Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-08-09 18:47

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 14-08-09 18:47

ik raad je ook aan om het boek te lezen nimue

dan denk je er vast anders over. maar kan me je gedachte goed voorstellen hoor.

**Geplaatst**: 14-08-09 21:29

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 14-08-09 21:29

Ik ga het boek ook zeker lezen! Ik verwacht inderdaad dat ik er dan wel anders over ga denken, wat ik nu denk is ook echt vooral een eerste gevoel. Ik weet dat ik niet kan oordelen voor ik het zelf gelezen heb, en dat ga ik ook zeker doen - en jullie woorden hebben me alleen maar aangemoedigd het nog sneller te doen.

Ronne, reis jij in je eentje als je 2 tot 4 weken weggaat? Ik ben vorig jaar voor het eerst 4 weken weg geweest, met een vriendin door Engeland en Wales getrokken. Man, dat was bijna meditatief, ik kwam helemaal tot mezelf! De vrijheid om echt te doen wat jij op elk moment wilt, de nieuwe indrukken, het lekker bewegen in de natuur (wij wandelden veel). Heerlijk! Maar alleen vind ik het toch een stukje spannender... zeker naar het soort landen dat jij noemt, ik zou nog wel alleen naar bijv de VS willen, maar Nicaragua ofzo, poeh...

Ik ga wel misschien volgend jaar hier vrijwilligerswerk doen: www.freshair.org.

**Geplaatst**: 14-08-09 21:56

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 14-08-09 21:56

Wat gaaf, ik had nog nooit van hem gehoord of van zijn boek.
wil het zeker gaan lezen. in het verleden heb ik les gegeven aan autisten en moeilijk opvoedbare kinderen. het is heel bizar met hoeveel respect ze met een dier om kunnen gaan en hoeveel contact ze daarmee hebben in tegenstelling tot met de mensen om hun heen.
prachtig hoe onze viervoeter door verschillende barrieres heen kan komen zonder ook maar één woord te zeggen. magnifique!

ik ga het boek zeker lezen!!
bedankt voor dit topic!

**Geplaatst**: 14-08-09 22:12

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 14-08-09 22:12

Heb het boek liggen, mijn dochtertje is net als zijn zoontje klassiek autist. Heb het nog niet kunnen lezen, te dicht bij het heftige vuur denk ik, misschien komt het nog. Mijn dochtertje heeft bijzonder kontakt met dieren, is dan meer open, meer bij, en ik geloof daadwerkelijk dat deze kinderen op een ander niveau met dieren communiceren. Autisme in de klassieke vorm is een afschuwelijk, wreed en niet te doorgronden monster dat je prachtige mooie knappe gave kind in zijn klauwen houdt, nooit meer loslaat, en het leven van het hele gezin enorm beinvloed, heel soms ten goede, meestal ten kwade.

**Geplaatst**: 14-08-09 22:20

Geplaatst: 14-08-09 22:20

Ik heb er een stuk over gelezen in de laatste Bit, ik vond het erg indrukwekkend omdat ik weet hoe deze jongen zich voelt, en me ook sterk verbonden voel met paarden. Ik heb toevallig gezien dat wij het boek hier in de kast hebben staan, dus die ga ik binnenkort zéker een keer lezen. En de documentaire wil ik ook wel graag zien zodra die er is. Erg leuk voor de TS dat haar paard hiervoor gebruikt is, ik vind het een heel mooi paard. Mooie foto's !!

**Geplaatst**: 14-08-09 23:01

Geplaatst: 14-08-09 23:01

anshrop schreef:
Heb het boek liggen, mijn dochtertje is net als zijn zoontje klassiek autist. Heb het nog niet kunnen lezen, te dicht bij het heftige vuur denk ik, misschien komt het nog. Mijn dochtertje heeft bijzonder kontakt met dieren, is dan meer open, meer bij, en ik geloof daadwerkelijk dat deze kinderen op een ander niveau met dieren communiceren. Autisme in de klassieke vorm is een afschuwelijk, wreed en niet te doorgronden monster dat je prachtige mooie knappe gave kind in zijn klauwen houdt, nooit meer loslaat, en het leven van het hele gezin enorm beinvloed, heel soms ten goede, meestal ten kwade.

