Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-09-13 15:21

Geplaatst: 01-09-13 15:21

Ja, die korrector pads ken ik, vorige week net de mijne verkocht

. Het idee sprak me ontzettend aan maar ik had alleen maar meer frustratie met dat ding (want het bracht nog steeds niet wat ik zocht) en ik bleef twijfelen. Ik was ook niet van de boomloos maar nadat ik een paar boomzadels en semi-boomloze zadels heb geprobeerd ben ik toch de stap gaan wagen naar boomloos. Hoewel ik moest wennen en echt nog wel eens twijfelen is dit het eerste zadel waar Akke zo mee weg stapte in de relax modus, en dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Daarom blijven we ook bij dit zadel en moeten we het gebrek aan spieren achter de schouder een beetje op gaan vullen met de pad denk ik, zacht materiaal in ieder geval. Als dan de spieren gaan groeien, en dat doen ze nu in ieder geval dan past de pommel gewoon weer. Het opvullen en wegknippen is van de losse inlage die in het dekje doet, je knipt dus niet in je zadel oid.
Akke is 5 en een beetje en moet nog veel in haar spieren gaan groeien. Door de pech met de boomzadels hebben we veel verplichte pauzes gehad en weinig tot geen mogelijkheden om spieren te kweken, er was altijd wat, nu gaat het echt 100 keer beter.
Wat lastig dat je zo scheef zit (achteraf gezien) wellicht dat je je beugels gelijk kunt laten hangen en weer opnieuw je balans kunt aan vinden? Is je ruggegraat ook krom gegroeid door de ep. Mijn nekwervels zitten wel een kromming in vanwege de verkorte spieren die eraan trekken, dit zag ik bij een MRI scan die vorig jaar gemaakt is na een val op het ijs waarbij ik me heb vastgegrepen met mijn slechte arm en daarbij mijn zenuw overrekte aan de getroffen kant. Resultaat was niet best dus vandaar MRI, helaas niets concreets op te zien behalve die scheve nekwervels dus. (Vond de arts overigens een heel normaal beeld voor een ep patient, dat het voor mij toch een lichte schok was maakte niet uit..)

**Geplaatst**: 01-09-13 16:41

Re: Erbse Parese Ruiters gezocht!

Geplaatst: 01-09-13 16:41

oh haha, nou hou je vast, ik heb idd ook een vergroeide nek en scoliose doordat er van 1 kant harder getrokken wordt(links) rechts heb ik niet echt verkórte spieren, het meeste is juist weg, en wat wel ontwikkeld is, is matig.vroeger ging mijn schouder in de loop vd dag uit de kom. op t laatst werd t zo slap dat hij er niet meer "in paste"!? kop en kom waren ook vervormd, toen ben ik geopereerd en dat heeft geholpen. ik heb ook al een tijd last van 1 knie en mn rug en nek natuurlijk altijd..... ik verdeel mijn gewicht niet goed volgens de fysio (evenwicht, scheef zitten/ staan, omvallen, overbelasting aan 1 kant) Wel knap dat jij met je ep arm iemand kunt grijpen! Mijn reflexen werken geeneens rechts!? Als er iets van tafel valt oid doet mijn rechterarm geen cm mee. Als kind was het ook net een stukkie rubber wat er aan hing

Heb jij in je ontwikkeling nooit foto's laten maken enzo? Of naar die ep dagen in Heerlen, Leiden etc.? Ik liep tot ca. mijn 20 e jaar bij het revalidatiecentrum de Hoogstraat in Utrecht. Leren zwemmen daar.......... fietsen, biefstuk snijden (pfff eet ik nooit want krijg het nóg niet gesneden) en hulpmiddelen/ aanpasssingen gekregen. En de controles etc. met spelletjes, was soms zelfs leuk

, dagje uit, terwijl de rest vd kinderen naar school moest! Hahaa.
Tja die beugels scheelden maar 3 gaatjes maar ik heb het nooit opgemerkt en ging er nooit vóór staan om te kijken hoe ze hingen. Vandaag niet aan rijden toegekomen, ben nog totall loss

Dat is wel es jammer....dat Fleur op mijn "moeie" momenten met me aan de wandel gaat, hoewel ze ook op bepaalde momenten 200% geduldig is. Ze weet precies wat ze wanneer kan doen, boef. :')

**Geplaatst**: 01-09-13 20:29

Re: Erbse Parese Ruiters gezocht!

