Bokt.nl

Airborn schreef:

Paarden zijn gewoon een hele goede spiegel, voor iedereen, van jong tot oud, en met elke inteligentie en ontwikkeling.

Ze kúnnen niet liegen, en reageren puur op wat je doet en voelt en op de spanning en ontspanning in jou. Daarmee reflecteren ze hoe jij je gedraagt. Dit werkt voor volwassenen net zo goed, alleen zijn die geoefend in het negeren van de waarheid.
Kinderen en mensen die wat achterlopen in hun geestelijke ontwikkeling hebben een eerlijkheid die zorg dat ze de reactie van het paard op hun eigen acties en houding ook registreren. Terwijl een volwassene het al snel zou weg redeneren als dwars zijn of iets anders waardoor ze maar niet aan zichzelf hoeven te werken.

Doordat kinderen de reactie van het paard zien en voelen, kun jij ze uitleggen, soms nieteens nodig, hoe het komt dat een paard zo reageert. Daarmee kun je ze leren om hun eigen gedragt en houding te herkennen. Van daaruit kunnen ze dan leren om bv als je boos bent, niet te gaan gillen en stampen, maar uit te leggen waarom je boos bent. Of als jij links af wil, dat je zoals hierboven al gezegt, dat wel eerst duidelijk moet maken aan je paard.

Als ze dat geleert hebben, krijgen ze een inzicht in zichzelf. En een mate van controle over zichzelf, maar ook over de omgeving, omdat ze geleert hebben dat als je duidelijk maakt wát je wil, de kans veel groter is dat dat gebeurt.

Daarbij, als jij bij een paard iets fout doet, zal een paard daar onmiddelijk op reageren. Bij kinderen en mensen die geestelijk achterlopen heb je dan welliswaar paarden die daar heel vriendelijk op reageren, maar de reactie ís er wel. Dat is veel duidelijker dan het hele verhaal dat mensen tegen elkaar houden waarom iets niet mag of waarom iets fout is.

En als ze het dan wél goed doen, zal het hele paard daarop reageren door te doen wat ze vragen, en te ontspannen. Dat laat ze veel duidelijker dan woorden zien dat ze dingen goed doen.
En doordat je ze in de omgang met paarden kleine "taken" kan geven die ze "moeten volbrengen" kun je ze leren dat ze heel goed instaat zijn dingen zelf te doen.
Daarmee bedoel ik te zeggen, je kan in de omgang met het paard ze hele simpele dingen laten doen, passend bij het niveau van de persoon. Dingen die ze ook daadwerkelijk kunnen volbrengen. Daardoor zullen ze steeds, of iig vaak, slagen in dat wat ze willen doen, en dat geeft zelfvertrouwen en zekerheid.

Ook zal is een paard afhankelijk van de mens. Waarmee je verantwoordelijkheids gevoel kan aanleren, maar ook een gevoel van controle.
Voor zowel een kind als een gehandicapte zal het niet vaak voorkomen dat zij "de baas" zijn, meestal zal er een volwassene zijn zie ze vertelt wat ze moeten doen, hoe en wanneer. In de omgang met een paard kunnen zij het paard vragen of vertellen wat te doen. Dat geeft ook weer een zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid, omdat ze controle hebben over iets. En doordat ze bij de paarden leren duidelijk te maken wat ze willen, en een paard zal als ze het goed vragen altijd doen wat ze zeggen, leren ze hoe ze iets duidelijk moeten maken, maar ook dát ze het duidelijk kunnen maken. Dat komt de communicatie met andere mensen dan weer tengoede.

Zoals ik al zei, dat alles geld eigenlijk ook voor volwassenen, alleen zijn die geoefend in het negeren van signalen dat ze misschien wel eens iets fout zouden kunnen doen. En dan heb ik het niet alleen over het rijden zelf, maar ook over de omgang met paarden.