Ik kan me voorstellen dat het boek voor jou nog een stuk heftiger is, maar ik vermoed (let op: vermoeden!) dat het je juist hoop kan geven. Klassiek autisme is eigenlijk iets totaal anders dan het autisme waar men tegenwoordig meteen aan denkt en dat het afschuwelijk is kan ik me indenken! Ik wens jou in ieder geval heel veel sterkte om nu en in de toekomst om te gaan met het monster in je dochter! Misschien kom je, net als Rupert Isaacson, op een dag ook een manier tegen om het leven voor je dochtertje en je gezin prettiger en eenvoudiger te maken!

Nimue: Ik reis nooit alleen. Dat vind ik niet prettig en vooral ook niet gezellig. Ik ben geen einzelganger en heb echt mensen om me heen nodig, zeker als ik belangrijke ervaringen op doe! Die wil ik echt met anderen kunnen delen! Ook zijn sommige reizen best wel heftig (zo heb ik ook met medestudenten een ontwikkelingsproject gedaan in Srebrenica in Bosnie, de oorlog is daar 13 jaar geleden afgelopen, maar in feite is het nog oorlogsgebied, incl mijnen en dreiging), dus is het fijn om dat met anderen samen te verwerken. India ben ik een aantal keer met mijn ouders geweest (mijn tante woont daar) en ook met een vriendin en een keer met mijn vriend. Marokko met mijn vriend en twee vrienden. Nee, alleen reizen is niks voor mij, maar 'dat soort' landen wel degelijk! Ook dat is bijna meditatief, maar op een andere manier. Je hebt meer met andere culturen te maken, andere soorten mensen met andere opvattingen over het leven. Allemaal mensen met eigen zoektochten en eigen wijsheden, daar kun je veel van leren! Misschien toch eens het proberen waard! Over Marokko gingen de meest wilde verhalen, want ja, het is een moslimland. Over dat meisjes niet alleen over straat konden, over mannen met losse handjes, over onvriendelijke mensen en ja helaas ook over 'kútmarrokanen'. Nou, echt, niet was minder waar! Ja, de verkopers zijn opdringerig (maar niet agressief), maar de 'gewone' man is zo ontzettend behulpzaam, vriendelijk en begripvol! Dat zijn hele waardevolle ontdekkingen!

**Geplaatst**: 15-08-09 09:44

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 15-08-09 09:44

Ronne, wat jij beschrijft zijn ook mijn redenen om niet alleen te willen reizen. Vooral het delen van de ervaringen, maar ook gewoon het lekker samen op een terrasje zitten, elkaar op een andere manier leren kennen, dat vind ik de mooie dingen aan reizen. Thuis zit ik makkelijk dagen in mijn eentje, geen punt, maar als ik echt dingen ga doen doe ik dat het liefst met iemands amen.

De landen die jij beschrijft spreken me juist heel erg aan, maar ik heb helaas niemand in mijn omgeving die mee wil. Ik wil bijv heel graag een keer naar Tibet of Nepal, misschien ook India (al ben ik bang dat ik de armoede daar erg schrijnend zal vinden en me zal schamen dat ik daar als toerist rondloop), maar dat doe ik liever niet alleen. De VS staat op het programma, misschien dit najaar een rondreis door Marokko (met een groep mee, wel minder leuk dan met vrienden maar beter dan niks). Oost-Europa wil ik ook nog een keer naar terug, ik ben in Slowakije geweest en vond het heel mooi. Ik wil graag rondtrekken daar.

De reis naar Marokko hangt af van mijn lichamelijke gesteldheid (is eigenlijk teveel lopen voor mijn rug), maar ook van of ik in september wel of niet aan een nieuwe opleiding begin. In elk geval heb ik wel allerlei plannen dus.

**Geplaatst**: 15-08-09 10:21

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 15-08-09 10:21

Ja, ik ken het probleem van niemand die mee wil! Mijn vriend is eigenlijk groot fan van een keer per jaar met de sleurhut naar Frankrijk, iets waar ik persoonlijk een beetje jeuk van krijg, dus dat is altijd een beetje strijd. Tot nu toe hebben we het gelukkig redelijk kunnen verdelen. Volgend jaar zomer zullen we dan ook waarschijnlijk ergens in Europa op een camping gaan staan en braaf kerkjes bekijken en veel zwemmen. Ik heb het geluk dat ik als kind al veel met mijn ouders gereisd en rondgetrokken heb, het zit me daardoor wat meer in het bloed denk ik. Volgend jaar studeer ik af en als kado krijg ik dan van mijn ouders een reis kado, waarheen is dus nog niet zeker.