Geplaatst: 01-09-13 20:29

jeutje... ik heb vanaf mijn geboorte fysiotherapie gehad, in den beginne nog in de hoera houding vastgespeld gelegen (dat doen ze volgens mij niet meer) en daarna dus fysio. Rond mijn 7e, 8e is daar mensendieck bij gekomen om rechtop te leren staan en mijn schouders naar achteren te houden. In het begin van mijn pubertijd naar een fysio? geweest die er een soort martelpraktijken op na hield (dan moest ik op mijn goede linkerzij gaan liggen en mijn rechterarm naar boven laten wijzen. Dan drukte ze mijn vleugelende schouderblad terug op zn plaats en duwde tegelijkertijd mijn arm omhoog, de boel even oprekken oid, dat deed zéér!!) of dan moest ik aan een rek hangen met 2 armen en dan een tijdje blijven hangen - ook oprekken. Gelukkig kwam er later een andere fysio en die deed aan bindweefselmassage, daar kwam ik altijd beurs vandaan maar het was andere pijn en dat was wel fijn. De mensendieck tijdens mijn pubertijd heeft een keer gedacht mijn elleboog te kunnen strekken en duwde met haar volle gewicht in een keer op mijn onderarm terwijl mijn elleboog op de rand van de behandel tafel lag, traumatisch als je zelf weet dat die elleboog écht niet kan strekken. Je duwt iemand zijn rechte knie toch ook niet nog een paar graden verder naar achteren. Verder altijd fysio gehad, met wisselende resultaten. Eind vorig jaar nog een behandeltraject ingegaan bij een revalidatie centrum maar de tijden strookten totaal niet met mijn nieuwe baan dus dat traject heb ik stopgezet. Sinds december geen fysio meer. Wel stijve nek en schouders maar het is allemaal nog te handelen, scheelt ook een hoop tijd

De onderzoeken in het ziekenhuis waren in zoverre een uitje dat je meer leert over je arm en schouder, juist omdat het geen gewone arm/schouder is. Mijn kop en kom zijn ook kleiner, altijd geweten maar een mri heeft dat toen ook bevestigd. Het enige aan mijn arm dat normaal functioneert is mijn hand/vingers. Ik kan stevig vastpakken (ook als ik het niet helemaal door heb, dan staan de nagelafdrukken in mijn handpalm

)
Spiertesten gehad met naalden toen ik nog jong was (en toen de verpleegster al omver wilde duwen) mri scans, test om de verkeerde zenuwuitgroei te onderzoeken (en ook die werd ontzettend bevestigd), spiertesten in het LUMC 2 jaar geleden? Nouja een hoop in ieder geval.
Spierreflexen weet ik niet zeker, voor mijn gevoel moet ik wel altijd heel bewust aansturen, vermoeiend. Als ik weer eens teveel heb gedaan met mijn arm dan is het ook heel fijn om dat aansturen ook even stil te zetten. Mijn arm even uitschakelen en gewoon mee laten liften in het werk, ook op stal met mijn paard.
Trekken, aan touw of hoofdstel is een no go en dat betekend dat ze eigenlijk altijd aan een los touwtje mee loopt. Heeft ze wel moeten leren maar dat was de moeite waard

