Ik heb me laten inschrijven "onder voorbehoud" want er waren al 26 inschrijven en vol=vol. Er staat 6-8 weken voor en ik hou me vreselijk aan de voorschriften van de fysio: rust afgewisseld met gedoseerde beweging. Pijn is sterk verminderd, nu vooral stijf. Volgende week woensdag naar fysio en dan maar eens overleggen. Het zijn nog 2 maanden voor de wedstrijd. Niet te vergelijken hoor met officiële dressuurproeven maar wel geinig om te doen. Proef hoef ik niet uit mijn hoofd te leren; het wordt omgeroepen wat je moet doen (instructrice staat in het midden van de 20x20 bak). Ik wil gewoon meedoen. Punt
. Qua kleding lig ik al te bedenken wat ik aan zal trekken (witte broek en rode trui). Trui moet ik wel maken want ik wil een bepaald patroon. Voor het paard wil ik zo'n rendiermuts, speciale bandages (rood met wit bond) en (neus)riem in hetzelfde als de bandages maar dan met belletjes eraan. 3 stuks: 1 dus voor neusriem en 2 om de teugels. En dan voor mezelf nog een muts over mijn cap heen. Nu nog een leuk
voor de proef. Kortom: ik heb het al helemaal in mijn hoofd en doe er dus alles aan om zsm weer naar de manege te kunnen!
En men zegt altijd: hoop doet leven..
. Afscheidsconcert ook van mijn "maatje", de andere tenorsax (heeft 73 jaar bij de fanfare gespeeld
). Zitten en staan/hangen is duidelijk nog niet comfortabel...
. Nou speel ik pas 11,5 jaar tenorsax maar ik ben écht niet bekend met dat soort termen hoor! Zegt de dirigent ook nog: dat is een goed tempo om dat "op en neer" te doen op een paard
. Oh, je bedoelt draf? Ach ieder dus zijn eigen ding in dit geval
.
zijn. Zit mezelf in de weg. Bah, ik baal er van. Wanneer houdt het nou eens op
ik heb nu nergens last van tijdens het rijden het enige waarmee ik iets heb opgelost is mijn rechter beugel iets langer(wat onze bijrijder niet eens merkt
)
.