Marokko is een prachtig land en de georganiseerde reizen ken ik niet echt, maar ik moet wel zeggen dat Marokko een land is dat je het beste leert kennen door te verdwalen in steegjes in de medina en zelf (niet in grote groepen) kleine dorpjes in de lopen en mensen te ontmoeten. Nou ben ik bevooroordeeld, want ik ben nog nooit met een georganiseerde reis meegeweest, maar mij lijkt t niet echt iets

Maar wat je zegt; beter dan niks!

De armoede in India (vooral zuid India) is schrijnend en in het begin ben je je daar pijnlijk van bewust. Maar je helpt het land door daar te komen en kleine dingen voor de lokale bevolking te doen. Je helpt meer dan er weg te blijven en je ogen te sluiten. Daarnaast vinden zij het niet ongemakkelijk dat ik daar ben, waarom zou ik dat dan wel moeten vinden!

Ik heb net de uitzending van Netwerk gekeken en het is eigenlijk precies wat er in het boek beschreven wordt, maar wel heel mooi om het mannetje eens in het 'echt' te zien!

**Geplaatst**: 15-08-09 10:40

Geplaatst: 15-08-09 10:40

Hihi, ik houd best van kerkjes bekijken, maar de hele campingcultuur is het voor mij ook niet. Ieder zijn ding, ik zit altijd liever in pensionnetjes of jeughderbergen. Hotels vind ik vaak ook nie zo leuk. Ik denk wel dat je gelijk hebt dat hoe je ouders ermee omgaan je beïnvloedt. Mijn ouders zjin één keer naar Spanje geweest omdat ze een reis hadden gewonnen, en verder nooit buiten Duitsland en de Benelux geweest. Oh ja, één keer naar Wales omdat ik ze de oren van hun kop zeikte.

In verhouding ben ik dus al superavontuurlijk.

Ik heb goeie ervaringen gehoord over de georganiseerde reis die ik wil gaan doen. Je hebt vrije tijd in Marrakesh, dus inderdaad heerlijk in je eentje ronddwalen. Verder een wandeltocht met kamelen waarbij je in de woestijn overnacht, dat soort dingen. Ik ben ook nog nooit met een georganiseerde reis geweest en ergens staat het me ook tegen, ik wil meer vrijheid, maar het is dit of in mijn eentje gaan... Ik weet niet hoe oud jij bent, maar ik ben nu op een leeftijd (28) dat de meeste van mijn vrienden niet meer dan 2 weken vrij kunnen krijgen of die vrije tijd met hun partner (of gezin) willen besteden, dus het is echt moeilijk om iemand mee te krijgen. Ik zou het via via kunnen proberen, maar een maand op de lip van iemand die ik nauwelijks ken lijkt me nog erger dan met een groep. Bij een groep kun je je tenminste nog afzonderen.

Misschien heb je wel gelijk over India, maar ik denk dat ik het toch lastig zou vinden. Ik doneer dan liever wat geld, of ik zou er wel eens een paar maanden vrijwilligerswerk willen gaan doen, maar ik denk dat ik me als toerist niet prettig zou voelen. Het móet misschien niet, je ongemakkelijk voelen, maar ik heb dat zelf niet in de hand natuurlijk, mijn gevoel. Maar ik denk dat ik er ooit nog wel eens heen ga hoor.

**Geplaatst**: 15-08-09 14:00

Geplaatst: 15-08-09 14:00

I

Citaat:
k kan me voorstellen dat het boek voor jou nog een stuk heftiger is, maar ik vermoed (let op: vermoeden!) dat het je juist hoop kan geven. Klassiek autisme is eigenlijk iets totaal anders dan het autisme waar men tegenwoordig meteen aan denkt en dat het afschuwelijk is kan ik me indenken! Ik wens jou in ieder geval heel veel sterkte om nu en in de toekomst om te gaan met het monster in je dochter! Misschien kom je, net als Rupert Isaacson, op een dag ook een manier tegen om het leven voor je dochtertje en je gezin prettiger en eenvoudiger te maken!