Als ik mijn situatie met jou vergelijk, ben ik er goed van af gekomen maar dat heeft het me ook wel eens moeilijk gemaakt omdat ik voor mijn gevoel dus enerzijds niet "invalide" ben maar ik ben ook niet "valide en heb een tijd gezocht bij welke "club" ik dan wel hoorde. 2 jaar geleden heb ik daar uiteindelijk hulp bij gekregen en dat gaf een hoop duidelijkheden. Mijn arm hoort gewoon bij mij met alle goede en slechte gevolgen ervan. Het geeft ook de drive om nu te gaan studeren omdat ik weet dat mijn arm het werk in de kinderopvang simpelweg niet volhoud en ik dat diploma wil om leidinggevende te worden.
Mijn kinderen zijn heel zorgzaam omdat ik dus weleens iets niet kan of hulp nodig heb en ik ben heel blij dat ze die kwaliteiten ook hebben (kunnen) ontwikkelen. Als ik eens een dag letterlijk niets kan vanuit mijn nek dan wordt er ook echt zonder problemen voor me gezorgd. Dat maakt me dus ook nog eens een trotse mama.

**Geplaatst**: 01-09-13 20:59

Geplaatst: 01-09-13 20:59

Zo herkenbaar allemaal.....de fysio in mijn jeugd was ook een beul, stekken strekken strekken idd en hij heeft zelfs een keer mijn schouder eruit getrokken _-:(

, hij dacht ook mijn elleboog rechter te kunnen maken en zetten idd ook zijn knie ertegenaan en met zijn eigen gewicht tegenhangen. En al die testen met naalden ja....bij een kind!? (hoewel ik op mijn 4e diabetes kreeg en de naalden "gewoontjes" werden). Maar ook testen met hard/ zacht/ koud/ warm voorwerp etc. waar ik niks van bakte

Dat van welk clubje je nou bijhoort heb ik ook wel gehad. Bij de gehandicaptensport was ik te goed en bij de reguliere te zwak en werkte niet met anderen of in een team.
Fleur moet ook losser lopen, aan een touw gaat het al erg goed, we oefenen met de clicker, superuitvinding!

maar ik heb haar gekocht in januari en kom er een tijdje geleden achter dat ze toch erg hard en drammerig is in dr mond. Aan de teugel moet ze ook makkelijker of gevoeliger worden en daar zijn we mee bezig, wat meer op stem te rijden en de hulpen kleiner maken en als ze dán reageert, belonen. Ik vind het erg moeilijk waar ik nou goed aan doe. Van de oude eigenaar hoorde ik dat ze feller tegen je ingaat als jij fellere middelen inzet, dus ben benieuwd met een pelham. Ik durf nu inmiddels wel over die grens te gaan, van "nou hou je op". Ik was eerst te afwachtend, kijkend hoe ze ergens op reageerde en vervolgens wist ik niet hoe te reageren. (terugtrekken win je natuurlijk nooit

)
Ik werk niet meer, heb ook maar heel even gewerkt, maar dat komt door andere aandoeningen. Nu al 14 jaar in de WAO *zucht*. Inde apotheek had ik wat kleine aanpassingen voor bij het bereiden van geneesmiddelen, wat toen al steeds minder werd, maar op school moest je er wel examen in doen. Heb er later zelfs nog les in gegeven!? (+ ik werd in eerste instantie daar niet aangenomen om die arm....) Invalide vind ik mezelf niet, ik kan lopen en ben mobiel op mijn manier.
Verkeerde zenuwuitgroei? Zweefde er bij jou nog een los stukje dan?
Je bent soms je eigen dokter, je weet zelf wat je wel en niet kunt, irritant als mensen (met een diploma) er niet naar luisteren en jij erna het liefste wil zeggen: zie je nou? Maar dan ben je een brutaal kind........
Mijn arm werd ook vastgespeld met zo'n luier speld, maar dan mijn pols op mijn buik. (was 1980, andere inzichten?)

**Geplaatst**: 01-09-13 21:31

Re: Erbse Parese Ruiters gezocht!

