Ikzelf vind, dat correct paardrijden een weldaad voor je rug is...
Zelf heb ik een tijd centered riding gedaan.
Ten eerste: het verhaal over het leven van Saly Swift is zeer de moeite ward: hoe ze geboren werd "in een lastig lichaam" (met oa een stevige scoliose) en hoe ze met allerlei vormen van hetzij fysiotherapie, cesar, alexandertechniek, tai chi, maar ook gewoon uit haar eigen ervaring van ...laten we zeggen..."een stimulerende achterstand" ontdekte, hoe ze met haat lastige lijf toch bliksems goed kon paardrijden.
Zo goed, dat allerlei mensen graag les van haar wilden hebben. (Die mensn ehadden relatief makkelijke lijven - en om zo maar uit te drukken een "remmende voorsprong".)
De beelden, de houdingen, de oefeningen kunne zeer waardevol zijn - en er zit idd ook een stukje mentale training aan vast.
Verder zoals ik het zelf zie:
bij paardrijden heb je stevige buikspieren nodig, waaronder de zgn 'bikinispier', de transversus abdominis. Die kun je trainen/ activeren door te paard je navel (en het gebied daar net onder) iets in te trekken. Daardoor kantelt je bekken ("laat je heiligbeen op de grond vallen", "voel de bal in je bekken" "laat je hoofd lekker bovenop die baljartkeu" zeggen ze dan in CR.
- De eerste keren dat ik les had op mijn toenmalige stal lag iedereen in een deuk.)Verder geldt: "rijd met je botten" je hoeft je rugspieren (tenzij goed gefundeerde meningen gebaseerd op een echte diagnose) niet aan te spannen! Wat je nodig hebt, zijn je buikspieren - de stevigheid van je achterzijde, dat komt wel goed met je botten. Ga je ook nog eens je rugspieren activeren, heb je grote kans, dat je je rug juist vaster maakt dan noodzakelijk en dan is dat "lekkere wiegen" weg.
En volgens mij is het nou juist dat lekkere wiegen en het activeren van je buikspieren, dat maakt, dat (goed, correct) rijden een weldaad voor je rug is.