Dank!! Mijn oudste heeft lichte vorm, en kan idd gewoon naar het reguliere basis onderwijs. Dat is idd iets heel anders dan onze kleine vrouwelijke " rainman"! Leven met autisme is een reis, je hebt mooie dagen met veel zon, en dagen met regen onweer en alles bergop. Het is een proces van acceptatie, van loslaten en van begrip. Dat proces maakt een ieder op zijn manier door, de en sneller dan de ander. Ik vind het geweldig dat iemand zo'n reis maakt en op die manier zijn zoons autisme beter leert begrijpen en leert accepteren.
Ik ga het boek zeker lezen, als dochterlief strakjes weer lekker op schooltje zit en mama even op de bank mag uitpuffen van 6 weken zomer vakantie!!!!!

**Geplaatst**: 15-08-09 14:20

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 15-08-09 14:20

haha, dat zou ik zeker doen!! Het is namelijk best een emotioneel boek en dat zal voor jou nog wel een flink tandje extra gelden, even ongestoord uit kunnen janken is dan geen overbodige luxe!

Misschien heb je er iets aan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-09 15:33

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-09 15:33

Hallo allemaal! Ook weer eens een berichtje van mij. Nimue en Ronne hebben er inmiddels een beetje een reistopic van gemaakt! Ook superleuk overigens want ik ben toevallig net in Marrakech geweest. Ik vond de mensen in marokko ook bijzonder gastvrij en vriendelijk. Je hebt binnen no time een hele horde vrienden en moet bij iedereen op de thee. Er werden me ook al allerhande baantjes aangeboden. Ik denk eraan daar een tijdje te 'wonen' om daar frans te gaan leren.
Wat betreft alleen reizen of met meerderen; ik heb beiden gedaan en beiden heeft voor en nadelen. Met iemand samen moet je wel heel erg dezelfde reisinstelling hebben en inderdaad moeten die mensen ook maar net tijd hebben, vrij kunnen krijgen, geld hebben en naar dezelfde bestemming willen als jij. Georganiseerde reizen hoeven niet zo erg te zijn. In marokko heb ik gewoon een hotel geboekt. Ik was daar met een vriendin en we hebben wat excursies geboekt via een reisorganisatie daar ter plekke. Ik ben nooit zo van dat soort dingen maar wanneer je beperkt de tijd hebt is het toch wel een uitkomst. Bovendien kan je het ook gebruiken om van a naar b te komen, wat leuke uitleg te krijgen van een gids en dan je eigen plan te trekken.
Ik heb maanden door Azie getrokken met mijn toenmalige vriend. Goede relatietest overigens maar dat ging bij ons prima. In Guatemala en Mexico was ik alleen maar ook Azie zou ik heerlijk vinden nog eens heen te gaan maar dan alleen. Zeker dat soort verre bestemmingen trekken vaak een hoop backpackers en je vindt altijd wel aansluiting. Het leuke van reizen vind ik bovendien mensen leren kennen. Wanneer je alleen bent leg je ook veel sneller contact met 'locals' maar ook met medereizigers. Bovendien leer je dan jezelf pas goed kennen. Je bent op jezelf aangewezen en dat kan zwaar zijn maar als we het over meditatieve reizen hebben dan zijn dat de reizen waarin ik alleen was. Zelfs wanneer ik ben met iemand waarmee ik heel goed kan zwijgen is dat nog niet hetzelfde. Het is ook heel anders om in je eentje op je gemak de ruines van tikal te bekijken of je aan te passen aan iemand die het of te heet vindt, of niet zo interessant of die steeds met je discussiert over een gebouw waar jij alleen naar wilt kijken. Stilte om je heen als je dingen onderneemt en in je opneemt zorgt dat het een nog diepere indruk maakt. Het heeft iets sereens om zo te reizen. Wil je het toch delen: upload je foto's en stuur een mail in het eerste beste dorp of spreek met medereizigers die met eenzelfde doel zijn gekomen. Het leuke is: dit levert je ook vaak een andere invalshoek op die je aan het denken zet.