Geplaatst: 01-09-13 21:31

Jaaa frustrerend he dat je dan aan een arts moet vertellen hoe het werkt!! Daarom zijn die testen ook wel fijn, geen betweters maar belangstellende artsen (in opleiding) die inmiddels al meer ep'ers heeft gezien en dus niet meer zo vreemd op kijkt. Er zweeft volgens mij geen stukje los maar zenuwen zijn verkeerde sluitinkjes gaan maken en dan voel je een bepaalde sensatie op een andere plaats dan waar je aangeraakt wordt. Zo is een gedeelte van mijn bovenkant zo gevoelig dat een aai-aanraking voelt alsof je over een verbrande huid gaat, de rest van de arm is verder ubergevoelig. Bij bloed prikken of een infuus plaatsen is die arm ook echt verboden gebied, prik maar ergens anders in

Mijn arm is in 1978 aan mijn schouder vastgespeld, dus mijn arm lag opzij gedraaid als het ware, die beweging kan ik u niet eens meer maken, hahaha echt he.

Dat hou je nou op heb ik ook wel eens hoor, gelukkig hoeft het niet zo vaak maar dat is misschien ook wel de mazzel die ik heb omdat ik haar al van veulen af aan heb.

Tijdens het intake gesprek voor de SPW opleiding werd ik ook bijna niet aangenomen vanwege mijn arm, gelukkig kon ik ze wel overtuigen, ik had toen ook nog helemaal geen pijn. Toen ik eenmaal ging werken werd ik wel met mijn neus op de feiten gedrukt.

Ik heb eerst in een instelling gewerkt waar mensen met een lichamelijke beperking zelfstandig wonen. Daar moest ik veel tillen of mensen draaien en daar ervoer ik voor het eerst hoe mijn arm in een soort verlammingsstand schakelde, dan kon ik niet eens meer schakelen in de auto, niet praktisch. Ik ben daar overspannen weggegaan en kwam op een babygroep terecht. Leuk! MAar niet zo handig, 40 uur per week baby's tot 1,5 jaar tillen en verzorgen gaf na een half jaar zo veel klachten dat ik daar arbeidsongeschikt voor raakte. Volgens dokter van Ouwekerk in het VU trok ik langzamerhand mijn arm uit de kom en zo voelde het ook. Ik kreeg een Wilmer orthese voorgeschreven en die is 20 jaar later nog steeds mijn beste vriend. Als het allemaal te pijnlijk wordt in mijn schouder dan gaat de Wilmer om en heeft mijn arm écht even rust.
Ik heb gewerkt op een naschoolse opvang en dat ging prima, tot ik kinderen kreeg en stopte met werken. Ik ben weer begonnen met werken toen de jongste weer naar school ging, helemaal leuk, bij Epplejeck. Helaas ben ik dus gevallen toen het 2,5 jaar geleden heel erg ijzelde. Ik heb nog een paar weken door gewerkt (mijn contract liep ten einde en die wilde ik wel graag verlengd zien natuurlijk) tot het echt niet meer ging en ik mij in overleg toch maar ziek melde. Mijn contract werd dus niet verlengd want ik was ineens een arbeidsrisico geworden.) nouja en zo nog een keer in het werk op de peuterspeelzaal, 2 weken thuis gezeten vanwege een overbelaste linkerarm (incl harde brace voor de hele onderarm) en ik was weer aan het werk. De weken die volgde nog helemaal alleen gedraaid en wederom was ik een arbeidsrisico en werd mijn contract weer niet verlengd. Een half jaar later mocht ik terug komen op dezelfde peuterspeelzaal, die was inmiddels overgenomen door een andere organisatie, en geen dag ziek geweest. Helaas kwam er een reorganisatie en lag ik er weer uit....(echt he....) Nu dus studeren en stage lopen op de peuterspeelzaal waar ik zo graag werk....

