steeds dat de meeste paarden zo zijn. En het kwartje moet nog vallen dat dit niet zo is.

@KittyDylan Herkenbaar... inderdaad er binnenkort weer op!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-20 19:13

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-20 19:13

@SusanH
Ik zal de groetjes doen! Ik herken mezelf daarin, je zit alleen maar heel stil omdat je geen reactie wil opwekken bij het paard. Bedankt +:)+