Wat betreft armoede; het schrijnendste wat ik heb gezien was hoe mensen in birma gebukt gingen onder het regime en hoe kinderen als skeletten rondliepen in cambodja. Ik kan me voorstellen dat iemand op dat soort plekken liever vrijwilligerswerk doet. Geld geven ben ik vaak niet zo voor. Tenzij je heel goed weet waaraan. Ik heb veel ngo's gezien die niet tot nauwelijks werken. Bovendien is vrijwilligerswerk voor jezelf leerzaam. Het geeft je een dieper inzicht in de problematiek. Het kan ook desillusionerend zijn maar ook dat is een heel goede levenservaring. Bovendien doe je werkelijk zelf fysiek iets. Het is makkelijk om schuldgevoelens af te kopen. Door geld te geven aan een goed doel maar ook door te zeggen dat toerisme die mensen juist een economische boost geeft. In veel landen is dit niet zo. Het stimuleert vaak dat de rijken er rijker van worden en de armen er iets beter door leven maar niet noemenswaardig. In veel restaurants krijgt men een weeksalaris van wat een toerist daar in een maaltijd als maandsalaris uitgeeft. De eigenaar is een westerling, de werknemer barst in tranen uit wanneer ze een afgedragen wikkelrok cadeau krijgt. Dat terwijl ze er wel goed uit ziet maar schijn bedriegt. De werkgever heeft kleren klaarliggen omdat hij niet wil dat zijn personeel in vodden rondloopt.
Dit is the worst case scenario en tuurlijk stimuleert toerisme ook absoluut de economie; ook van hen die arm zijn. Wil je echt weten waar je geld blijft en of je met jouw toerisme ook iets goeds doet dan zou je er een tijd moeten wonen, vertrouwen van de mensen moeten krijgen en dan blijkt vaak dat dingen wel anders zijn. Maar op grotere schaal helpt het natuurlijk ook. Al stimuleer je een overheid; gaat die overheid goed met zijn geld om dan zorgt dit bijvoorbeeld voor aanleggen van riolering in bepaalde sloppenwijken etc.
Kortom voor alles is wat te zeggen maar zelf hecht ik toch meer waarde aan een land leren kennen. Ik zou liever gaan werken als vrijwilliger dan dat ik rondtrek en veel zie. Ik heb het idee dat door soms op een plek te blijven je meer ziet dan wanneer je het hele land door bent gereisd. Dat geeft mij toch altijd een beetje het dierentuin idee.

**Geplaatst**: 17-08-09 16:01

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 17-08-09 16:01

Wat leuk lagavita dat je ook net in Marrakech bent geweest! ik heb inderdaad dezelfde ervaring als jij. Ik vind het ook echt een stad waarin je moet verdwalen om het echt te kunnen zien.

Wat betreft je verhaal over armoede en toerisme, daar sluit ik me grotendeels bij aan! Ik blijf ook graag een tijdje op een plaats om het echte dagelijks leven te leren kennen, ipv rond te blijven reizen. Vooral in India heb ik dit veel gedaan. Ik geef bedelaars ook nooit geld, wel bijv bananen of ik koop dingen van ze. Ook als mensen die ik daar heb leren kennen, persoonlijk iets nodig hebben, zorg ik daarvoor. Zo had de werkster van mijn tante die in India woont een zoontje gekregen met een ernstige hartafwijking. Het manneke moest 2x geopereerd worden (en dan bij voorkeur niet in een staatsziekenhuis natuurlijk), dat kostte 1500,- euro. Voor die mensen natuurlijk een bedrag dat nooit te bereiken valt (haar man was vrachtwagenchauffeur). Ik heb toen in NL onder familie en vrienden een inzameling gehouden, hier hebben we ontzettend veel geld mee binnengekregen, ver boven het bedrag dat we nodig hadden. De operatie hebben we betaald (het manneke is helemaal genezen en echt een superleuk, vrolijk, spontaan kind geworden) en de rest hebben we opzij gezet. Hier wordt nog steeds het schoolgeld van een aantal kinderen van betaald elke maand (kost ons echt geen drol) en toen de tsunami over India spoelde, hebben we het geld gebruikt om nieuwe vissersboten te kopen en een aantal huizen opnieuw te laten bouwen. Dat vind ik manieren om een land te helpen. Alles komt dan direct waar het nodig is, zonder dat een corrupte regering er rijk van zit te worden. Daarnaast geven mensen veel makkelijker als ze dat weten en als het initiatief komt van iemand die ze kennen.

Op dezelfde manier zijn we met een groep studenten te werk gegaan om in Srebrenica een jongerencentrum op te knappen. We zijn er met 9 man (vrouw) heengegaan en hebben het helemaal opgeknapt, samen met de lokale jongeren. We hebben bedrijven aangesproken, familie, vrienden en inzamelingsacties gehouden. Hier hebben we bijna 10.000 euro mee ingezameld. Op die manier konden we onze eigen reis bekostigen, heeel veel materiaal kopen en ook andere projecten in de omgeving sponsoren. Zo voel je je prettiger als je in zo'n omgeving reist en je leert de mensen veel beter kennen.