**Geplaatst**: 02-09-13 09:15

Re: Erbse Parese Ruiters gezocht!

Geplaatst: 02-09-13 09:15

Het gaat niet van een leien dakje, werken....... dat hadden de docenten die me, en jou misschien, niet wilden aannnemen al voorzien. Maar bij epplejeck is een pech geval denk ik? Wat moest je daar doen?
Ik kan me niet eens indenken om te schakelen in een auto!? Ik zou ook met 1 hand moeten sturen! Bij mij mag er ook eigenlijk geen infuus in en bloed prikken gaat niet echt omdat ik hem niet kan strekken en niet naar buiten kan draaien, het is wel es geprobeerd...........in de houdgreep............

Ik heb verschillende orthesen gehad maar ze zitten allemaal vreselijk vind ik.
Trouwens..arbeidsrisico? Vroeger kreeg de werkgever subsidie!? En toen wilden ze mij graag.

**Geplaatst**: 02-09-13 14:26

Re: Erbse Parese Ruiters gezocht!

Geplaatst: 02-09-13 14:26

Ik was assistent bedrijfsleider en voerde naar mijn idee mijn werk zeer naar behoren uit (tsja even niet toen ik in de ziektewet ging) en juist omdat gezegd werd dat het wel goed zou komen voelde het behoorlijk als een trap na toen mijn contract ineens werd opgezegd. Ik kan me voorstellen dat als je vervelende gesprekken hebt gehad of anderszins dat je dan aan ziet komen dat je contract niet verlengd word maar in deze wist ook de bedrijfsleider van niets en werd het even medegedeeld. Het mag zo wel, dat weet ik maar ik dacht dat de verstandhouding inmiddels anders was en daarom deed deze manier van werken zo zeer. Maar goed, ik kom er nog steeds winkelen, heb een goed contact met de oud-collega's en de bedijfsleiders en ik kom echt wel op mijn pootjes terecht, maar ik heb er toen gewoon veel verdriet van gehad.
De Wilmer zit niet comfortabel voor mijn bovenlichaam maar geeft mijn schouder rust en dat weegt dan even niet op tegen de nadelen

Dat schakelen met links is ook niet handig, je laat dan idd je stuur even los en moet heel snel schakelen. Als het even kan voorkom ik zo'n situatie ook liever maar het is wel eens voorgekomen dat het zo moest.
Vanavond ga ik weer naar Tilburg, school, dus nu nog even leren.

**Geplaatst**: 24-01-18 14:53

Geplaatst: 24-01-18 14:53

Goedemiddag dames, hierboven in dit topic.
Ik heb jullie ervaringen met jullie Erbse parese doorgelezen. Heeft er iemand van jullie interesse om dit te delen met de lezers van ons bulletin? Het kan interessant zijn voor de lezers hoe jullie het paardrijden ervaren, waar je tegenaan liep en hoe jullie het opgelost hebben. Het bulletin komt drie keer per jaar uit en staat vol met informatie en ervaringsverhalen van mensen met een Erbse Parese. Mochten jullie het niet kennen dan stuur ik er graag eentje op uiteraard. Ik hoor graag van jullie. Ook als je andere ideeën hebt uiteraard.

Met vriendelijke groet,
Eveline Simons
Redactie EPVN
redactie@epvn.nl

**Geplaatst**: 24-01-18 23:56

Geplaatst: 24-01-18 23:56

EvelineEPVN schreef:
Goedemiddag dames, hierboven in dit topic.
Ik heb jullie ervaringen met jullie Erbse parese doorgelezen. Heeft er iemand van jullie interesse om dit te delen met de lezers van ons bulletin? Het kan interessant zijn voor de lezers hoe jullie het paardrijden ervaren, waar je tegenaan liep en hoe jullie het opgelost hebben. Het bulletin komt drie keer per jaar uit en staat vol met informatie en ervaringsverhalen van mensen met een Erbse Parese. Mochten jullie het niet kennen dan stuur ik er graag eentje op uiteraard. Ik hoor graag van jullie. Ook als je andere ideeën hebt uiteraard.

Met vriendelijke groet,
Eveline Simons
Redactie EPVN
redactie@epvn.nl

Hoi Eveline,

Heb je een idee hoe je dat wilt vormgeven? Ik wil zeker een stuk schrijven, maar vind het ook wel fijn om dit op basis van concrete vragen te doen. Ik ken het blad. Ik ben vroeger een tijd lid geweest van de vereniging, maar vond de confrontatie met EP toch iedere keer weer heftig. Dus uiteindelijk toch maar afscheid genomen. Maar ik vind het geen probleem om vragen te beantwoorden al denk ik wel dat het per persoon verschilt omdat de beperkingen heel wisselend zijn.

Laat maar weten als ik iets voor je kan betekenen!

**Geplaatst**: 17-02-18 00:21

Geplaatst: 17-02-18 00:21

*Schopt oud topic omhoog*

Mag ik me hier alsnog melden?

Ik heb zelf een EP op links. Klassieke verhaal: te zwaar/groot als baby, dokters die keizersnede onnodig vonden. Ben nooit geopereerd, wel als baby iedere dag fysiotherapie gehad (tot mijn 14de, afgebouwd tot wekelijks), tot mijn 8ste ook hydrotherapie. Ook een hoop testjes waar ik me niet zo heel veel van herinner, maar inderdaad veel getrek en gesleur. Moest ook zo'n soort brace dragen 's nachts die je kon 'opdraaien' zodat mijn arm steeds verder werd gestrekt. Auw... Ben er pas een paar jaar terug achter gekomen dat hier een naam voor was, haha. Toen ook lid geworden op Facebook van de EP groep. Moet zeggen dat ik de functie van mijn arm wel flink vind meevallen, als ik filmpjes van sommige anderen zie.

Op mijn 9de gestart met paardrijden, volgens de behandelend arts in het ziekenhuis een heel positieve stap omdat ik hierbij ook mijn EP arm zou 'trainen' (in tegenstelling tot bv tennis). Altijd op een reguliere manege gereden, nooit echt problemen gehad omdat ik ook niet echt heel serieus reed. Heb verder ook wel ruim voldoende kracht in mijn EP arm. Nu ik wat serieuzer dressuur rijdt, merk ik wel dat ik tegen een aantal dingen aanloop. Bijvoorbeeld dat ik mijn linker schouder onbewust optrek en ook niet naar achteren houd, waardoor mijn gehele houding te paard scheef is.

Ga nu even dit topic doorlezen

Ben erg benieuwd naar de andere ervaringen, en eventueel tips! Mijn eigen instructrice vindt het bijvoorbeeld erg lastig mij met dit soort problemen verder te helpen.

**Geplaatst**: 17-02-18 12:22

Geplaatst: 17-02-18 12:22

billionache schreef:
Moest ook zo'n soort brace dragen 's nachts die je kon 'opdraaien' zodat mijn arm steeds verder werd gestrekt. Auw... Ben er pas een paar jaar terug achter gekomen dat hier een naam voor was, haha. Toen ook lid geworden op Facebook van de EP groep. Moet zeggen dat ik de functie van mijn arm wel flink vind meevallen, als ik filmpjes van sommige anderen zie.

Op mijn 9de gestart met paardrijden, volgens de behandelend arts in het ziekenhuis een heel positieve stap omdat ik hierbij ook mijn EP arm zou 'trainen' (in tegenstelling tot bv tennis). Altijd op een reguliere manege gereden, nooit echt problemen gehad omdat ik ook niet echt heel serieus reed. Heb verder ook wel ruim voldoende kracht in mijn EP arm. Nu ik wat serieuzer dressuur rijdt, merk ik wel dat ik tegen een aantal dingen aanloop. Bijvoorbeeld dat ik mijn linker schouder onbewust optrek en ook niet naar achteren houd, waardoor mijn gehele houding te paard scheef is.