Anyway, weer enigzins ontopic: Ik zag bij EJ het boek liggen Equus of Tao, maar kostte 34,-, vond ik een beetje duur, dus ik haal t wel een keer uit de bieb

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-09 16:07

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-09 16:07

Jeetje Ronne heel bijzonder wat je doet. Heb je al eens op de website van t-mobile gekeken? Die hebben nu geld beschikbaar voor mensen met een goed plan in de ontwikkelingshulp. Je krijgt een jaar salaris en volgens mij een startkapitaal om iets mee op te zetten! Lijkt me echt iets voor jou! Weet niet of het nog loopt maar zag de reclame een tijdje geleden op tv. In ieder geval heel bijzonder wat je doet. Goed werk!
Marrakech is idd gewoon verdwaalwerk. Dat is de beste manier om de medina te leren kennen in de steden in marokko maar in feite geldt dat overal: van Barcelona tot tokyo.

On topic; boek klinkt idd duur. Tip; even tweedehands zoeken op bol of amazon.com

**Geplaatst**: 17-08-09 16:11

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 17-08-09 16:11

Ja, ik kijk wel ff op bol!

Ik ken de reclame van t-mobile inderdaad, maar heb nu niet echt tijd beschikbaar om zoiets te doen. Misschien als ik dalijk klaar ben met mijn studie? En sowieso heb ik niet echt iets structureels of zo... ik loop soms gewoon tegen dingen aan en ga dan om geld schooien

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-09 16:14

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-09 16:14

Haha ja maar daar zou je meer mee kunnen doen. Het was een ideetje, leek me wel iets voor jou.

**Geplaatst**: 17-08-09 18:01

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 17-08-09 18:01

Ja, zou wel leuk zijn voor over een jaartje of zo!

Vergeet ik trouwens nog te vertellen dat ik vanochtend op het idee kwam om mijn ouders op te zoeken in Kroatie (zijn daar op vakantie), ben op internet gaan zoeken en vond een ticket voor 100 euro, dus meteen maar geboekt! Vriendlief moet toch de komende tijd werken, dus ik knijp er ff 10 dagen tussenuit om lekker op t strand te liggen lui zijn en een beetje te zwemmen! Lekker even niks cultureels

Vond t wel een spontane actie van mezelf!

**Geplaatst**: 17-08-09 18:05

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 17-08-09 18:05

wauw wat geweldig Ronne, en wat fijn dat het met dat jongetje goed gaat!

En wat leuk, naar Kroatie! Is inderdaad niet duur.

Wat zijn jullie allemaal reislustig

vind het erg leuk om over andere landen te lezen en als ik ergens op vakantie naar toe ga vind ik het heel leuk om vooral veel van de natuur en de gewoontes daar te zien, maar ik ben toch echt liever thuis.. Krijg ook altijd heimwee als ik langer als een week weg ben, mis de dieren en mijn familie dan (ja je leest het goed, eerst de dieren en dan familie

)

**Geplaatst**: 17-08-09 18:08

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 17-08-09 18:08

Hahaha, ik snap precies wat je bedoelt! Bij mij komt de heimwee gelukkig pas na een week of 3 a 4, maar bij mij is het ook eerst naar de beesten (ok, eerst mijn ene paard, dan mijn moeder, dan mijn andere paard en dan de katten en dan mijn vader

)

**Geplaatst**: 21-08-09 15:45

Geplaatst: 21-08-09 15:45

Ik ben het boek nu aan het lezen. Heb em bijna uit. Wat een boek zeg!!

**Geplaatst**: 22-08-09 10:51

Geplaatst: 22-08-09 10:51

Wat een heerlijke verhalen hier, ik zit echt met een grote glimlach te lezen. Ronne, wat doe jij mooie dingen! Maar ook jouw verhalen vind ik inspirerend om te lezen, Lagavita.

Jullie beschrijven wel echt dingen waar ik van droom om ook eens te gaan doen. Maar ik vind het toch altijd weer een grote stap, zit met een huis (wel huur, maar ik wil het toch aanhouden dan en dat is prijzig), een katje, een paard... Ik vind het moeilijk om dat allemaal zomaar los te laten en langere tijd weg te gaan.