Ga nu even dit topic doorlezen Ben erg benieuwd naar de andere ervaringen, en eventueel tips! Mijn eigen instructrice vindt het bijvoorbeeld erg lastig mij met dit soort problemen verder te helpen.

Ik herken het een en ander van wat jij meemaakt en hebt meegemaakt. Het oprekken en rechter maken van je arm lijkt mij erg akelig. Ik heb ooit een mensendieck gehad die beweging dacht te voelen in mijn elleboog en duwde er ineens doorheen. Arm kon daarna natuurlijk nog niet gestrekt worden, maar mijn vertrouwen was daarna behoorlijk beschadigd. Alsof ik bewust mijn arm krom houd.... Daar werden dus altijd afspraken over gemaakt en ik ben fel op handelingen die niet vooraf zijn afgesproken.

Qua rijden had ik op de manege vroeger ook geen problemen. Met mijn eigen Fries is het niet altijd makkelijk. Als zij zich sterk maakt ben ik nergens meer met mijn anderhalve arm (qua kracht en mobiliteit dan, mensen die het niet weten zien er niks aan). Ik heb haar daarom ook een tijd met pelham gereden. Dit werkte voor ons beiden beter. Inmiddels lukt het om met trens te rijden, maar rijden we buiten nog wel met een pelham. Dat scheelt mij veel kracht en pijn.

Qua houding zie ik ook op foto's terug dat ik mijn schouder optrek en niet naar achteren houd. Doordat dit pijnklachten geeft corrigeer ik mijzelf wel steeds. Als mijn arm/schouder vermoeid of pijnlijk is dan doen we meer oefeningen in stap zodat ik meer tijd heb om de boel aan te sturen. Ik rijd met sporen zodat ik mijn zweep niet hoef te hanteren met mijn rechterhand. Ik probeer er voor te zorgen dat ik mij goed lang maak in mijn bovenlichaam en mijn hoofd goed boven mijn nek plaats. Hierdoor gaat mijn schouder ook automatisch beter staan.

Hoe gaat het opzadelen bij jou?

**Geplaatst**: 17-02-18 20:44

Re: Erbse Parese Ruiters gezocht!

Geplaatst: 17-02-18 20:44

Ja, geen fijne herinnering. Bij de fysio moest ik ook vaak niet zo'n fijne oefeningen doen, om m'n arm zo ver mogelijk te strekken. Maar moet zeggen dat ik daar absoluut niet met spijt op terugkijk, aangezien ik weet dat ik oa door die oefeningen en hulpmiddelen sta waar ik nu sta, en toch een redelijk functionerende EP arm heb zonder operatie.

Herkenbaar van die houding hoor. Wanneer ik mezelf corrigeer en erop let tijdens het rijden, heb ik zelfs het gevoel dat ik 'scheef' zit, omdat ik naar mijn gevoel die schouder veeeel harder naar achter moet trekken dan de andere om het juiste beeld te krijgen. Zou het echt fijn vinden om een instructeur/trice te vinden die mij specifiek hiermee kan helpen en tips geven. Gewone zitlessen volstaan hiervoor niet.

Opzadelen ondervind ik niet veel problemen mee. Moet wel zeggen dat mijn linkse arm naar mijn schatting zo'n 70-80% kracht heeft tov mijn rechtse. Enorm veel krachtverlies heb ik niet, wel probleempjes met betrekking tot motoriek. Maar moet zeggen dat ik inmiddels zelf vaak niet eens doorheb dat dingen moeizamer gaan, omdat ik gewend ben het zo te doen

Wat jij zegt over dat andere mensen het vaak niet eens zien, is erg herkenbaar! Vorige week nog een collega "is er iets met je hand? Je houdt hem zo raar?". Werk er al 3 jaar