Toch denk ik dat het wel gaat gebeuren. Ik wilde in september een opleiding beginnen, maar het ziet er naar uit dat dat niet gaat lukken om te combineren met mijn werk. Ik baal daar erg van, maar aan de andere kant creëert het wel ruimte om in het jaar dat ik nu moet wachten toch te proberen écht eens één van die plannen die ik al jaren heb waar te maken. Ik moet wel even goed kijken hoe of wat, want ik vind langere tijd alleen reizen toch niet zo en veel vrijwilligerswerk is voor mij fysiek te zwaar dus ik moet even goed kiezen. Maar iets als lesgeven of een educatief project zou prima kunnen en zou ik ook heel leuk vinden.

Oh, en on-topic; ik ga het boek binnenkort bestellen denk ik!

**Geplaatst**: 22-08-09 11:00

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 22-08-09 11:00

Ik ben ook absoluut heel benieuwd naar het boek, ik moet het binnenkort maar eens aanschaffen. Ook de documentaire wil ik zien, lijkt me reuze interessant

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-09 15:49

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-09 15:49

He nimue, goed idee om iets van vrijwilligerswerk te doen. Dan ontmoet je altijd wel mensen. Wat mij ook over alleenreisangst heen heeft gezet is bijvoorbeeld gewoon een cursus volgen; andere taal leren in het buitenland. Je steekt er iets van op en je blijft ergens langere tijd zodat je het land goed kan leren kennen. Ook talenscholen organiseren altijd goedkope trips in de omgeving aldaar. Huurhuis: onderverhuren. Dat mag als het goed is tot max een jaar. Soms hoef je niet eens zo moeilijk te doen want iemand hoeft zich niet in te schrijven soms en indien wel dan kan dat als je een huis hebt waar meerdere personen op hetzelfde adres mogen wonen.
Je paardje is wat lastiger. Daar moet je echt iemand mee vertrouwen die die goed in de gaten houdt en eventueel bij crisis situaties bereid is in te springen. Kijk eens naar Joho als je vrijwilligerswerk wilt doen. Of mail Rupert om on topic te blijven lol.

**Geplaatst**: 22-08-09 20:58

Geplaatst: 22-08-09 20:58

Lagavita, een cursus is inderdaad ook een goed idee! Alleen zijn die vaak zo duur, maar wel echt superleuk natuurlijk. Vrijwilligerswerk spreekt me nu wel echt aan, liefst iets voor 2 maanden ofzo om 'light' te beginnen.

Huizen bouwen of het land bewerken of ander echt zwaar lichamelijk werk zit er niet in, maar ik heb een lesbevoegdheid om Engels te geven dus dat zou ik natuurlijk zo kunnen doen. Daar is altijd veel vraag naar. Of een educatieproject, of kampen begeleiden voor kinderen uit achterstandswijken, zoiets lijkt me wel heel erg leuk.

Rupert mailen is niet eens zo'n gek idee, als jij zei dat hij echt zulke leuke adressen heeft. Hij zal vast niet bijten, moet ik alleen wel echt dat boek eerst even lezen.

Ik zou het prachtig vinden om mee te helpen bij een project waar een combi van mensen en dieren is. Bijvoorbeeld een project met moeilijk opvoedbare jongeren die iets met dieren gaan doen, of een manege voor gehandicapten, of een centrum voor equitherapie. Dit zijn ook de gebieden waar ik ervaring in heb (kinderen met gedragsproblemen, natuureducatie, vrijwilligerswerk met gehandicapten) en ik zou het wel fijn vinden iets te doen dat daar op aansluit.

Huurhuis onderverhuren, tsja, daar dacht ik ook aan... maar ik woon niet echt in de meest gewilde regio van Nederland. Je kunt hier binnen een half jaar je éigen huurhuis krijgen van de woningbouw. Ik zou dan dus iemand moeten vinden die bijv eens een aantal maanden op het platteland wil bijkomen ofzo, maar het is niet zo makkelijk doorverhuren als bijv in Utrecht. Maar goed, dat is natuurlijk niet onoverkomelijk. Twee of drie maanden huur doorbetalen is ook niet zo'n ramp, en dat is natuurlijk ook al een mooi begin. Het hoeft niet gelijk een jaar te zijn.

**Geplaatst**: 22-08-09 23:12

Re: Autisme; de paardenjongen

Geplaatst: 22-08-09 23:12

Wat een geweldige plannen hebben jullie allemaal. Geweldig, heel leuk om te lezen.
Ben zelf juist heel erg bezig met huisje boompje beestje, maar toch is het leuk om te lezen wat andermans dromen zijn!